Υπάρχουν, άραγε, δυνάμεις στην Ελληνική κοινωνία, που θα σταματήσουν την καταστροφή;

Βαθειά θλίψη, το πρώτο μας συναίσθημα, για τους συμπολίτες μας που έχασαν τη ζωή τους, για όσους τραυματίστηκαν και για τις περιουσίες που κάηκαν...

Τη θλίψη τη διαδέχεται η έντονη οργή για τους δολοφόνους, τους περίφημους «γνωστούς-άγνωστους», αλλά και για τους ηθικούς αυτουργούς, δηλαδή όλους αυτούς που τους ηρωοποιούσαν, τους προστάτευαν, ή, απλώς, τους ανέχονταν επί τριάντα χρόνια. Οργή και για το ανίκανο κράτος που, για άλλη μια φορά, αδυνατεί να προστατέψει την ζωή και την περιουσία των πολιτών.
Η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, εκτός από τη διάλυση της οικονομίας, άρχισε να βάφεται και με αίμα.
Υπάρχουν, άραγε, δυνάμεις στην Ελληνική κοινωνία, που θα σταματήσουν την καταστροφή;