Δεν μετανιώνω για το Μνημόνιο. Κάθε άλλο. Είμαι περίφανος που υπάρχει σήμερα η Ελλάδα και με την δική μου ψήφο. Δεν θα υπήρχε. Θα είχαμε πτωχεύση και θα είχαμε τελειώσει απο πέρσι τον Μάιο...
Το μεγαλύτερο προσόν του Γιώργου Καρατζαφέρη είναι ότι, τόσα χρόνια στη σκηνή, έμαθε «να μη μασά τα λόγια του». Ακόμη και τώρα που ο ίδιος νιώθει πως μια καλή μοίρα της πολιτικής τον πήρε από το χέρι και τον τράβηξε στο πρώτο βαγόνι των εξελίξεων, ο λόγος του παραμένει ευθύς και άμεσος, κάποιες στιγμές ακόμη και προκλητικός.Οπως λέει άλλωστε ο ίδιος, αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα απ' όλα είναι να βαδίζει απέναντι στο ρεύμα. Θυμίζει ότι το έκανε όχι μόνο παλιότερα, με τα εθνικά και τους μετανάστες, όταν όλοι έτρεμαν την ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς, αλλά και πρόσφατα, ψηφίζοντας το Μνημόνιο, επειδή πίστευε ότι χωρίς αυτό ο τόπος θα κατέρρεε.
Στην ίδια γραμμή -κόντρα στη γενική τάση- και ενώ οι εκτιμήσεις για το τι έχει να περιμένει η χώρα από την Ευρώπη κινούνται μεταξύ γκρίζου και κατάμαυρου, εκείνος προβλέπει ότι στις 25 Μαρτίου «θα τα πάρουμε όλα». Δηλώνει, ωστόσο, πως αυτό δεν φθάνει και καλεί τον πρωθυπουργό να αναδιατάξει «το μόρφωμα που έχει συνθέσει ως κυβέρνηση», αν και επιφυλάσσει ανέλπιστους επαίνους σε υπουργούς όπως ο Βενιζέλος, ο Παμπούκης, ο Ρέππας και ο Λοβέρδος.
«Και με τον Σαμαρά;», τον ερωτώ. «Υπάρχει θέμα κοινής καθόδου του ΛΑΟΣ με τη Νέα Δημοκρατία στις επόμενες εκλογές ή θα κατεβείτε αυτόνομα;»
«Δεν έχω πειστεί ακόμα ότι αυτό θα ήταν το πλέον συμφέρον σενάριο», απαντά. «Πιστεύω ότι το πλέον συμφέρον σενάριο για τον τόπο μας σήμερα είναι η δυναμική ανόδου που έχει ο ΛΑΟΣ. Αυτή τη στιγμή καταδιώκουμε το ΚΚΕ για την τρίτη θέση, τυγχάνω μίας εξαιρετικής δημοφιλίας πάνω απ' όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, που σημαίνει ότι ο λόγος μου έχει μια ευρύτερη απήχηση σε όλα τα ακροατήρια. Δεν έχω κανέναν λόγο αυτή τη στιγμή να ζητώ από κανέναν οποιαδήποτε συνεργασία. Οποιοσδήποτε φοβάται ότι θα χάσει το τρένο της γραμμής, αν θέλει, και διεύθυνση και τηλέφωνο έχω, κι ανοιχτός πάντοτε είμαι. Δεν είμαι άνθρωπος που έχει κατεβάσει ρολά...»
Κύριε πρόεδρε, ας τα πάρουμε με τη σειρά. Ζητάτε από την κυβέρνηση επιθετική στάση έναντι της Ευρώπης και ειδικά έναντι της Γερμανίας. Νοείται επιθετική στάση από κάποιον που, ημιθανής, εκλιπαρεί για τη σωτηρία του; Ο «ημιθανής» μπορεί να πει στον νοσηλευτή, που δεν ασχολείται μαζί του, ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να κολλήσει κι αυτός από την ασθένειά του και να αρρωστήσει.
Παθητικά δεν πρόκειται να σε κοιτάξει κανείς. Κινδυνεύει περισσότερο η ισορροπία της Ευρώπης, κινδυνεύει περισσότερο το ευρώ, από μια ατυχία της Ελλάδος, απ' ό,τι η ίδια η Ελλάδα.Αν αντιλαμβάνομαι καλά, αυτό που προτείνετε στην κυβέρνηση είναι να απειλήσει τους Ευρωπαίους με το θέμα της αναδιάρθρωσης. Να τους πει, δηλαδή, ότι, αν «κουρέψω» δραστικά το χρέος, εγώ θα καταστραφώ, αλλά θα πάρω μαζί μου και τις τράπεζές σας που είναι γεμάτες ελληνικά ομόλογα. Αυτό προτείνετε;Προτείνω ξεκάθαρα: «Κύριοι, αυτή τη στιγμή, εγώ έχω φτάσει στα 300 δισ. Δεν μπορώ να δώσω περισσότερο από 10 δισ. τον χρόνο. 300 δισ. σε τριάντα χρόνια. Αφήστε με να υπάρχω, να δουλεύω, να σας κάνω και καμία παραγγελία, να παίρνω και τις φρεγάτες σας, να παίρνω και τα πολεμικά σας τα αεροπλανάκια, να είμαστε μια χαρά. Διαφορετικά, αφήστε με να πάω στην καταστροφή και βεβαίως θα παρασυρθείτε κι εσείς». Αυτό προτείνω.
Εδώ και δέκα μήνες η Ελλάδα έμαθε (;) να ζει με το Μνημόνιο. Τι λέει, άραγε, ο απολογισμός του Καρατζαφέρη; «Το Μνημόνιο», σημειώνει ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, «ήταν απαραίτητο μόνο και μόνο για να μπορέσουμε να βρούμε μια `'βάρκα'' να ισορροπήσουμε μέσα. Αυτούς τους δέκα μήνες, όμως, χάθηκαν πολύτιμες προσπάθειες, πολύτιμες ευκαιρίες. Εδειξε ότι η δομή αυτής της κυβέρνησης είναι αδύναμη και αναιμική να εκπληρώσει την κατάσταση. Και ξέρετε κάτι; Τι θα φέρει ο Παπανδρέου απ' έξω, ποσώς με ενδιαφέρει. Η διαχείριση με ενδιαφέρει. Αλλά δεν φθάνει. Με τον κ. Παπανδρέου δεν φτάνει καθόλου. Με μια άλλη σύνθεση τα πράγματα ίσως να είναι πιο εύκολα».
Η αναδιάρθρωση είναι απαραίτητη διαδικασία. Ομως αυτό το οποίο χρειάζεται -και θέλω να το επαναλάβω- είναι να πούμε στην Ευρώπη: ότι για 30 χρόνια θα δίνουμε από 10 δισ. τον χρόνο για να καθαρίσουμε.
Ο Αντώνης Σαμαράς επιμένει ότι υπάρχουν περιθώρια επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου. Το πιστεύετε;
Ποιος του απαγορεύει του κ. Σαμαρά να πάει να αρχίσει μια επαναδιαπραγμάτευση; Μπορεί να μην είναι πρωθυπουργός, έχει όμως έναν πολιτικό ρόλο. Στην ουσία το λαϊκό κόμμα το οποίο κυβερνά στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, τον δέχεται ως «πρωθυπουργό». Ας πάει να τους πει λοιπόν: «βάλτε αυτό, βγάλτε αυτό, βάλτε αυτό». Λαμπάδες θα του ανάψουμε και θα τον ευχαριστήσουμε. Εάν μπορεί να το κάνει, ας το κάνει.
Ετσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η πολιτική του Μνημονίου αποδεικνύεται ότι διογκώνει το χρέος και βαθαίνει την ύφεση. Με το χέρι στην καρδιά, μήπως σας έρχονται δεύτερες σκέψεις στο μυαλό; Μήπως μετανιώνετε που το ψηφίσατε;
Κάθε άλλο. Είμαι περήφανος που υπάρχει σήμερα η Ελλάδα και με τη δική μου ψήφο. Δεν θα υπήρχε. Θα `χαμε πτωχεύσει και θα `χαμε τελειώσει από τον Μάιο πέρσι. Δεν είμαι όμως καθόλου περήφανος για τον κ. Παπανδρέου και για τη δουλειά που έκανε τους τελευταίους δέκα μήνες. Η φαγωμάρα, οι αντεγκλήσεις, η έλλειψη φαντασίας, αποφασιστικότητας και στιβαρότητας δημιούργησαν ένα αρνητικό κλίμα.
«Στις 25 Μαρτίου θα τα πάρουμε όλα! Είναι μονόδρομος για την Ευρώπη»
Συζητάμε ώρα για το πώς διαμορφώνεται η κατάσταση εν όψει της Συνόδου της 25ης Μαρτίου. Παρατηρώ ότι η Ελλάδα διεκδικεί τρία στα τρία: και επιμήκυνση και μικρότερο κόστος δανεισμού και δυνατότητα επαναγοράς μέρους του χρέους της. Τον ερωτώ αν έχει κάποια εκτίμηση για το τι τελικά θα συμβεί...
Η απάντηση είναι... έκπληξη:
«Εγώ πιστεύω πως θα τα πάρουμε όλα» λέει, με την αποφασιστικότητα του ανθρώπου που είναι σίγουρος για τη γνώμη του, επισημαίνοντας πως μια τέτοια εξέλιξη «είναι μονόδρομος για την Ευρώπη». Τονίζει, μάλιστα, πως η αισιοδοξία του μεγιστοποιήθηκε από το ταξίδι του υπουργού Οικονομικών κ. Τόμας Γκάιτνερ, απεσταλμένου του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, στην κ. Μέρκελ και από όσα της μετέφερε...
Παίρνει μια ανάσα και συμπληρώνει:
«Απλά είναι τα πράγματα. Η κ. Μέρκελ δεν μπορεί παρά να καταλάβει ότι η ΕΕ μπορεί να ''σκάσει'' και να διαλυθεί στα χέρια της. Και η ιστορία θα την τιμωρήσει. Αρα πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά. Εχουμε όπλα να πολεμήσουμε...».
Και μετά; Τι περιμένετε από τον κ. Παπανδρέου; Ανασχηματισμό ή εκλογές;
Από τον κ. Παπανδρέου αυτό το οποίο θέλω και περιμένω είναι να συνειδητοποιήσει ότι αυτό το ''μόρφωμα'' που έχει συνθέσει ως κυβέρνηση δεν τραβάει. Να τολμήσει να κάνει αλλαγές. Να διώξει τους σωματοφύλακές του από υπουργούς οι οποίοι δεν έχουν την εμπειρία. Να καταλάβει ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι ένα σεμνό παιδί με πολύ καλά Αγγλικά και Γαλλικά, με τρόπους, δεν ξέρει όμως την πιάτσα. Δεν ξέρει τη γλώσσα της αγοράς. Πρέπει να αλλάξει και ο ίδιος νοοτροπία.
Σας ακούω τελευταία πολύ αυστηρό με την κυβέρνηση. Θα σας θυμίσω, πάντως, ότι την προηγούμενη φορά που συζητήσαμε εκθειάζατε τις δυνατότητες διαφόρων στελεχών πρώτης γραμμής του ΠΑΣΟΚ, όπως ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Παμπούκης, ο Ανδρέας ο Λοβέρδος ή ο Δημήτρης ο Ρέππας. Τι συνέβη; Ξέχασαν να κυβερνούν ή είναι τα εμπόδια ανυπέρβλητα;
Μείνατε στους τέσσερις. Γιατί εκεί είχα μείνει κι εγώ. Από κει και πέρα τι υπάρχει; Το χάος;
Πράγματι ο Βενιζέλος έχει έναν δικό του τρόπο σκέψεως. Εμένα τουλάχιστον με καταλαβαίνει. Καταλαβαίνει ό,τι του λέω εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Ο κ. Παμπούκης είναι ένας εξαιρετικός δικηγόρος, πάρα πολύ ευφυής άνθρωπος, όμως του έχει περιορίσει πάρα πολύ το αντικείμενο ο κ. Παπανδρέου. Είναι πράγματι αποτελεσματικός ο υπουργός Υγείας κ. Ανδρέας Λοβέρδος. Δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Το αυτό ισχύει και για τον υπουργό Μεταφορών κ. Δημήτρη Ρέππα, που έχει μια συγκρότηση. Το θέμα όμως είναι αυτοί από ποιους πλαισιώνονται. Πρέπει να αλλάξει όλη την κυβερνητική δομή ο κ. Παπανδρέου. Του το είπα στην τελευταία συνάντησή μας.
Κύριε πρόεδρε, γιατί τα βάλατε με τον κ. Ραγκούση; Ούτε μαζική νομιμοποίηση υπήρξε ούτε παράδοση στα αιτήματα των απεργών της Υπατίας.
Ο κ. Ραγκούσης έχασε μέσα σε λίγες ημέρες όσα θεαματικά είχε κερδίσει τον πρώτο καιρό. Πρώτα πρώτα δεν έπρεπε να επιτρέψουν αυτός και η υπόλοιπη συγκυβέρνηση ούτε μία διανυκτέρευση στη Νομική. Από κει και μετά, μπήκαν κάτω από τη στέγη και τη σκέπη της Πολιτείας και ό,τι συνέβαινε στους λαθρομετανάστες θα το χρεωνόταν η Ελλάδα. Ηταν μεγάλο λάθος. Εγώ ήμουν από αυτούς που τους έλεγα: «Προσέξτε! Μη δίνετε την ευκαιρία σε αυτούς οι οποίοι επιζητούν έναν νεκρό να τους δοθεί το άλλοθι να δημιουργήσουν αντάρα». Αυτό το οποίο έγινε ήταν παράδοση άνευ όρων. Και μετά, δεν καταλαβαίνω... Εφόσον είναι παράνομοι, εμείς θα συνεχίσουμε να τους δίνουμε εξάμηνα, εξάμηνα; Το αντέχει η Ελλάδα; Δεν βλέπουμε την αλήθεια; Δεν βλέπουμε πού έχει φτάσει η εγκληματικότητα και φοβάσαι να βγεις κι απ' το σπίτι σου; Εχουμε γίνει Σικάγο του μεσοπολέμου. Δεν μπορείς να βγεις μετά τη δύση του ηλίου. Η γυναίκα σου, τα παιδιά σου έξω; Τι είναι αυτά τα πράματα; Μας γέμισαν ασθένειες που δεν είχαμε.
Αυτά λέτε και σας κατηγορούν ότι υποδαυλίζετε τον φόβο έναντι των ξένων...
Τώρα, για ποιον ξένο μιλάμε; Ξένος είναι και ο Ιταλός, ο Γερμανός, ο Γάλλος, ο Αγγλος. Δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα γι' αυτούς. Αλλά τίθεται θέμα με εκείνους οι οποίοι πράγματι κάνουν πιο άγρια τη ζωή μας, όπως και να το κάνουμε. Δηλαδή, εσείς θα απαγορεύατε στη γυναίκα σας ή στο παιδί σας να πάει σε ένα χώρο να πιει έναν καφέ που είναι Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Φινλανδοί, Σκανδιναβοί τουρίστες; Δεν θα φοβόσασταν. Ομως φοβάστε να στείλετε το παιδί σας στην πλατεία Βάθη στις 10 η ώρα το βράδυ ή στις 11, γιατί ακριβώς φοβάστε αυτόν τον πληθυσμό και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει, και για το τι είναι έτοιμος να κάνει.
Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Εγώ θα τους διώξω. Εγώ από την πρώτη μέρα που θα είμαι στην κυβέρνηση θα τους διώξω. Και αν κάποιος κάποια στιγμή κάτω από μια πίεση των καιρών ζητήσει από μας τη βοήθεια συγκυβέρνησης, εμείς έναν όρο θα βάλουμε, θα τους διώξουμε. Οπως παράνομα ήρθαν, έτσι και θα φύγουν. Αυτό να το ξεκαθαρίσουμε. Θα τους διώξω, δεν τους αφήνω εδώ. Δηλαδή όταν λέω θα τους διώξω, εννοώ θα κρατήσω όσους συμφωνήσουμε στο Κοινοβούλιο, 2%, 2,5%, ναι, 200.000, όχι όμως δύο εκατομμύρια.Επιχειρώ να τον επαναφέρω στα πολιτικά. Του υπενθυμίζω ότι το θέμα των σχέσεων ορισμένων στελεχών του ΛΑΟΣ με τη ΝΔ παραμένει στο προσκήνιο. «Τυπική περίπτωση είναι ο κ. Βορίδης» του λέω... Δείχνει σαν να του τέντωσες μια ευαίσθητη χορδή... «Σας έχει κουράσει κύριε Καρατζαφέρη αυτή η ιστορία;» επιμένω... Απαντά χωρίς περιστροφές: «Αυτό που με έχει κουράσει είναι ότι έχουν έλλειψη φαντασίας. Εάν είναι να κάνουν ψυχολογικό πόλεμο πρέπει να ανανεώσουν και τη ''φαρέτρα''. Τα ίδια και τα ίδια... Από την πρώτη μέρα που έγινε βουλευτής ο Βορίδης συντηρούν το ίδιο σενάριο. Διαψεύδει κάθε μέρα ο Βορίδης, φωνάζει ο Βορίδης, και είναι αστείο τώρα, καταντάει και βλακώδες να φύγει κάποιος από ένα κόμμα που ανέρχεται για να πάει σε ένα κόμμα που κατέρχεται...».]
Κύριε πρόεδρε, μια τελευταία ερώτηση: διαμορφώνεται ένα επικίνδυνο κλίμα κατά των πολιτικών, που άλλοτε προσλαμβάνει χαρακτήρα ανοιχτών επιθέσεων, ύβρεων και προπηλακισμών, κι άλλοτε παίρνει χαρακτήρα οπερέτας. Το αποδοκιμάζετε;
Αποδοκιμάζω οτιδήποτε αποδοκιμάζει τη δημοκρατία. Τα κόμματα είναι οι πυλώνες της δημοκρατίας. Το ίδιο και τα πολιτικά πρόσωπα που συνθέτουν αυτήν την ομάδα δράσης που υπηρετεί τη δημοκρατία. Οταν αρχίζει λοιπόν πολύ εύκολα η λοιδορία, πολύ φοβούμαι ότι είναι κακή η εξέλιξη. Και αυτοί που θα ωφεληθούν εντέλει είναι αυτοί που δεν θέλουν τη δημοκρατία. Είναι παιχνίδι με τη φωτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου