Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

3o rally sprint ΜΠΡΑΛΟΥ 3sss

Με απόλυτη επιτυχία, με τη συμμετοχή 45 (από τα 60 δηλωθέντα) πληρωμάτων πραγματοποιήθηκε σήμερα το 3ο Ράλλυ Σπριντ Μπράλου στην ομώνυμη ειδική διαδρομή.


Το ψιλόβροχο και η παροδική ομίχλη έπαιξαν το ρόλο τους στις επιδόσεις, ωστόσο χωρίς απρόοπτα, και τελικά 40 πληρώματα είδαν τη σημαία του τερματισμού. Στην κατηγορία έως 1.400 κ.εκ. επικράτησαν οι “Pazonen” (Γ.Πάζης) - Π. Παπαρήγας με Τoyota Yaris, με δεύτερους τους Στ. Παντιέρα - Βάσω Κουρτίδου με ιδιο αυτοκινητο και τρίτους τους Αθ. Μπάτρη - Μ.Φράγκου με Peugeot Rally kit car. Στην αμέσως μεγαλύτερη, εως 1600 κ.εκ., την πρώτη θέση κατέλαβαν οι Β. Γάτσος - Μ. Αμαραντίδου με Citroen Saxo VTS, τους οποίους ακολούθησαν οι Δ. Πλακουτσής - Στ. Παναγιωτακόπουλος με Peugeot 205 Rally, ενώ την τριάδα συμπλήρωσαν οι Γ. Τασσιόπουλος - Φ. Τσιγαρίδη με επίσης ένα Citroen Saxo VTS.

Στα 1600 εως 2000 κ.εκ. το νήμα στη γραμμή τερματισμού έκοψαν πρώτοι οι Ν. Ζάχος - Β. Ασπρόμουγκος με το ταχύτατο κόκκινο Citroen C2 R2, με δεύτερο το Βολιώτικο πλήρωμα των Γ. Μπαλτούνη - Η. Αγγελή με το γνωστό Ford Escort MK II, και την τριάδα να κλείνει με τους Λαμιώτες Β. Κούγια - Μ. Σολωμού με Peugeot 206 Kit Car.

Τέλος στη μεγάλη κατηγορία, άνω των 2000 κ.εκ., επικράτησαν οι Νίκος και Δημήτρης Καρπάνος με Mitsubishi Evo X, αφήνοντας 2ους τους Α. Καροτσιέρη - Π. Καταρά με την κίτρινη Porsche 911 Carrera και 3ους τους Βασίλη και Γιάννη Βελάνη με το νεοαποκτηθέν Audi Quattro να κάνει το ντεμπούτο του στους ελληνικούς αγώνες.

Την άτυπη “Γενική Κατάταξη” κέρδισαν οι Ν. Ζάχος - Β.Ασπρόμουγγος με συνολικό χρόνο19:09:44, με δεύτερους τους Νίκο και Δημήτρη Καρπάνο με χρόνο 19:09:81 και τους Β. Γάτσο - Μ. Αμαραντίδου να συμπληρώνουν την τριάδα με χρόνο 19:16:80. Στην αντίστοια άτυπη μάχη της "Γενικής" στα Ιστορικά, επικράτησαν οι Α. Καροτσιέρης - Π. Καταράς (19:35:22), με δεύτερους τους Βασίλη και Γιάννη Βελάνη (19:43:01) Τον αγώνα, που τέλεσε υπό την αιγίδα του Δήμου Λαμιέων, διοργάνωσε η ΑΛΑΛ, η οποία στο πλευρό της είχε τη ΘΕΡΜΟΠΕΤΡΟΛ-Χατζητσοπάνης, τα λιπαντικά Yacco, το "Παραδοσιακό"-Ν. Ζιόβας και την "Ανταλλακτικά αυτ/των Γ. Πάζης".

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Αποστάσεις από το τραπεζικό παιχνίδι παίρνει η Εμπορική Τράπεζα

Δεν υπάρχουν σχέδια της Emporiki Bank, θυγατρικής του γαλλικού τραπεζικού ομίλου Credit Agricole, για συμμετοχή στην αναδιάρθρωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, τονίζει ο διευθύνων σύμβουλος της Credit Agricole Jean-Paul Chifflet σε δηλώσεις στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Ρόιτερ. Ο διευθύνων σύμβουλος του γαλλικού ομίλου επισήμανε επίσης ότι στόχος είναι να επανέλθει η Emporiki Bank στην κερδοφορία το 2011.Εξάλλου, μια εβδομάδα σχεδόν μετά την απόρριψη της πρότασης φιλικής συγχώνευσης από την Εθνική Τράπεζα προς την Alpha Bank, συνεχίζονται οι δηλώσεις αλλά και παραγωγή σεναρίων για τις εξελίξεις στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα.
Σε δηλώσεις του σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με αφορμή την έναρξη διαπραγμάτευσης στο Χρηματιστήριο Αθηνών των νέων μετοχών της Marfin Popular Bank (MPB) που προέκυψαν από την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, ο διευθύνων σύμβουλος της MPB Ευθύμιος Μπουλούτας εξέφρασε την άποψη ότι το 2011 θα ξεκινήσουν συγχωνεύσεις δυνάμεων στον τραπεζικό χώρο στην Ελλάδα. Ο κ.Μπουλούτας επισήμανε ότι αυτό είναι επιβεβλημένο και απαραίτητο για τη δημιουργία μεγαλύτερων σχημάτων με οικονομία κλίμακας, ώστε να υπάρξει υγιής ανταγωνισμός.Η Τράπεζα της Ελλάδος από την πλευρά της για μια ακόμη φορά στη διάρκεια των τελευταίων αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα ισχυροποίησης των ελληνικών τραπεζικών ομίλων, προς όφελος της ελληνικής οικονομίας. Ειδικότερα ο διοικητής της ΤτΕ Γιώργος Προβόπουλος, μιλώντας στην διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής με θέμα ημερήσιας διάταξης την συζήτηση επί της Έκθεσης της ΤτΕ για τη Νομισματική Πολιτική 2010 - 2011, εκτίμησε πως το 2011 θα είναι έτος αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος. Επισήμανε μεταξύ άλλων ότι οι συνέργειες και με τράπεζες του εξωτερικού, είναι ευκταίες καθώς θα αντιμετώπιζαν το πρόβλημα της ρευστότητας και της εξάρτησης από την χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Υπέρ της ισχυροποίησης του τραπεζικού συστήματος τάσσεται και η κυβέρνηση. Εμείς ενθαρρύναμε-και γνωρίζετε ότι ήδη ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου το έκανε με δηλώσεις του-τις πρωτοβουλίες, που στοχεύουν στην αναδιάταξη του τραπεζικού συστήματος και στη δημιουργία ισχυρών τραπεζών, που θα έχουν τη δυνατότητα να βγαίνουν στη διατραπεζική αγορά, δηλαδή να δανείζονται όχι μόνο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά και από τις διεθνείς αγορές συνολικότερα. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παρέμβουμε στους όρους και στις προϋποθέσεις, στις επιμέρους συζητήσεις μεταξύ των τραπεζών", ανέφερε σε πρόσφατες δηλώσεις ο υφυπουργός Οικονομικών Δημήτρης Κουσελάς.
Από την πλευρά της η ΟΤΟΕ, σε παρέμβαση της με αφορμή την πρόταση της Εθνικής προς την Alpha Bank, αναφέρεται γενικότερα στο ζήτημα των επικείμενων εξαγορών και συγχωνεύσεων που θα οδηγήσουν στην επαναπροσδιορισμό του τραπεζικού χάρτη της χώρα. Οι επιχειρηματικές κινήσεις των Τραπεζών κρίνονται αποκλειστικά από τον βαθμό που επηρεάζουν το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον από τη διασφάλιση της ισορροπίας του συστήματος, από τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίσουν στην οικονομική ανάπτυξη με ουσιαστική στήριξη των επιχειρήσεων, των νοικοκυριών και της ελληνικής κοινωνίας αλλά και από τους όρους και τις εγγυήσεις που παρέχουν για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας. Οι συγχωνεύσεις Τραπεζών πρέπει να προϋποθέτουν ένα ολοκληρωμένο επιχειρηματικό και κοινωνικό σχέδιο που να δικαιολογεί πλήρως την σκοπιμότητά τους, να περιγράφει αναλυτικά τα οφέλη και να εγγυάται την επιτυχία χωρίς αναταράξεις σε οικονομικό, επιχειρηματικό και κοινωνικό επίπεδο, αξιοποιώντας τους εργαζόμενους, στην προοπτική της ανάπτυξης του τραπεζικού συστήματος και να μην θεωρούνται οι εργαζόμενοι "αναλώσιμο είδος" και "παράπλευρη απώλεια" χάρη της συγκυρίας που επιτρέπει την ισοπέδωση των πάντων, τονίζει η ΟΤΟΕ στην παρέμβαση της.

ΜΕΡΚΕΛ: ΤΟ "ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ" ΤΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ (ΕΚΛΟΓΕΣ) ΦΡΕΝΑΡΕΙ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΓΚΡΙΣΗ ΠΑΡΟΧΗΣ ΑΝ ΑΥΤΗ ΥΠΗΡΧΕ ΣΑΝ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

«Ταφόπλακα» στις προσδοκίες της κυβέρνησης για οριστικό τέλος του ελληνικού δράματος μέσα στον Μάρτιο έβαλε η Άνγκελα Μέρκελ στις συνομιλίες της με τον Πρωθυπουργό στο Βερολίνο. Η Γερμανίδα καγκελάριος, σύμφωνα με  πληροφορίες  διαμηνύει στην κυβέρνηση ότι οι ευνοϊκές αποφάσεις για ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους θα ληφθούν μόνο όταν ψηφισθεί από τη Βουλή το σχέδιο βαριάς λιτότητας μέχρι και το 2014. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η Μέρκελ ξεκαθάρισε στον Έλληνα πρωθυπουργό, ότι στις δύο Συνόδους Κορυφής του Μαρτίου το μόνο που μπορεί να περιμένει είναι η επιμήκυνση του δανείου των 110 δις. ευρώ και μια μείωση του επιτοκίου δανεισμού, κατά 1-1,5%. Ακόμη και αυτή η ευνοϊκή εξέλιξη, όμως, προϋποθέτει συνολικό συμβιβασμό για τη νέα αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, ο οποίος σήμερα δεν φαίνεται καθόλου βέβαιος, λόγω των σφοδρών αντιδράσεων πολλών πρωτευουσών στις γερμανικές προτάσεις για «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας».Η Γερμανίδα καγκελάριος είναι αποφασισμένη να τηρήσει πολύ σκληρή στάση τον Μάρτιο, σε ένα επικίνδυνο για την Ευρώπη «πολιτικό πόκερ», καθώς όλοι οι αναλυτές προεξοφλούν, ότι μια ήττα των Χριστιανοδημοκρατών στις εκλογές της 27ης Μαρτίου στην Βάδη-Βυτεμβέργη, ένα από τα ισχυρότερα «οχυρά» τους στην Γερμανία, θα σηματοδοτήσει την αντίστροφη μέτρηση για τον τερματισμό της πολιτικής τους κυριαρχίας, αλλά και για την πολιτική «συνταξιοδότηση» της ίδιας της Μέρκελ.Επιπλέον, όμως, η γερμανική κυβέρνηση εξακολουθεί να διακατέχεται από έντονη δυσπιστία για τη δυνατότητα της ελληνικής κυβέρνησης να περάσει τον Μάιο από τη Βουλή, όπως έχει δεσμευθεί, το εξαιρετικό σκληρό «πακέτο» μέτρων λιτότητας, που θα πρέπει να εφαρμοσθεί μέχρι και το 2014. Το «πακέτο» της νέας λιτότητας ως και το 2014 θα είναι ακόμη βαρύτερο από ό,τι αναμενόταν, καθώς ο στόχος της συνολικής εξοικονόμησης έχει αυξηθεί από το 5% στο 8% του ΑΕΠ, γι’ αυτό και η κυβέρνηση αναζήτησε διέξοδο –χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία- σε ένα μεγάλο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας!
Η γερμανική πλευρά περιμένει από την κυβέρνηση πρώτα να διαμορφώσει το πλήρες σχέδιο για την επίτευξη αυτών των στόχων και να κατορθώσει να το περάσει από τη Βουλή, πριν προχωρήσει οποιαδήποτε περαιτέρω ευνοϊκή ρύθμιση, όπως η επαναγορά ομολόγων μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η Μέρκελ υπενθύμισε στον Γ. Παπανδρέου, στην κοινή συνέντευξη Τύπου της Τρίτης, ότι υπάρχουν «μέτρα που απομένουν να ληφθούν από την Ελλάδα», αναφερόμενη ακριβώς στις δεσμεύσεις που ήδη έχουν αναληφθεί για τη λιτότητα μέχρι και το 2014.Η κυβέρνηση προετοιμάζεται ήδη για ένα θυελλώδες διάστημα από τις Συνόδους Κορυφής της 11ης και της 25ης Μαρτίου, μέχρι την έγκριση του «πακέτου» από τη Βουλή τον προσεχή Μάιο, η οποία θα επιτρέψει στην Γερμανία να συζητήσει σοβαρά τα σχέδια οριστικής ρύθμισης του ελληνικού χρέους:
n Το πρώτο που θα συμβεί μετά τις Συνόδους, όπως αναμένει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, είναι να κριθούν ατελέσφορες οι αποφάσεις από τους οίκους αξιολόγησης και να ανακοινωθούν νέες «βαριές» υποβαθμίσεις της χώρας και των τραπεζών από S&P και Moody’s, που θα δώσουν το έναυσμα νέων θυελλωδών πιέσεων από τις αγορές.
n Σε αυτές τις συνθήκες πίεσης, η κυβέρνηση θα απευθύνει έκκληση συναίνεσης στην αντιπολίτευση (και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος…), για να προωθηθεί μέσα στον Μάιο το «πακέτο» της λιτότητας και να εγκριθεί, χωρίς επικίνδυνους πολιτικούς κραδασμούς. Όμως, θεωρείται βέβαιο ότι η αντιπολίτευση θα αρνηθεί την κυβερνητική πρόσκληση, ενώ εκτιμάται ως υψηλός ο κίνδυνος εσωτερικών κραδασμών στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ.Εν ολίγοις, κυβερνητικά στελέχη τονίζουν, ότι μετά τις Συνόδους Κορυφής του Μαρτίου η Μέρκελ οδηγεί την Ελλάδα σε μια μεγάλη δοκιμασία, ίσως την τελευταία πριν ληφθεί μια οριστική απόφαση «ανακούφισης» της χώρας από το δυσβάστακτο δημόσιο χρέος, χωρίς «κούρεμα» πιστωτών. Όμως, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα έχει επαρκές πολιτικό κεφάλαιο και αντοχή, για να εκπληρώσει και την τελευταία της «επικίνδυνη αποστολή»…

ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ Η ΕΠΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΟΡΕΣ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ALPHA ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η "ΝΥΦΗ" ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ?

Εδώ και δέκα χρόνια, η Alpha έχει φθάσει τέσσερις φορές κοντά σε «γάμο» με την Εθνική, για να πει «όχι» λίγα λεπτά πριν αρχίσει… η τελετή. Η τελευταία άρνηση ήταν και η πιο ριψοκίνδυνη: αν δεν βγει το στοίχημα της… νύφης, κινδυνεύει να συρθεί σε ένα «γάμο ανάγκης», χωρίς την παραμικρή δυνατότητα να επιβάλει τους δικούς της όρους… Όπως και αν εξετάσει κανείς την πρόταση της Εθνικής, ήταν μια αρκετά «λογική» πρόταση: το premium για τους μετόχους, μαζί με τα οφέλη από τις μελλοντικές συνέργειες, αλλά και αν συνυπολογισθεί η απομάκρυνση της ανασφάλειας για μια νέα αύξηση κεφαλαίου, ίσως δεν ήταν αυτό που είχαν ονειρευθεί σε καλές εποχές η διοίκηση και οι μέτοχοι της Alpha, αλλά ήταν μια καλή πρόταση για τα δεδομένα της σημερινής κρίσης. Επιπλέον, προσφέρθηκε ένα καθεστώς συνδιοίκησης του νέου τραπεζικού οργανισμού, που θα έδινε στη διοικητική ομάδα της Alpha αρκετά δυνατή «φωνή» και επιρροή στις αποφάσεις.
*Η διοίκηση της Alpha φαίνεται ότι αποφάσισε να ρισκάρει μια άρνηση, προσβλέποντας σε κάτι καλύτερο στο άμεσο μέλλον και όχι κλείνοντας οριστικά το μεγάλο κεφάλαιο με τη γενικό τίτλο «Συγχώνευση Εθνικής-Alpha». Αρκετοί διεθνείς οίκοι, όπως χθες η Nomura, θεωρούν σχεδόν βέβαιο, ότι η Εθνική αργά ή γρήγορα θα επανέλθει με μια βελτιωμένη πρόταση.Οι υπολογισμοί της διοίκησης της Alpha φαίνονται να στηρίζονται σε καλά θεμέλια. Με μια έκθεση στα ομόλογα που ξεπερνά τα 20 δις. ευρώ και με το «ελληνικό δράμα» να εξελίσσεται χειρότερα από όσο περίμενε η κυβέρνηση, με όλο και πιθανότερη την εκδήλωση μιας νέας αναταραχής μετά τις πιθανότατα «ατελείς» ευρωπαϊκές αποφάσεις του Μαρτίου, στην Alpha πιθανότατα εκτιμούν, ότι η Εθνική δεν έχει το χρόνο με το μέρος της. Αν επιδεινωθεί η κατάσταση στο «μέτωπο» των ομολόγων, η έκθεση της Εθνικής στα κρατικά «χαρτιά» είναι δυόμιση φορές μεγαλύτερη ως ποσοστό του ενεργητικού από την αντίστοιχη της Alpha και, ως εκ τούτου, φαίνεται λογικό να περιμένει η Alpha, ότι η επόμενη πρόταση της Εθνικής θα είναι καλύτερη, αφού θα αντανακλά μια διαφορετική, βελτιωμένη για την Alpha, σχέση των λογιστικών αξιών των δύο τραπεζών.Πρόκειται για ένα «στοίχημα» που έχει τη λογική του, δεν παύει όμως να κρύβει και κινδύνους:
*Με το πέρασμα του χρόνου και η Alpha είναι εκτεθειμένη στις πιέσεις της συγκυρίας, από μια άλλη πλευρά: το χαρτοφυλάκιο των δανείων της έχει μεγάλη έκθεση στην αγορά ακινήτων και τα επιχειρηματικά δάνεια και θα φέρει αρκετές ζημιές, αν πράγματι το «ελληνικό δράμα» συνεχισθεί με αμείωτη, ή αυξημένη ένταση. Για παράδειγμα, αν στο χαρτοφυλάκιο της Alpha εφαρμοσθούν οι αυξημένες προβλέψεις για επισφαλείς απαιτήσεις του ακραίου σεναρίου των ευρωπαϊκών αρχών, η τράπεζα χάνει σχεδόν 2 δις. ευρώ από τα κεφάλαιά της, σύμφωνα με υπολογισμούς της Piraeus Securities.
* Την ίδια στιγμή, η Alpha δεν έχει την κεφαλαιακή «άνεση» της Εθνικής, που έχει ενισχυθεί πολλαπλώς το τελευταίο διάστημα και θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο με πώληση μετοχών της Finansbank, ενώ βρίσκεται υπό διαρκή πίεση να επιστρέψει στο Δημόσιο τα 940 εκατ. ευρώ κεφαλαιακών ενισχύσεων που έλαβε το 2009. Ούτε έχει ευκολία πρόσβασης στις αγορές για μια αύξηση κεφαλαίου με «υποφερτούς» όρους για τους παλαιούς μετόχους: το discount που θα χρειασθεί να προσφέρει η Alpha για τη διάθεση νέων μετοχών θα είναι αναπόφευκτα μεγάλο, όπως και οι αμοιβές στους ξένους οίκους που θα εγγυηθούν την κάλυψη της αύξησης. Δεν είναι τυχαίο, ότι το τελευταίο διάστημα πριν την «πρόταση γάμου» από την Εθνική, η Alpha βρισκόταν διαρκώς στο στόχαστρο «σορτάκηδων» στο ΧΑ, επειδή στην αγορά εκτιμούσαν, ότι αργά ή γρήγορα θα προχωρήσει σε μια αύξηση κεφαλαίου τουλάχιστον κατά 1 δις. ευρώ. Προς το παρόν, το διοικητικό συμβούλιο της Alpha απέκλεισε το ενδεχόμενο να αντληθούν νέα κεφάλαια, αλλά σε δύσκολους καιρούς τέτοιες αποφάσεις πολύ εύκολα ανατρέπονται.Με αυτά τα δεδομένα, φαίνεται ότι ενσωματώνει αρκετούς κινδύνους το στοίχημα της διοίκησης της Alpha και η προσδοκία της, ότι ο χρόνος θα φέρει κάτι καλύτερο για την ίδια και τους μετόχους. Σε συνθήκες κρίσης, λίγους μήνες αργότερα, η διοίκηση της Εθνικής θα μπορούσε να παρακάμψει το τραπεζικό savoir vivre των «φιλικών deal» και να επαναφέρει την ίδια πρόταση της περασμένης Παρασκευής, αυτή τη φορά ως δημόσια πρόταση στους μετόχους της Alpha, που θα βρίσκονται υπό την άμεση «απειλή» μιας μεγάλης αύξησης κεφαλαίου. Σε αυτή την περίπτωση, μάλιστα, θα ήταν αυτονόητο ότι δεν θα προσφέρονταν σημαντικές «καρέκλες» στο νέο σχήμα στα στελέχη της Alpha.Άλλωστε, η ιστορία της Alpha την τελευταία δεκαετία υποδεικνύει ότι ο χρόνος δεν κύλησε υπέρ της ιστορικής ιδιωτικής τράπεζας: η πρώτη πρόταση της Εθνικής, την εποχή του Θ. Καρατζά, ήταν σαφώς καλύτερη από την πρόταση της διοίκησης Ταμβακάκη. Συχνά, το καλύτερο είναι εχθρός του καλού και μένει να αποδειχθεί αν η διοίκηση της Alpha υπολόγισε σωστά τα ρίσκα…

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Σποραδικά επεισόδια και συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων...........

 ...............σημειώθηκαν νωρίτερα στο κέντρο της Αθήνας, όπου πραγματοποιήθηκε πορεία εργαζομένων και συνδικάτων στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Επιθέσεις με βόμβες μολότοφ σημειώθηκαν εναντίων αστυνομικών δυνάμεων στην Πανεπιστημίου, αλλά και σε δρόμους γύρω από την Πλατεία Συντάγματος, ενώ έγινε εκτεταμένη χρήση χημικών.
Μικροτραυματισμοί σημειώθηκαν τόσο μεταξύ των διαδηλωτών όσο και των αστυνομικών, ενώ ένα δίκυκλο της ομάδας «Δίας» τυλίχθηκε στις φλόγες.
Η πορεία, παρά τα επεισόδια, συνεχίστηκε κανονικά, με τους οργανωτές να καλούν τους διαδηλωτές να μην αποχωρήσουν και να συνεχίσουν να κατευθύνονται προς το κτίριο της Βουλής.
Ιδιαίτερα ενισχυμένη είναι η αστυνομική δύναμη η οποία φυλλάσσει το κτίριο του υπουργείου Οικονομικών.
Αριθμός διαδηλωτών παραμένει συγκεντρωμένος έξω από το κτίριο της Βουλής, χωρίς ωστόσο να επικρατεί ένταση. Στην κυκλοφορία έχουν δοθεί η Ακαδημίας, η Β. Σοφίας

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΤΗΣΙΑΣ "ΠΙΤΑΣ" ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΒΙΝΤΕΟ" ΚΑΙ ΤΗΣ "Λ.Α.Μ.Α."

Μεσα σε ενα πανεμορφο περιβαλον την περασμενη Κυριακη 20-2-2011 σε ξενωνα πολυτελειας της περιοχης του διευρυμενου Δήμου Αμφικλειας-Ελάτειας, οι "ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΒΙΝΤΕΟ" δια χειρων Κωστα Καραπετσανου "εκοψαν" την ετησια Πρωτοχρονιατικη πίτα τους, σε συνδυασμό και με την πίτα της λέσχης Λ.Α.Μ.Α. της οποίας ο εν λογω ειναι Προεδρος και χορηγειται επι σειρα ετων απο την προαναφερομενη επιχειρηση. Παρεστησαν prive καλεσμενοι τοσο της επιχείρησης οσο και της λέσχης, ενω στο event παρατεθηκε κοκτειλ και βραδυνό δείπνο. Στους τυχερους δόθηκαν ενα χρυσό και ενα ασημενιο ιδιογραμμα.



Η μόνη περίπτωση να χάσουν οι τράπεζες τα κεφάλαιά τους από ομόλογα που λήγουν μέσα στη διάρκεια του διεθνούς δανείου θα ήταν να κηρύξει η χώρα μονομερώς στάση πληρωμών...........

.....................................που θα συνεπαγόταν το «πάγωμα» των εκταμιεύσεων του δανείου, κάτι που θεωρείται πολιτικά αδιανόητο για την κυβέρνηση.Η αναδιάρθρωση του χρέους προβάλει ως όλο και πιθανότερη κατάληξη του «ελληνικού δράματος» και ο Γ. Παπανδρέου παίζει σήμερα στο Βερολίνο το τελευταίο χαρτί της κυβέρνησης, για μια ευνοϊκή ρύθμιση τον Μάρτιο, αλλά με ελάχιστες ελπίδες επιτυχίας. Το reportaz παρουσιάζει σήμερα αναλυτικά τις εκτιμήσεις για τις απώλειες κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών από μια αναδιάρθρωση χρέους με «κούρεμα» της αξίας των ομολόγων κατά 30%. Τα μηνύματα που φθάνουν στην Αθήνα από τη γερμανική πλευρά είναι απογοητευτικά, καθώς το Βερολίνο όχι μόνο δεν φαίνεται έτοιμο να εγκρίνει τον Μάρτιο το ευνοϊκό για την Ελλάδα σενάριο «ήπιας» αναδιάρθρωσης του χρέους, αλλά υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι θέτει σε αμφισβήτηση ακόμη και την άμεση έγκριση της επιμήκυνσης του δανείου των 110 δις. ευρώ, παρότι έχει συμφωνηθεί επί της αρχής στο Eurogroup!
Η κυβέρνηση της κ. Μέρκελ, που προσπαθεί να συνέλθει από την ιστορικών διαστάσεων αποτυχία των Χριστιανοδημοκρατών στις τοπικές εκλογές του Αμβούργου (το ποσοστό του κόμματος έπεσε στο 20%!), έχει σκληρύνει τη στάση της σε επικίνδυνο βαθμό, καθώς υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες, ότι ακόμη και η έγκριση της επιμήκυνσης θα συνδεθεί στις προσεχείς Συνόδους Κορυφής με το συνολικό «πακέτο» για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, δηλαδή με το αν θα ενδώσουν οι εταίροι της ευρωζώνης στις γερμανικές προτάσεις για το δρακόντειο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που προτείνεται από το Βερολίνο.Κυβερνητικά στελέχη ερμηνεύουν αυτή τη στάση ως πολιτικό ελιγμό της Μέρκελ, ώστε να μην περάσει από το Κοινοβούλιο την επιμήκυνση του ελληνικού δανείου πριν από τις κρίσιμες εκλογές στην Βάδη-Βυρτεμβέργη, στα τέλη Μαρτίου. Πιθανόν, σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις, η Μέρκελ να θέλει να δει πρώτα την έγκριση του «αιματηρού», νέου προγράμματος λιτότητας μέχρι το 2014 από τη Βουλή, τον Μάιο, για να αποδεσμεύσει την επιμήκυνση, χωρίς κίνδυνο δυσάρεστων πολιτικών εκπλήξεων από την Ελλάδα.Σε κάθε περίπτωση, ο Έλληνας πρωθυπουργός βρίσκεται σήμερα στη δυσάρεστη θέση να διαπραγματεύεται στη συνάντησή του με την κ. Μέρκελ όχι κάποια από τις «προωθημένες» λύσεις συνολικής αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος (δάνειο από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης για επαναγορά ομολόγων από την Αθήνα), αλλά το γερμανικό «ναι» στην ήδη συμφωνημένη επιμήκυνση!
Την ίδια στιγμή, τα μηνύματα από την Γερμανία είναι πιο «γκρίζα» από κάθε άλλη φορά για την Ελλάδα, με τον υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Βέρνερ Χόγιερ να δηλώνει ευθέως πριν από λίγες ημέρες, ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους παραμένει ως επιλογή για την ελληνική κυβέρνηση και τον Αντρέας Σμιτς, πρόεδρο της Ένωσης των ιδιωτικών γερμανικών τραπεζών, που έχουν σχεδόν μηδενική έκθεση στα ελληνικά ομόλογα, να εμφανίζει ως αναπόφευκτη την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, τοποθετώντας τη χρονικά το 2013.Μια μέρα πριν συναντηθεί με τον κ. Παπανδρέου η Άνγκελα Μέρκελ στη δημόσια συζήτηση παρενέβη και η πανίσχυρη Bundesbank, που διατηρεί τεράστια πολιτική επιρροή στην Γερμανία. Όπως μετέδωσε χθες το Reuters, η Buba τάσσεται κατά της ενίσχυσης της χρηματοδότησης και της διεύρυνσης του ρόλου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας (EFSF), ώστε να έχει τη δυνατότητα αγοράς κρατικών ομολόγων, ή χορήγησης δανείων σε κυβερνήσεις για την επαναγορά τους. Επιπλέον, λέει «όχι» στην έκδοση ευρωομολόγων και «ναι» στο «κούρεμα» ιδιωτών πιστωτών!«Το αποτέλεσμα (σ.σ.: τέτοιων μέτρων ενίσχυσης των ασθενών οικονομιών) θα ήταν να περιοριστεί περαιτέρω η ευθύνη των ιδιωτών πιστωτών και των εθνικών δημοσιονομικών πολιτικών και να επιβαρυνθούν οι φορολογούμενοι στις χρηματοδότριες χώρες με πρόσθετους, πιθανότατα σημαντικούς κινδύνους», τονίζει η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας στην τελευταία μηνιαία έκθεσή της.Καθώς το «κούρεμα» πιστωτών φαίνεται ότι κάθε ημέρα που περνά γίνεται όλο και πιο πιθανό, έχει ιδιαίτερη σημασία να καταγραφούν οι απώλειες των μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζών σε αυτή την περίπτωση. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Piraeus Securities, όλες οι ελληνικές τράπεζες, μετά τις ενισχύσεις της κεφαλαιακής τους βάσης το τελευταίο διάστημα και όσες έπονται άμεσα (π.χ.: πώληση μετοχών της Finansbank από την Εθνική) «αντέχουν» σε ένα «κούρεμα» της αξίας των ομολόγων κατά 30%.
Μόνη εξαίρεση αποτελεί το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, λόγω της πολύ μεγάλης συμμετοχής των κρατικών ομολόγων στο ενεργητικό του, η οποία υπερβαίνει το 30%. Για το Τ.Τ., οι αναλυτές της χρηματιστηριακής εκτιμούν, ότι θα χάσει 1,073 δις. ευρώ από το «κούρεμα» και θα χρειασθεί μια αύξηση κεφαλαίου τουλάχιστον 1 δις. ευρώ για να συνεχίσει τη λειτουργία του κανονικά.Σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις στις υπόλοιπες τράπεζες, η Εθνική θα καταγράψει απώλειες κεφαλαίων ύψους 2,49 δις. ευρώ σε περίπτωση «κουρέματος», η Alpha θα χάσει 1,098 δις. ευρώ, η Eurobank 1,5 δις. ευρώ, η Τρ. Πειραιώς 1,584 δις. ευρώ, η Τράπεζα Κύπρου 630 εκατ. ευρώ και η Αγροτική 1,178 δις. ευρώ, τα οποία καλύπτονται με την προγραμματισμένη αύξηση των κεφαλαίων της το προσεχές διάστημα.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι απώλειες των ελληνικών τραπεζών από το «κούρεμα» είναι ελεγχόμενες χάρη στο δάνειο των 110 δις. ευρώ, που «εξαφανίζει» μεγάλο μέρος της επίπτωσης. Μεγάλο μέρος των ομολόγων που κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες λήγουν μέσα στην τριετία εκταμίευσης του δανείου και θα αποπληρωθούν με τις δόσεις που λαμβάνει η κυβέρνηση, γι’ αυτό και δεν υπολογίζονται από τους αναλυτές στο συνολικό «κούρεμα».



Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Δυο μέρες μόνο - Δήμητρα Γαλάνη

Συγχώνευση Εθνικής-Άλφα: Μνημόνιο "εμπιστευτικότητας" ή εμπιστευτική "μπλόφα";

Σίγουρα η ανακοίνωση της Παρασκευής της Εθνικής περί πρότασης συγχώνευσης προς την Άλφα σηματοδοτεί την ενεργοποίηση εξελίξεων στον τραπεζικό κλάδο. Σίγουρα αποτελεί προϊόν σκέψεων και συσκέψεων- «εμπιστευτικών» κατά τις ανακοινώσεις- με στόχο την ισχυροποίηση της θέσης των δύο τραπεζών καθώς και την δημιουργία ευρύτερου κλίματος έναρξης διεργασιών μεταξύ των υπολοίπων. Κάπου όμως τα πράγματα ή πήραν λάθος δρόμο ή το όλο σενάριο πρόκειται περί μίας μεγάλης μπλόφας. Άλλωστε δεν είναι ή πρώτη φορά που έχει οικοδομηθεί αντίστοιχο σκηνικό μεταξύ των δύο τραπεζών. Όμως τότε οι συνθήκες της οικονομίας –τουλάχιστον όπως τις περιέγραφαν- δεν υποδήλωναν χρεωκοπία της χώρας, ούτε η χρηματιστηριακή αγορά είχε κατακρημνιστεί εξαιτίας της γενικότερης διεθνούς κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Κατ επέκταση η αδυναμία εξεύρεσης οριστικής λύσης την εποχή εκείνη πέραν των όποιων εντυπώσεων καμία άλλη αρνητική συνέπεια δεν επέφερε. Σήμερα όμως τα εντελώς διαφορετικά δεδομένα απαιτούν προσοχή, ευαισθησία ως προς την αγορά αλλά κυρίως συνέπεια ως προς τον επιδιωκόμενο στόχο.Έχοντας διαβάσει το «μνημόνιο εμπιστευτικότητας» μεταξύ των δύο τραπεζών και ταυτόχρονα γνωρίζοντας πως προετοιμάζονται τέτοιες κινήσεις στο εξωτερικό, καταλήγω στο συμπέρασμα πως τόσο η μεθόδευση όσο και ο χρόνος και ο τρόπος με τον οποίο αυτή εξωτερικεύθηκε ήταν λάθος. Είναι δύσκολο να αντιληφθώ πως ενώ συντάσσεται ένα έγγραφο εμπιστευτικότητας με την δέουσα επισημότητα αλλά και την «συμμετοχή» τυπογραφείου στην καλαίσθητη εκτύπωσή του, οι όλες «εμφανείς» διεργασίες δεν ξεκινούν έχοντας σε πρώτη φάση καταλήξει σε παρασκηνιακή συμφωνία. Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε η αγορά δεν αφήνει περιθώρια ότι τα επενδυτικά κεφάλαια αναζητούν deal μεταξύ τραπεζών, ενώ προκρίνεται η λύση της εξυγίανσης και ισχυροποίησης μέσω συγχωνεύσεων. Σίγουρα όμως δεν ήταν προετοιμασμένη για μία τόσο «βαρύγδουπη» άρνηση από πλευράς Άλφα. Μία δήλωση μη αποδοχής της πρότασης της Εθνικής που σε πρώτη φάση δεν αφήνει περιθώρια για επανατοποθέτηση. Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Παρά το γεγονός ότι το όλο σκηνικό (βλέπε δηλώσεις συνδικαλιστών Άλφα) θύμιζε συνθήκες «επιθετικής εξαγοράς», είμαι υποχρεωμένος να τονίσω πως η όλη προσέγγιση φάνηκε να ήταν επιφανειακά προετοιμασμένη από πλευράς Εθνικής Τράπεζας. Σε αντίθετη περίπτωση είναι δύσκολο να αντιληφθώ πως υπήρχε περίπτωση η άρνηση της Άλφα να ήταν σε γνώση της διοίκησης της Εθνικής και αυτή να προχώρησε στην δημοσιοποίησή της γνωρίζοντας τις ενδεχόμενες αρνητικές παρενέργειες. Η μόνη περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν θα ίσχυε είναι η όλη προσέγγιση να χρησιμοποιείται ως «δούρειος ίππος» προκειμένου τόσο για την δημιουργία καλύτερων αποτιμήσεων για τις τράπεζες μέσω του κύκλου ανόδου που η σχετική φημολογία αναμένεται να δημιουργήσει, όσο και την «εκβίαση» αντίστοιχων κινήσεων από άλλες τράπεζες που θα αναγκαστούν να αρχίσουν συζητήσεις προς την κατεύθυνση συγχωνεύσεων. Είναι σαφές πως στην περίπτωση θετικής τελικά έκβασης της διαδικασίας συγχώνευσης των Εθνικής και Άλφα, τότε οι υπόλοιπες τράπεζες θα ήταν υποχρεωμένες να ακολουθήσουν προκειμένου να μην αφήσουν αναπάντητη την δεσπόζουσα θέση της μετά την συγχώνευση νέας τράπεζας. Εάν βέβαια υποθέσουμε πως τέτοια προοπτική υπάρχει.
Σε περίπτωση που τελικά η συγχώνευση ολοκληρωθεί σίγουρα μόνον θετικά σχόλια και αναλύσεις θα υπάρξουν. Αν όμως αυτή δεν είναι η τελική έκβαση και ο στόχος ήταν απλά η εκκίνηση των γενικότερων διεργασιών, εκτιμώ πως θα πρόκειται για λάθος που να θίγει σε τελική ανάλυση και την όλη αξιοπιστία της διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας. Μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα αστάθειας και αβεβαιότητας η τοποθέτηση διλημμάτων έστω και έμμεσα εκβιαστικών δεν οδηγεί πάντα στις επιθυμητές λύσεις. Όποια και να είναι τα πραγματικά αίτια των εξελίξεων της Παρασκευής το σίγουρο είναι πως την Δευτέρα, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς θα πρέπει να διατηρήσει τις μετοχές των δύο εμπλεκομένων τραπεζών εκτός διαπραγμάτευσης εκτός και αν κατηγορηματικά η διοίκηση της Άλφα απορρίψει χωρίς περιθώρια επαναδιαπραγμετεύσεων το ενδεχόμενο της συγχώνευσης. Σε κάθε περίπτωση η χρηματιστηριακή αγορά εισέρχεται σε πονηρή φάση και θέλει ιδιαίτερη προσοχή.

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Ξαφνική επιστροφή σε εποχή… Lehman!

Την ώρα που η αγωνία για την εξέλιξη του… ευρωπαϊκού δράματος παραμένει αμείωτη, μια πολύ περίεργη εξέλιξη στη διατραπεζική αγορά προκαλεί από χθες πολλές απορίες: ξαφνικά, πήρε… φωτιά χθες το χρηματοδοτικό εργαλείο που χρησιμοποιεί η ΕΚΤ ως ύστατο μέσο διάσωσης τραπεζών με σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας, σαν να είχε επιστρέψει η αγορά στην εποχή της κατάρρευσης της Lehman Brothers, το φθινόπωρο του 2008! Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΚΤ, που ανακοινώνονται με καθυστέρηση μιας ημέρας, την Τετάρτη ο ημερήσιος δανεισμός κάποιας (ή κάποιων;) ευρωπαϊκών τραπεζών από το Marginal Lending Facility εκτινάχθηκε στα 15,8 δις. ευρώ, δηλαδή σε επίπεδο που είχε να εμφανισθεί από τα τέλη Σεπτεμβρίου του 2008, όταν οι ευρωπαϊκές τράπεζες βρίσκονταν σε συνθήκες ακραίου πανικού, λόγω της κατάρρευσης της Lehman Brothers. Αρκεί να αναφερθεί, ότι από την αρχή του χρόνου ο μηχανισμός έκτακτης ανάγκης της ΕΚΤ, που δίνει δάνεια χωρίς εγγυήσεις, με «τσουχτερό» επιτόκιο 1,75%, κατά μέσο όρο δάνειζε ημερησίως γύρω στα 100 εκατ. ευρώ. Σε ομαλές συνθήκες, ο μηχανισμός δεν χρησιμοποιείται για ποσά άνω του 1 δις. ευρώ ημερησίως. Την Δευτέρα και την Τρίτη, ο δανεισμός μιας ημέρας ξεπέρασε το 1 δις. ευρώ και την Τετάρτη καταγράφηκε η «εκτίναξη» στα 15,8 δις. ευρώ.Η «εκτίναξη» αυτή προκάλεσε πολλά ερωτηματικά, καθώς εκδηλώθηκε σε ένα περιβάλλον «ήρεμης» λειτουργίας της διατραπεζικής αγοράς, χωρίς σοβαρές ενδείξεις, ή φήμες, ότι κάποιες τράπεζες αντιμετωπίζουν ασυνήθιστα προβλήματα ρευστότητας. Μάλιστα, πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν μεγάλα πλεονάσματα ρευστότητας και τα τοποθετούν στο τέλος της ημέρας στην ΕΚΤ.
Πολλοί παράγοντες της αγοράς απέδιδαν την ξαφνική «εκτίναξη» σε κάποιο λάθος από τράπεζα, που δεν υπολόγισε σωστά τη ρευστότητά της και βρέθηκε ακάλυπτη, ή ακόμη και σε σφάλμα πληκτρολόγησης από κάποιο dealing room, όπου ένας αφηρημένος trader είναι ενδεχόμενο να τοποθέτησε σε λάθος σημείο μια υποδιαστολή, μετατρέποντας το 1,5 σε 15. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η ΕΚΤ «τιμώρησε» κάποια τράπεζα για την υπερβολική εξάρτησή της από τις χρηματοδοτήσεις της Φραγκφούρτης και την υποχρέωσε να δανεισθεί μέσω του μηχανισμού έκτακτης ανάγκης. Πάντως, όλοι είναι επιφυλακτικοί στη διατύπωση οριστικών συμπερασμάτων, μέχρι να εκδοθούν σήμερα από την ΕΚΤ τα στοιχεία για τη χθεσινή ημέρα, ώστε να φανεί αν η χρήση του χρηματοδοτικού εργαλείου έκτακτης ανάγκης επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα. Αν εμφανισθεί διψήφιος αριθμός δισεκατομμυρίων και πάλι, αυτό θα επιβεβαιώνει ότι κάποια επιχείρηση διάσωσης τραπεζών βρίσκεται σε εξέλιξη και είναι πολύ πιθανό να δημιουργηθεί κλίμα πανικού στην αγορά, εκτιμούν τραπεζικά στελέχη.Αυτές οι εξελίξεις συνέπεσαν, όμως, με χθεσινό δημοσίευμα των Irish Times, σύμφωνα με το οποίο οι ιρλανδικές τράπεζες φθάνουν σε έσχατο σημείο έλλειψης ρευστότητας, στο οποίο, παρεμπιπτόντως, έχουν βρεθεί ήδη προ πολλού οι ελληνικές. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, από τις αρχές του χρόνου οι ιρλανδικές τράπεζες έχουν εξαντλήσει πια όλα τα αποδεκτά καλύμματα δανεισμού από την ΕΚΤ, ενώ έχουν λάβει και τεράστιου ύψους χρηματοδοτήσεις από την Τράπεζα της Ιρλανδίας χωρίς εγγυήσεις, γι’ αυτό και άρχισαν να εκδίδουν ομόλογα με εγγύηση του Δημοσίου, για να τα χρησιμοποιούν ως καλύμματα δανεισμού από την ΕΚΤ. Μέχρι στιγμής, σύμφωνα με τις πληροφορίες της εφημερίδας, οι ιρλανδικές τράπεζες έχουν εκδώσει ομόλογα με εγγύηση Δημοσίου ύψους 17 δις. ευρώ –και βρίσκονται πολύ πίσω από τις ελληνικές, που ήδη έχουν φθάσει τα 55 δις. ευρώ, ενώ πρόσφατα εγκρίθηκε και νέο «πακέτο» εγγυήσεων, μέχρι 30 δις. ευρώ.

'Εφυγε" απο κοντα μας μετακομίζοντας στην ¨γειτονια των αγγέλων" ο Στελιος Παπαδογιαννης.

"Φτωχοτερος" απο σήμερα ο χωρος των εμπορων αυτοκινητου στην Φθιωτιδα και για την ακριβεια στην Λαμία. Ο Στελιος Παπαδογιαννης της BMW ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ Α.Ε. "εφυγε" απο κοντα μας σήμερα το πρωι και η εκφορα της σωρου θα γινει το απογευμα 4 η ωρα απο την εκκλησια της Ξηριωτισσας. Απο τις ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΒΙΝΤΕΟ εκφραζουμε τα βαθυτατα συλληπητηρια μας στην οικογενεια του εκλιποντα και ειδικοτερα στον γιο του Γιαννη και την κόρη του Μινα στους οποίους πιστεύουμε ο Θεός να δώσει το ανάλογο κουράγιο για τον αμεριστο πόνο της απώλειας του πατερα τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΠΕΤΣΑΝΟΣ  

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΝΟΜΙΖΟΥΝ "ΘΥΜΑΤΑ" ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!

Σε scrooling που "κυλα" και σας ενημερωνει ειδαμε οτι εξακολουθουν (τους οδηγους αγωνων και οχι μονον) να τους θεωρουν "θυματα" στον βωμο των in car video. Πολλοι απο αυτους θελουν να "κρατησουν" στιγμες μεσα απο τα αγωνιστικα αυτοκινητα τους και καποιος πιστεψε οτι αυτο μπορει να το εκμεταλευτει. Ομως επειδη εχουν γνωση οι φύλακες και τους αγωνιζόμενους τους νιωθουμε διαφορετικα αυτες τις δύσκολες οικονομικες στιγμές τους προτείνουμε μια λύση περίπου στο 1/8 της προσφορας δελεαρ. Δειτε την.

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

ΟΕΟΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ε?

Συνεχίζουν τον αγώνα τους, μαζικοποιούν και κλιμακώνουν τη διαμαρτυρία τους και χρησιμοποιούν όλους τους ενδεδειγμένους τρόπους για να πετύχουν την κατάργηση των συμβάσεων παραχώρησης των εθνικών δρόμων και των διοδίων (δημόσιων και ιδιωτικών). Είναι όλοι εκείνοι που δεν πληρώνουν διόδια. Και αυτή την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου τα μέλη του Πανελλαδικού Συντονιστικού Επιτροπών Αγώνα κατά των Διοδίων ανοίγουν τις μπάρες στους σταθμούς των διοδίων όλης της χώρας από τις 14:00 έως τις 18:00 (συμπεριλαμβανομένων των διοδίων της Αττικής Οδού και της Γέφυρας Ρίου - Αντίρριου). Το Πανελλαδικό Συντονιστικό Επιτροπών Αγώνα κατά των Διοδίων με ανακοίνωσή του εξηγεί: «Η κυβέρνηση και οι πολιτικοί υπηρέτες των μεγαλοσυμφερόντων και των μεγαλοεργολάβων, νομοθετούν και ψηφίζουν την ουσιαστική ποινικοποίηση του κινήματός μας. Ενός κινήματος μαζικού, δίκαιου, ακομμάτιστου, ενός κινήματος που τολμά να τα βάζει με μεγαλοεργολάβους στοιχειοθετώντας καταγγελίες για το κερδοσκοπικό πάρτι που στήνεται σε βάρος των πολιτών και της οικονομίας της χώρας.Το κίνημά μας θα συνεχίσει να αντιστέκεται στην ύπαρξη διοδίων γιατί πληρώνουμε για δρόμους υφιστάμενους, τους οποίους έχουμε προπληρώσει και γιατί πληρώνουμε, μέσω των τελών κυκλοφορίας που είναι πανάκριβα, αλλά και των ενσωματωμένων φόρων στα καύσιμα για να γίνονται δημόσια έργα συντήρησης, βελτίωσης και επέκτασης του οδικού δικτύου.Το κίνημά μας θα συνεχίσει να αποκαλύπτει τους πραγματικούς τζαμπατζήδες, τους megaλοεργολάβους, που εισπράττουν διόδια τόσο για δρόμους που δεν έχουν κατασκευαστεί, όσο και για εκείνους τους δρόμους που έχουν ήδη εξοφληθεί (Αττική οδός). Ακόμα και έτσι όμως, οι εν λόγω επενδυτές - τζαμπατζήδες συνεισφέρουν στην κατασκευή των έργων με ίδια κεφάλαια που κυμαίνονται μεταξύ 5-10% του κόστους. Τα υπόλοιπα είναι ενισχύσεις από το δημόσιο, την Ε.Ε. ή δάνεια από τράπεζες.Το κίνημά μας θα συνεχίσει να αποκαλύπτει το όργιο παρανομιών από τους μεγαλοεργολάβους όπως τη μη ύπαρξη ή το κλείσιμο των παραδρόμων, τη μη τήρηση προδιαγραφών αυτοκινητοδρόμου, τις πολεοδομικές παραβάσεις, τη μη τήρηση περιβαλλοντικών όρων, τις υποτιμημένες παραδοχές κυκλοφοριακού φόρτου για επιμήκυνση του χρόνου είσπραξης διοδίων κλπ.
Το κίνημά μας παλεύει για ελεύθερους δρόμους χωρίς διόδια υπερασπιζόμενο το σύνταγμα και τις διατάξεις περί ελεύθερης μετακίνησης. Παλεύει μαζί με τους εργαζόμενους και τους αγρότες ενάντια στην κερδοσκοπία και την ασυδοσία και απευθύνει κάλεσμα σε όλους για την κινητοποίηση της 20 Φλεβάρη και για κοινούς αγώνες για να αποτραπεί το ξεπούλημα και η ισοπέδωση της χώρας.
Όταν η αδικία γίνεται νόμος του κράτους, τότε η ανυπακοή σε αυτούς τους νόμους είναι όχι απλά δικαιολογημένη, αλλά και αποτελεί και υποχρέωση των πολιτών».
Τηλέφωνα επικοινωνίας: Ξάνθη: 6944729569, 6973824308, Καβάλα: 6937226098, Θεσσαλονίκη: 6974479243, 6977034350, Κοζάνη: 6945842572, 6977727541, Πιερία: 6973380700, 6944755220, Γιάννενα: 6972255216, Λάρισα: 6976864058, Τρίκαλα: 6977403340, Καρδίτσα: 6977962095, Βόλος: 6973477772, Λαμία: 6944749515, 6979115156, Θήβα: 6937087198, 6973991637, 6932198633, Αφίδνες: 6944298970, Αττική: 6974072825, 6972738059, 6932690387, Αρκαδία: 6944774005, Αργολίδα: 6946901764, Λακωνία: 6932619014, Μεσσηνία: 6974073849, Κόρινθος: 6977137090, Πάτρα: 6973426334, Γέφυρα Ρίου : 697252567
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ zougla.gr

EUROPA............

Οι αγορές μπορεί να βιάζονται ως προς τις προοπτικές για τερματισμό της κρίσης της Ευρωζώνης – αν κρίνουμε από τη μέχρι στιγμής απόδοση του τραπεζικού κλάδου. Ο δείκτης των ευρωπαϊκών τραπεζών ενισχύθηκε κατά 17%. Τα συμβόλαια ασφάλισης έναντι κινδύνου πτώχευσης των τραπεζικών ομολογιών μειωμένης εξασφάλισης – που αποτελούν ένα πολύ καλό βαρόμετρο των προσδοκιών της αγοράς για επικείμενα προβλήματα – αυξήθηκαν κατά ένα τρίτο και οι αποδόσεις των senior τραπεζικών ομολόγων μειώθηκαν. Πρόκειται για ψήφο εμπιστοσύνης. Ασφαλώς και είναι θετικό το γεγονός ότι τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης δείχνουν να συμφώνησαν στο διπλασιασμό των κονδυλίων του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας – του νέου μηχανισμού διαχείρισης της κρίσης που θα τεθεί σε ισχύ το 2013 – ως το ύψος των 500 δις ευρώ. Ίσως να αυξήσουν και τα κονδύλια του υπάρχοντος Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, προκειμένου να διασφαλίσουν στις αγορές ότι η Ευρωζώνη θα στηρίξει και την Πορτογαλία και την Ισπανία αν αντιμετωπίσουν προβλήματα χρηματοδότησης. Αλλά οι προτάσεις αυτές αντιμετωπίζουν μόνο το ένα από τα τέσσερα αλληξερτώμενα προβλήματα που βρίσκονται στην καρδιά της κρίσης της Ευρωζώνης. Δεν αρκεί τα κράτη να προσφέρουν χρηματοδότηση στα κράτη που βρίσκονται υπό πίεση. Κάθε ‘Μεγάλη Συνδιαλλαγή’ πρέπει να αντιμετωπίζει και τα προβλήματα της χρηματοδότησης των τραπεζών, της κεφαλαιακής βάσης των τραπεζών και της φερεγγυότητας των κρατών.Το ζήτημα της χρηματοδότησης των τραπεζών είναι κρίσιμης σημασίας. Καθώς το κόστος της χρηματοδότησής τους αυξάνεται, οι τράπεζες είτε το μετακυλίουν στο κόστος δανεισμού είτε δεν παρέχουν δάνεια. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση πλήττεται η πραγματική οικονομία, με αποτέλεσμα την ενίσχυση των πιέσεων στα κρατικά ομόλογα. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν ομολογίες ύψους 1.7 τρις ευρώ μέσα στα 3 επόμενα χρόνια. Αυτές οι χρηματοδοτικές πιέσεις έχουν ήδη οδηγήσει το κόστος του χρέους ανησυχητικά υψηλά σε ορισμένες χώρες. Οι ισπανικές τράπεζες καταβάλλουν για τα 5ετή ομολογά τους 1 ποσοστιαία μονάδα πάρα πάνω από ό,τι έκαναν πριν 3 μήνες. Στην Ευρώπη εισήχθη φέτος και η έκδοση καλυμμένων ομολογιών, αλλά το κόστος των υποτιθέμενων υπερασφαλών αυτών τίτλων αυξήθηκε και τα μέσα μεγέθη των εκδόσεων μειώθηκαν, σύμφωνα με τους τραπεζίτες.Εν τω μεταξύ οι τράπεζες ορισμένων χωρών δεν έχουν καθόλου πρόσβαση στις αγορές. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σήμερα χρηματοδοτεί το ισοδύναμο του 18% των στοιχείων ενεργητικού του τραπεζικού συστήματος της Ελλάδας, το 15% της Ιρλανδίας και το 7% της Πορτογαλίας. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας παρέχει στις τράπεζές της περαιτέρω χρηματοδότηση μέσω της χρήσης ενός εργαλείου έκτακτης ρευστότητας, χωρίς τις εγγυήσεις που ορίζει η ΕΚΤ.Πρόκειται για μια θέση στην οποία καμιά κεντρική τράπεζα δεν θα ήθελε να βρίσκεται. Δεν είναι δουλειά των κεντρικών τραπεζών να παρέχουν μακροχρόνια χρηματοδότηση στις τράπεζες – όπως όλο και περισσότερο μοιάζει να είναι αυτή η παροχή ρευστότητας, αν και με εγγυήσεις – εκτιθέμενες οι ίδιες σε πιστωτικούς κινδύνους. Αλλά για όσον καιρό οι τράπεζες βρίσκονται αποκλεισμένες από τις αγορές και μπορούν να καταθέτουν εγγυήσεις η ΕΚΤ δεν μπορεί να κάνει και πολλά για τις ‘εξαρτημένες’ τράπεζες. Αν τους κόψει τη χρηματοδότηση οι τράπεζες θα υποχρεωθούν γρήγορα σε απομόχλευση, ίσως πουλώντας περιουσιακά στοιχεία και αυτό με τη σειρά του θα αποτυπώσει τις πραγματικές μεγάλες ζημιές των τραπεζών ενώ οι Ευρωπαίοι σχεδιαστές πολιτικής θα ήθελαν αυτό να το αποφύγουν. Κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το δεύτερο αλληλεξαρτώμενο κομμάτι του παζλ είναι η αποκατάσταση της κεφαλαιακής βάσης του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Ως προς αυτό οι επενδυτές μοιάζουν να νιώθουν καλύτερα με το γεγονός ότι ορισμένες ευρωπαϊκές τράπεζες συγκέντρωσαν πρόσφατα επιτυχώς κεφάλαια – της τάξης των 7.5 δις ευρώ μέσα στις πρώτες 6 βδομάδες του 2011, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Morgan Stanley. Αλλά όλα αυτά δεν φαίνεται να εντάσσονται στο πλαίσιο μια συντονισμένης προσπάθειας των εποπτικών αρχών ώστε να αντιμετωπίσουν επιτέλους τα σοβαρότατα προβλήματα που απορρέουν από την έλλειψη κεφαλαιακής επάρκειας του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Η Danske Bank, για παράδειγμα, συγκέντρωσε κεφάλαια προκειμένου να αποπληρώσει τα ομόλογα μειωμένης εξασφάλισης που κατείχε η κυβέρνηση της Δανίας. Η ιταλική Banco Popolare συγκέντρωσε κεφάλαια προκειμένου να απορροφήσει τις ζημιές από τις προβληματικές δραστηριότητες leasing της.Είναι βέβαια ενθαρρυντικό ότι η Τράπεζα της Ισπανίας ζήτησε από τις ισπανικές τράπεζες να ενισχύσουν τον δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας Tier 1 σε ένα ελάχιστο 8%, αλλά αυτό δεν πρόκειται να πείσει τις πιστωτικές αγορές να ανοίξουν την πρόσβαση των ισπανικών τραπεζών με δεδομένες τις ανησυχίες για πιθανές ζημιές τους εξαιτίας της καταστροφής της ισπανικής αγοράς ακινήτων. Η Τράπεζα της Ισπανίας εκτιμά ότι οι τράπεζές της θα πρέπει να συγκεντρώσουν κεφάλαια ύψους 20 δις ευρώ. Όμως κατά τις εκτιμήσεις των αγορών τα συνολικά ποσά που πρέπει να συγκεντρωθούν από τις αγορές για να αντιμετωπιστεί η κρίση φερεγγυότητας του ισπανικού τραπεζικού συστήματος φτάνουν τα 100 δις ευρώ. Τράπεζες άλλων χωρών, συγκεκριμένα της Βρετανίας, της Ελβετίας, της Ελλάδας και της Σκανδιναβίας, έχουν θέσει σαν στόχο διψήφια αναλογία του δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας Tier 1.Εν τω μεταξύ δεν διαπιστώνεται καμιά τάση ενίσχυσης της κεφαλαιακής βάσης των τραπεζών στις χώρες του ευρωπαϊκού πυρήνα. Ο επόμενος γύρος των ευρωπαϊκών ‘τεστ αντοχής’ θα αποτελέσει μια απλή βελτίωση των τεστ του περασμένου χρόνου. Την ίδια στιγμή υπάρχουν όλο και πιο έντονες ανησυχίες για το πώς ορισμένες ευρωπαϊκές τράπεζες θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στους κεφαλαιακούς κανόνες της νέας Βασιλείας ΙΙΙ. Σύμφωνα με τη Morgan Stanley, από τις 30 μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρώπης, οι 17 έχουν απόδοση ιδίων κεφαλαίων κάτω του 5%, γεγονός που εγείρει αμφιβολίες για τις δυνατότητές τους να συγκεντρώσουν επαρκή κεφάλαια με τρόπο λειτουργικό. Αντί να υποχωρήσουν, τα προβλήματα χρηματοδότησης των τραπεζών μπορεί κάλλιστα να επεκταθούν στις χώρες του πυρήνα της Ευρωζώνης μέσα στο 2011.Τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο γιατί ακόμα και αν η Ευρώπη κατόρθωνε να συμφωνήσει στην αποκατάσταση της κεφαλαιακής βάσης του τραπεζικού της συστήματος, δεν υπάρχει καμιά συμφωνία για το ποιος θα παράσχει τα αναγκαία κεφάλαια – ιδίως σε χώρες όπως η Ιρλανδία και η Ελλάδα όπου υπάρχουν αμφιβολίες για τη φερεγγυότητα του ίδιου του κράτους. Σε τελική ανάλυση τα νέα κεφάλαια θα πρέπει να τα παράσχει ένας ή περισσότεροι από τις ακόλουθες τάξεις επενδυτών: επενδυτές της αγοράς κρατικών ομολόγων, επενδυτές των senior τραπεζικών ομολογιών, επενδυτές των τραπεζικών ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης και μέτοχοι των τραπεζών. Γι’ αυτό και το τρίτο αλληλεξαρτώμενο κομμάτι του παζλ για κάθε λύση στην κρίση της Ευρωζώνης θα πρέπει να είναι ένας μηχανισμός εύτακτης επίλυσης του προβλήματος της κρατικής αφερεγγυότητας. Μέχρι στιγμής η Ευρωζώνη δεν έχει πει τίποτα για το τι θα κάνει με τα κράτη που δεν μπορούν να στηρίξουν το τραπεζικό τους σύστημα. Μέχρι να το κάνει, η αισιοδοξία των επενδυτών φαίνεται άστατη.



ΚΑΙ ΤΩΡΑ?

Καθώς πλησιάζει η ώρα της αλήθειας για την κρίση χρέους της ευρωζώνης και την κατάληξη του ελληνικού δράματος, μία τραπεζική διοίκηση στην Ελλάδα βιώνει την αγωνία ίσως πιο έντονα και από τον ίδιο τον Γ. Παπακωνσταντίνου: η διοίκηση του Κλ. Παπαδόπουλου στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο «κάθεται σε νάρκη» τοποθετήσεων σε ομόλογα που πλησιάζουν το 1/3 του ενεργητικού της τράπεζας και σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους μπορεί να δει τα κεφάλαια του Τ.Τ. να εξανεμίζονται σε μια νύχτα! Στο παρασκήνιο της τραπεζικής αγοράς, μάλιστα, πολλοί συζητούν πάλι αν ορθώς η σημερινή διοίκηση άφησε ανασφάλιστο τον εν δυνάμει «τοξικό» κίνδυνο του χαρτοφυλακίου ομολόγων. Το πρόβλημα με τις τεράστιες θέσεις του Τ.Τ. σε κρατικά ομόλογα, διπλάσιες ακόμη και από αυτές της Εθνικής Τράπεζας, σε σχέση με το ενεργητικό, έρχεται και πάλι στην επικαιρότητα, καθώς «πυκνώνουν τα σύννεφα» στον ευρωπαϊκό ορίζοντα και αντί η οριστική λύση στο ελληνικό πρόβλημα βιώσιμης εξυπηρέτησης του χρέους να έρχεται πιο κοντά, μοιάζει συνεχώς να απομακρύνεται. Το πρόβλημα συζητήθηκε εκτενώς σε ειδική σύσκεψη χθες, υπό τον πρωθυπουργό, ο οποίος αρχίζει την επόμενη εβδομάδα κρίσιμο γύρο ευρωπαϊκών επαφών, με πρώτο σταθμό το Βερολίνο.Οι δηλώσεις της Γαλλίδας υπουργού Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ, στο “Spiegel” αυτής της εβδομάδας περιείχαν μια ευθεία προειδοποίηση προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ότι είναι πολύ πιθανό να χάσουν κεφάλαια από μια «ρύθμιση» του ελληνικού χρέους:
- Αν οι ιδιώτες επενδυτές χρειασθεί να υποστούν ζημιές, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερες καταρρεύσεις τραπεζών. Πολλές τράπεζες με δυσκολία θα άντεχαν διαγραφές απαιτήσεων έναντι της Ελλάδας ή της Ιρλανδίας, παρατήρησε ο δημοσιογράφος του γερμανικού περιοδικού στη συζήτηση με την Γαλλίδα υπουργό.
- Αυτό δείχνει, ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ευρώπης επειγόντως χρειάζονται περισσότερα κεφάλαια για να μπορούν να αντέξουν τέτοιες αποτυχίες. Είμαστε στο σωστό δρόμο με τους νέους κανονισμούς που περιλαμβάνονται στη Συνθήκη της Βασιλείας ΙΙΙ, που υποχρεώνουν τις τράπεζες να υποστηρίζουν τις υψηλού ρίσκου δραστηριότητες με περισσότερα κεφάλαια, ήταν η απάντηση της Λαγκάρντ.
Αυτή η απάντηση της συνήθως «μετρημένης» στα δημόσια σχόλιά της, Γαλλίδας υπουργού Οικονομικών, προκάλεσε αρκετές συζητήσεις στους τραπεζικούς κύκλους της Αθήνας, που παρακολουθούν στενά το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι αυτή την περίοδο. «Αντί να αποκλείσει το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης χρέους από την Ελλάδα ή την Ιρλανδία, κάλεσε τις τράπεζες να ενισχύσουν τα κεφάλαιά τους, σαν να εννοούσε ότι οι ζημιές βρίσκονται προ των πυλών», σχολίαζε τραπεζικό στέλεχος.Στο ελληνικό τραπεζικό σύμπαν, αυτές οι προειδοποιήσεις δεν ακούγονται πια όσο «τρομοκρατικά» ηχούσαν στο παρελθόν. Με τις μεγάλες ενισχύσεις στα κεφάλαιά τους, με έκδοση μετοχών ή πωλήσεις συμμετοχών, οι τράπεζες μπορούν πια να αντέξουν χωρίς άμεσα καταστροφικές συνέπειες μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, με «κούρεμα» ονομαστικής αξίας της τάξεως του 30%, όσο δηλαδή είναι και το τρέχον «κούρεμα» της αξίας των ομολόγων στην αγορά –βέβαια, ο συνδυασμός «κουρέματος» και μεγάλων προβλέψεων για επισφάλειες εξακολουθεί να αποτελεί κίνδυνο για τις τράπεζες.Η μόνη ελληνική τράπεζα που έχει λόγους να ανησυχεί για τις επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του χρέους είναι το Τ.Τ., σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Piraeus Securities. Όπως ήδη έγραψε το “B”, το Τ.Τ. έχει τοποθετήσει 5,4 δις. ευρώ στα κρατικά ομόλογα, δηλαδή το 30,5% του ενεργητικού του. Αυτές οι τοποθετήσεις είναι σχεδόν πενταπλάσιες των βασικών κεφαλαίων (Tier 1) και σε περίπτωση διαγραφής του 30% της αξίας των ομολόγων θα εξανεμίσουν την κεφαλαιακή βάση του Ταμιευτηρίου, δημιουργώντας απαιτήσεις μιας τεράστιας αύξησης κεφαλαίου, για τα δεδομένα του ιδρύματος, προκειμένου να συνεχίσει τη λειτουργία του. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Piraeus Sec., θα χρειασθεί μια αύξηση της τάξεως του 1-1,5 δις. ευρώ για να καλυφθεί τέτοια ζημιά.Πολλά τραπεζικά στελέχη συζητούν στο παρασκήνιο αν η διοίκηση του κ. Κλ. Παπαδόπουλου έχει χειριστεί σωστά το πρόβλημα της υπερβολικής έκθεσης του Τ.Τ. στα κρατικά ομόλογα. Η προηγούμενη διοίκηση, υπό τον κ. Α. Φιλιππίδη, είχε προνοήσει από το καλοκαίρι του 2009, όταν ακόμη το κόστος ασφάλισης των ελληνικών ομολόγων για τον κίνδυνο αθέτησης πληρωμών ήταν αστείο (1-2%, έναντι 9% σήμερα), να «χτίσει» μια θέση στα CDS, που προσέγγιζε το 1 δις. ευρώ.Δηλαδή, σε περίπτωση «κουρέματος», το Τ.Τ. θα εξασφάλιζε μια πληρωμή μέσω των συμβολαίων CDS, η οποία ξεπερνά το ύψος των σημερινών βασικών κεφαλαίων (902 εκατ. ευρώ, χωρίς τις προνομιούχες μετοχές του Δημοσίου) και καλύπτει περίπου το ποσό που, σύμφωνα με την ανάλυση της Piraeus Sec., θα χρειασθεί το Τ.Τ. ως νέο κεφάλαιο, για να συνεχίσει να λειτουργεί μετά από ένα «κούρεμα» των ομολόγων κατά 30%. Εν ολίγοις, με εκείνες τις εύστοχες τοποθετήσεις, ο κ. Φιλιππίδης είχε εξασφαλίσει προκαταβολικά το Τ.Τ. απέναντι στους κινδύνους που απορρέουν από την… υπερφυσική τοποθέτηση κεφαλαίων σε κρατικά ομόλογα.Στα τέλη του 2009, όταν η κρίση στην ελληνική αγορά ομολόγων δημοσιεύματα επέκριναν τη διοίκηση του Τ.Τ. για… κερδοσκοπία κατά των ελληνικών ομολόγων, μέσω των CDS, μπερδεύοντας προφανώς την ασφάλιση κινδύνου με την κερδοσκοπία: πράγματι, αρκετά fund κερδοσκόπησαν με τα CDS, ποντάροντας σε μια χρεοκοπία της Ελλάδας, χωρίς να κατέχουν ελληνικά ομόλογα. Το Τ.Τ., όμως, είχε δημιουργήσει μια θέση στα CDS καθαρά αμυντική, για την προστασία των κεφαλαίων του, αφού κατείχε μεγάλης αξίας ομόλογα. Για να χρησιμοποιήσουμε τη γνωστή μεταφορά, το Τ.Τ. δεν ασφάλισε το σπίτι του γείτονα για τον κίνδυνο πυρκαγιάς, περιμένοντας να τυλιχτεί στις φλόγες για να κερδίσει, αλλά ασφάλισε το δικό του σπίτι!Με μια ανακοίνωση που είχε εκδώσει τότε η διοίκηση του κ. Παπαδόπουλου, διευκρίνιζε ότι είχαν κλείσει πλέον όλες οι θέσεις της τράπεζας στα CDS, τονίζοντας ότι «κατά πάγια πρακτική δεν σχολιάζει τις επιλογές χαρτοφυλακίου των προηγούμενων Διοικήσεων, ούτε όσον αφορά το επενδυτικό τους σκέλος, ούτε όσον αφορά το ηθικό τους σκέλος» -επρόκειτο, ασφαλώς, για έναν κομψό υπαινιγμό επίκρισης, στρεφόμενο κατά της διοίκησης Φιλιππίδη…Όμως, σήμερα η ίδια συζήτηση ίσως γίνει με διαφορετικούς όρους, αν τελικά το Τ.Τ. χάσει μεγάλο μέρος των κεφαλαίων του από μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Ο κ. Κλ. Παπαδόπουλος, ως έμπειρο στο διεθνή χώρο τραπεζικό στέλεχος, γνωρίζει ότι στο τέλος κάθε τραπεζίτης κρίνεται από το διαχειριστικό αποτέλεσμα. Πώς θα εξηγήσει, άραγε, στους ιδιώτες μικρομετόχους του Τ.Τ., ότι η περιουσία τους εξανεμίσθηκε από ένα «κούρεμα» της αξίας των κρατικών ομολόγων που είχε στο χαρτοφυλάκιό της η τράπεζα, όταν θα μπορούσε να είχε αποφύγει αυτή την καταστροφική για τους μετόχους απώλεια, απλώς αφήνοντας «άθικτες» τις θέσεις που είχε εύστοχα δημιουργήσει στα CDS η προηγούμενη διοίκηση; Μήπως θα αποζημιώσει τους μετόχους από την τσέπη του; Η συζήτηση αυτή θα έχει ενδιαφέρον, αν και όλοι απευχόμαστε να χρειασθεί να γίνει…



Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Περί γαλλικού τραπεζικού Βατερλό…

Παρακολουθώντας τις ανακοινώσεις αποτελεσμάτων για το 2010 των θυγατρικών δύο κορυφαίων γαλλικών τραπεζών στην Ελλάδα (Εμπορική και Γενική), κάθε παρατηρητής εύλογα αρχίζει συνειρμούς με το… Βατερλό. Οι Γάλλοι φαίνεται ότι πληρώνουν πολύ ακριβά το «Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία» στον τραπεζικό τομέα, αλλά οι περιπέτειες τους προσφέρονται για να διατυπωθούν ορισμένα καίρια ερωτήματα και για τις ελληνικές τράπεζες. Συνολικά, οι ζημιές της Εμπορικής και της Γενικής ξεπέρασαν τα 1,4 δις. ευρώ το 2010. Αν οι δύο τράπεζες λειτουργούσαν ως ενιαίο σχήμα, θα καταλάμβαναν με μεγάλη άνεση και διαφορά τη θέση του πρώτου σε ζημιές ελληνικού τραπεζικού ομίλου:
n Όπως ανακοίνωσε χθες η Γενική, οι ζημιές του ομίλου διαμορφώθηκαν σε 411 εκατ. ευρώ, σχεδόν τετραπλάσιες σε σχέση με το 2009, ενώ η σημαντική επιδείνωση του οικονομικού περιβάλλοντος επηρέασε αρνητικά την ποιότητα του δανειακού χαρτοφυλακίου και είχε ως συνέπεια οι προβλέψεις να ανέλθουν στα 415,2 εκατ. ευρώ, αυξημένες σχεδόν κατά τρεις φορές σε σχέση με την προηγούμενη χρήση.
n Νωρίτερα, η διοίκηση της Εμπορικής είχε ανακοινώσει καθαρές ζημίες ύψους 873,5 εκατ. ευρώ για το 2010, με ετήσια αύξηση των προβλέψεων κατά 55,1%. Οι συνολικές προβλέψεις για τη χρήση 2010 ανήλθαν σε 1,021 δις. ευρώ, δηλαδή η Εμπορική έγινε η πρώτη τράπεζα στην Ελλάδα που ξεπέρασε το 2010 το συμβολικό όριο των… δεκαψήφιων προβλέψεων.Η Credit Agricole και η Societe Generale πήραν με μικρή διαφορά χρόνου τον έλεγχο δύο πρώην κρατικών τραπεζών, που δεν ήταν πρότυπα καλής διοίκησης και εδώ και χρόνια έχουν σχηματίσει τεράστιες προβλέψεις για να «καθαρίσουν» τα χαρτοφυλάκιά τους. Μαζί με το «κοστούμι» της κρίσης του 2010, το άθροισμα των συνολικών προβλέψεων οδηγεί σε μια σχεδόν μνημειώδη καταστροφή τραπεζικών κεφαλαίων στην άλλοτε πολλά υποσχόμενη και νυν βαριά ασθενή τραπεζική αγορά της Ελλάδας.Στους τραπεζικούς κύκλους υπάρχουν πολλές θεωρίες για την εξήγηση αυτού του τραπεζικού Βατερλό, άλλες «αθώες», άλλες ελαφρώς ποιο «πονηρές». Δεν είναι της παρούσης να τις αναπτύξουμε, έχει όμως νόημα να τεθεί ένα ερώτημα, που αγγίζει συνολικότερα το τραπεζικό σύστημα και έχει τη σημασία του.Οι… ελληνόφωνες τράπεζες δραστηριοποιούνται ακριβώς στο ίδιο αντίξοο οικονομικό περιβάλλον με τις «γαλλόφωνες» αδελφές τους. Στο ίδιο περιβάλλον, οι μεν πρώτες γράφουν ζημιές και σχηματίζουν προβλέψεις με ρυθμούς πολύ πιο «ήπιους» σε σχέση με τις δύο γαλλικές τράπεζες, όπου οι αριθμοί δείχνουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα «μακελειό», καθώς το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων είναι πολλαπλάσιο από τον αντίστοιχο μέσο όρο στις ελληνικές τράπεζες. Οι διαφορές είναι προφανώς κραυγαλέες και δυσεξήγητες. Αν αποκλείσει κανείς το ενδεχόμενο να είναι οι ελληνικές διοικήσεις τόσο ανώτερες των γαλλικών, ώστε με κάποιο μαγικό τρόπο να καταφέρνουν ακόμη και στη χειρότερη κρίση να προστατεύουν τα χαρτοφυλάκιά τους από τις επισφάλειες, το ερώτημα είναι μήπως τελικά οι ελληνικές τράπεζες αξιοποιούν όλα τα εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους (και δεν είναι λίγα…) για να εξωραΐζουν τις επιπτώσεις της κρίσης στους ισολογισμούς τους. Πάντως, αν η πραγματική λογιστική εικόνα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος είναι πιο κοντά στις οικονομικές καταστάσεις της Εμπορικής και της Γενικής, παρά σε αυτές των υπολοίπων τραπεζών, ο ύπνος των Ελλήνων τραπεζιτών δεν μπορεί να είναι πολύ ήσυχος τις νύχτες…



Μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια με όλα τα εργαλεία του τραπεζικού μάρκετινγκ έκαναν το 2010, μέσα στην κρίση, οι ελληνικές τράπεζες................

.................................με ένα και μόνο στόχο: την… καρδιά του αποταμιευτή. Κι όμως, κάνοντας… ταμείο για το 2010, η Τράπεζα της Ελλάδος διαπιστώνει μια εκροή καταθέσεων προθεσμίας ύψους 16,4 δις. ευρώ, με τους ρυθμούς μείωσης να επιταχύνονται δραματικά από το γ’ τρίμηνο του έτους και μετά, για να φθάσουν τον Δεκέμβριο στο 11,4% σε ετήσια βάση. Τι κρύβει αυτό το «κραχ» των προθεσμιακών καταθέσεων;

Οι τραπεζίτες έχουν επινοήσει εσχάτως μια βολική και καθησυχαστική θεωρία για να εξηγήσουν αυτή την «ψήφο δυσπιστίας» των αποταμιευτών: οι Έλληνες αντιμετωπίζουν μια πρωτοφανή κρίση και τρώνε από τα έτοιμα, λένε. Δυστυχώς, αν και η εξήγηση αυτή είναι βολική και ίσως εξηγεί τη συμπεριφορά ορισμένων αποταμιευτών, δεν αρκεί για να ερμηνευθεί αυτό το «κραχ» στα τραπεζικά γκισέ. Άλλωστε, αν πράγματι οι καταθέσεις προθεσμίας «έσπαγαν» για να κατευθυνθούν στην κατανάλωση, η Ελληνική Στατιστική Αρχή δεν θα κατέγραφε χθες μείωση του ΑΕΠ κατά ποσοστό ρεκόρ (-6,6%) το τελευταίο τρίμηνο του 2010, κυρίως εξαιτίας της καθίζησης της καταναλωτικής δαπάνης.
Ένας βασικός παράγοντας για την εκροή-μαμούθ αποταμιευτικών κεφαλαίων από το τραπεζικό σύστημα το 2010 ήταν, αναμφίβολα, η ανασφάλεια των καταθετών, που τροφοδοτήθηκε στο έπακρο από τα σενάρια επικείμενης χρεοκοπίας της χώρας (για «αυξημένη αβεβαιότητα των αποταμιευτών» κάνει λόγο η ΤτΕ στην έκθεση του Διοικητή, που δημοσιοποιήθηκε χθες).
Συμμαχία… απροθύμων
Όμως, όσο και αν αυτό φαίνεται περίεργο, η κυριότερη αιτία μείωσης των προθεσμιακών καταθέσεων φαίνεται πως είναι η απροθυμία των τραπεζιτών να αποζημιώσουν κατάλληλα τους καταθέτες για να τις προσελκύσουν! Όπως φαίνεται, η προσπάθεια προσέλκυσης αποταμιευτών εστιάστηκε το 2010 από τις τράπεζες περισσότερο στο διαφημιστικό πεδίο, αλλά στην πραγματικότητα οι αποταμιευτές δεν είδαν τις αποδόσεις τους να συμβαδίζουν με τις ανάγκες μιας εποχής αυξημένης αβεβαιότητας και ισχυρών πληθωριστικών πιέσεων, που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να οδηγούσαν σε κατακόρυφη αύξηση της απόδοσης των καταθέσεων.
Όπως φαίνεται από τα στοιχεία της έκθεσης της ΤτΕ, το μέσο επιτόκιο καταθέσεων προθεσμίας στην Ελλάδα έγινε πραγματικά ελκυστικό στα τέλη του 2008, όταν εν μέσω αβεβαιότητας, μετά την κατάρρευση της Lehman και πριν έλθουν τα «πακέτα» του Δημοσίου, οι τράπεζες υποχρεώθηκαν να αυξήσουν το επιτόκιο των προθεσμιακών καταθέσεων κοντά στο 5,5%, ποσοστό πολύ υψηλότερο και από τον πληθωρισμό της εποχής και, άρα, άκρως ελκυστικό για τους αποταμιευτές.
Σε όλη τη διάρκεια του 2009, οι τράπεζες «γκρέμιζαν» το επιτόκιο των προθεσμιακών καταθέσεων, που υποχώρησε στο τέλος του έτους κοντά στο 2%, με μια «βουτιά» άνω των τριών ποσοστιαίων μονάδων, σε σχέση με τα τέλη του 2008. Θα περίμενε κανείς, ότι το 2010 τα πράγματα θα άλλαζαν, με τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας να βρίσκεται καθημερινά στην ημερήσια διάταξη της ειδησεογραφίας και με τις τράπεζες να αντιμετωπίζουν εντονότατες πιέσεις ρευστότητας, λόγω της μείωσης της αξίας των καλυμμάτων δανεισμού από την ΕΚΤ και του σταθερού αποκλεισμού τους από τη διατραπεζική.
«Καβούρια» στις αποδόσεις…
Κι όμως, η αυξητική «διόρθωση» στα επιτόκια των προθεσμιακών καταθέσεων ήταν πολύ μικρότερη από όσο θα περίμενε εύλογα κανείς: ακολουθώντας ανοδική πορεία περίπου μέχρι το τέλος του α’ εξαμήνου, σταθεροποιήθηκαν τελικά, κατά μέσο όρο, περίπου στο 3,8%. Δηλαδή, πριν τεθεί ζήτημα χρεοκοπίας της χώρας και πριν βυθισθεί η οικονομία στην ύφεση (τέλη του 2008), οι τράπεζες πρόσφεραν στους αποταμιευτές σχεδόν 2% υψηλότερα επιτόκια, συγκριτικά με το 2010, παρότι με την κοινή λογική θα έπρεπε να ανεβάσουν κατακόρυφα την «αποζημίωση» των καταθετών για να τους προσελκύσουν.Καθώς την ίδια περίοδο καταγράφηκε τεράστια άνοδος του πληθωρισμού, οι «ελκυστικές» αποδόσεις των καταθέσεων προθεσμίας αποδείχθηκε ότι δεν έφθαναν ούτε για την κάλυψη αυτής της «διάβρωσης»: «τα μέσα πραγματικά επιτόκια καταθέσεων παρέμειναν σε αρνητικό επίπεδο καθ’ όλη τη διάρκεια του 2010 (…) Σε μέσα επίπεδα, το πραγματικό επιτόκιο των προθεσμιακών καταθέσεων με διάρκεια έως ένα έτος μειώθηκε σε -1,44% (2009: 1,52%)», αναφέρει η ΤτΕ στην έκθεση του Διοικητή. Θετική, λοιπόν, το 2009 η πραγματική απόδοση των προθεσμιακών (+1,52%), βαθιά αρνητική το 2010 (-1,44%).Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι τράπεζες δεν έχασαν τυχαία το παιχνίδι του ανταγωνισμού για την προσέλκυση αποταμιευτών από τις κυπριακές τράπεζες το 2010: όπως αναφέρεται σε σχετικό πίνακα της έκθεσης της ΤτΕ, το μέσο επιτόκιο προθεσμιακής κατάθεσης στην Κύπρο το 2010 ήταν 3,98%, ενώ στην Ελλάδα ήταν μόλις 3,68%.
Κρατικές εγγυήσεις και… επανάπαυσηΦαίνεται, λοιπόν, ότι και αυτό το οικονομικό φαινόμενο, το «κραχ» των προθεσμιακών καταθέσεων στην Ελλάδα, μπορεί να εξηγηθεί με πολύ απλό τρόπο: σε μεγάλο βαθμό, η «αιμορραγία» μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός, ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν θέλησαν να αποζημιώσουν επαρκώς τους καταθέτες για να τους προσελκύσουν. «Λεφτά υπάρχουν» στις τάξεις των Ελλήνων αποταμιευτών, παρά την κρίση και την ύφεση, αλλά αυτοί προτίμησαν εναλλακτικές τοποθετήσεις, στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, κυρίως στη γειτονική Κύπρο, καθώς δεν θεώρησαν αρκετά ελκυστικές τις αποδόσεις των ελληνικών τραπεζών.Πώς εξηγείται όμως το παράδοξο, να «καίγονται» για ρευστότητα οι τράπεζες, αλλά να επιτρέπουν τη φυγή καταθέσεων, αφήνοντας τη σχέση δανείων/καταθέσεων να επιδεινώνεται τρομακτικά, φθάνοντας το 114,4% τον Σεπτέμβριο του 2010, έναντι 106,6% τον ίδιο μήνα του 2009, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ; Αν οι αποταμιευτές θέλουν να αναζητήσουν τον πραγματικό «υπεύθυνο» για τις χαμηλές αποδόσεις των προθεσμιακών καταθέσεων, καλά θα κάνουν να ψάξουν στην Πλατεία Συντάγματος, όπου εδρεύει το υπουργείο Οικονομικών: χάρη στα τεράστια «πακέτα» εγγυήσεων δανεισμού που χορήγησε το Δημόσιο στις τράπεζες (έφθασαν τα 55 δις. ευρώ το 2009 και θα «σκαρφαλώσουν» στα 85 δις. ευρώ φέτος), οι τράπεζες είχαν την πολυτέλεια να δανείζονται πάμφθηνα από την ΕΚΤ, ακόμη και μετά την αφαίρεση ενός ποσοστού 11% από την αξία των ομολόγων που εκδίδουν με την εγγύηση του Δημοσίου.Όπως κάθε παράδεισος, όμως, και ο παράδεισος των κρατικών εγγυήσεων και της παροχής ρευστότητας χωρίς περιορισμούς από την ΕΚΤ δεν μπορεί να φιλοξενήσει τις τράπεζες αιώνια. Η Τράπεζα της Ελλάδος, ως… κλειδοκράτορας αυτού του παραδείσου, υποδεικνύει στους τραπεζίτες τις δυσάρεστες επιλογές που έχουν μπροστά τους: «επιβάλλεται οι τράπεζες να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση, να αναπροσαρμόσουν γρήγορα την επιχειρησιακή τους στρατηγική, να περιορίσουν τα λειτουργικά τους έξοδα και να αναζητήσουν εναλλακτικές πηγές άντλησης κεφαλαίων, πέραν εκείνων που προσωρινά παρέχουν το Ελληνικό Δημόσιο και το Ευρωσύστημα. Στο περιβάλλον αυτό, η αναδιάταξη του τραπεζικού συστήματος κρίνεται επιβεβλημένη και αναπόφευκτη»…



ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΥΤΟ..................

Η πρόσφατη ανοδική αντίδραση στο Χρηματιστήριο και τα - μάλλον υπερβολικά - δημοσιεύματα για καταθέσεις 600 δις ευρώ από Έλληνες στην Ελβετία, αναζωπύρωσαν τον προβληματισμό για το πόσο βαθιά είναι η κρίση στην χώρα μας και ποιοι ευθύνονται για αυτή.Σκόπιμο είναι λοιπόν να αναφέρουμε ότι οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι οι ελληνικές μετοχές παραμένουν υποτιμημένες και τα σενάρια για ριζική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη προδιαθέτουν μακροπρόθεσμα για περαιτέρω άνοδο της αγοράς.Ωστόσο, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι, όπως έχει αποδειχθεί πλειστάκις στο παρελθόν, ο υπερβολικός ενθουσιασμός μπορεί να μας παρασύρει σε επενδυτικά λάθη, ενώ ο δρόμος που έχει να διανύσει ακόμη η πραγματική οικονομία παραμένει μακρύς και ανηφορικός. Κατά γενική ομολογία, η κυβέρνηση έχει αποτύχει παταγωδώς στον στόχο που η ίδια είχε θέσει για επανεκκίνηση της οικονομίας.Οι εγχώριοι αλλά και οι διεθνείς επενδυτές αρνούνται να τοποθετήσουν κεφάλαια στην χώρα μας, η οποία έχει διασυρθεί παγκοσμίως, και φυσικά χωρίς τέτοια κεφάλαια, ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει.
Μέχρι και στην πράσινη οικονομία για την οποία ρητορεύει μονοτόνως επί 16 συναπτούς μήνες ο Πρωθυπουργός, εξακολουθούμε να υστερούμε τραγικά με 250 ανεξέλεγκτες χωματερές να επισύρουν πρόστιμα 2 δις και τα ΜΑΤ να παίζουν πετροπόλεμο στην Κερατέα, την ώρα που οι κατά τα άλλα…κατάπτυστοι Γερμανοί όχι μόνο αξιοποιούν όλα τους τα σκουπίδια, αλλά εξάγουν και τεχνογνωσία!Η δε απροθυμία ή αδυναμία των υπουργών να κινητοποιήσουν τον κρατικό μηχανισμό, να πατάξουν την αναξιοκρατία, την γραφειοκρατία και την διαφθορά, να αποκαταστήσουν την αίσθηση δικαίου και να βάλουν σε τάξη τις συντεχνίες και τους κάθε λογής «τζαμπατζήδες», επιβεβαιώνεται παντού και καθημερινά.Ούτε καν τα πολύτιμα κοινοτικά κονδύλια του ΕΣΠΑ δεν έχουμε καταφέρει να αξιοποιήσουμε λόγω του ανεκδιήγητου ελληνικού κράτους.Όσο για τα ενθαρρυντικά σημάδια για μια καλή τουριστική σαιζόν φέτος, αυτά δύνανται ανά πάσα στιγμή να ανατραπούν, είτε από κάποια απρόβλεπτη ανάφλεξη στην ευαίσθητη περιοχή μας, είτε από τους ντόπιους αμετανόητους παραγωγούς.Οπότε, το να μιλήσει κανείς για διαφαινόμενη έξοδο της Ελλάδας από την κρίση είναι μάλλον άκαιρο και παρακινδυνευμένο.Κι όπως έχουμε πει πολλές φορές, αν δεν αλλάξουμε ριζικά νοοτροπία ως έθνος, θα εξακολουθούμε να βαδίζουμε προς ένα «αργό θάνατο» με την οικονομία να αδυνατεί να εισέλθει σε ενάρετο κύκλο.Όσο οι Έλληνες εξακολουθούν να μην εμπιστεύονται το ίδιο τους το κράτος, την ίδια τους την χώρα - εν τέλει - τους ίδιους τους εαυτούς τους και σπεύδουν να φυγαδεύουν τα κεφάλαια τους στην Ελβετία, προκοπή δεν πρόκειται να δει αυτός ο τόπος.
Γιατί άραγε να μην κάνουμε την Ελλάδα σαν την Ελβετία, αφού αισθανόμαστε τόσο ασφαλείς εκεί;
Αν πάλι δεχθούμε ότι όσοι έχουν τα λεφτά στην Ελβετία είναι κλέφτες και προδότες, γιατί δεν τους διώχνουμε να πάνε να μείνουν εκεί ή γιατί δεν πάνε μόνοι τους εκεί, αφού έχουν μάλιστα αποθησαυρίσει τα μέσα για να καλοπεράσουν;Τελικά, τι χώρα θέλουμε; Μια Ελβετία της Μεσογείου ή μια Αλβανία, μια Αίγυπτο, ένα Πακιστάν κ.ο.κ.Φαίνεται ότι ήλθε η ώρα να αποφασίσουμε επιτέλους δημοκρατικά και η μειοψηφία να σεβαστεί την όποια απόφαση:Η θα γίνουμε μια Βαλκανοαφρικανική χώρα και όσοι θέλουν και μπορούν ας βάλουν… μπουφάν και ας μετακομίσουν στην Ελβετία.Η θα γίνουμε μια πραγματικά ευρωπαϊκή χώρα και οι «ανυπάκουοι» επιτέλους θα συμμορφωθούν ή θα φύγουν για το…Πακιστάν, μαζί με τους λαθρομετανάστες με τους οποίους άλλωστε αρέσκονται να ταυτίζονται.
Εκτός βέβαια κι αν οι «αντάρτες» πάρουν για άλλη μια φορά τα βουνά, βυθίζοντας την χώρα σε ένα τραγικό Εμφύλιο, που είναι βέβαια και το χειρότερο σενάριο.Πάντως, κι έτσι όπως είμαστε, είτε απεργούμε, είτε φυγαδεύουμε τα λεφτά μας έξω, απλά πριονίζουμε το κλαδί στο οποίο καθόμαστε!







Προς τον Αξιότιμο Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα...................

Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Λευκός Οίκος
1600 Pennsylvania Avenue, NW Washington, DC 20500
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Με την παρούσα επιστολή, οι υπογράφοντες ζητούμε με κάθε σεβασμό την παρέμβασή σας για να τακτοποιηθούν συντρίμμια ιστορικής αταξίας που άφησε πίσω της στη νοτιοανατολική Ευρώπη η προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Στις 4 Νοεμβρίου 2004, δύο ημέρες μετά την επανεκλογή του Προέδρου George W. Bush, η κυβέρνησή του ομόφωνα αναγνώρισε τη ‘Δημοκρατία της Μακεδονίας’.
Αυτή η πράξη όχι μόνο κατέλυσε γεωγραφικά και ιστορικά δεδομένα, αλλά και έδωσε έναυσμα να ξεσπάσει μια επικίνδυνη επιδημία ιστορικού ρεβιζιονισμού, του οποίου το πιο προφανές σύμπτωμα είναι η καταχρηστική οικειοποίηση από την κυβέρνηση των Σκοπίων του πιο διάσημου Μακεδόνα, του Μέγα Αλέξανδρου.
Πιστεύουμε ότι αυτή η ανοησία έχει ξεπεράσει κάθε όριο και ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμιά δουλειά να υποστηρίζουν την παραποίηση της ιστορίας. Ας κάνουμε μια ανασκόπηση των δεδομένων. (Η τεκμηρίωση αυτών των δεδομένων που απεικονίζονται εδώ με έντονα γράμματα, βρίσκεται στο http://macedonia-evidence.org/documentation.html).
Η εν λόγω περιοχή, με τη σύγχρονη πρωτεύουσά της τα Σκόπια, ονομαζόταν στην αρχαιότητα Παιονία. Τα όρη Βαρνούς και Όρβηλος (που σχηματίζουν σήμερα τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας) αποτελούν ένα φυσικό όριο που χώριζε και χωρίζει τη Μακεδονία από τη βόρεια γείτονά της. Η μόνη πραγματική σύνδεση βρίσκεται κατά μήκος του Αξιού/Βαρδάρη ποταμού αλλά ακόμα και αυτή η κοιλάδα ‘δε σχηματίζει μία δίοδο επικοινωνίας γιατί τέμνεται από χαράδρες’.
Αν και είναι αλήθεια ότι οι Παίονες υποτάχθηκαν στο Φίλιππο Β΄, πατέρα του Μέγα Αλέξανδρου, το 358 π.Χ., δεν ήταν Μακεδόνες και δεν ζούσαν στη Μακεδονία. Παρομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι που κατακτήθηκαν από τον Αλέξανδρο, μπορεί μεν να κυβερνούνταν από τους Μακεδόνες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής Κλεοπάτρας, αλλά δεν υπήρξαν ποτέ οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος δεν ονομάστηκε ποτέ Μακεδονία.
Αντίθετα, η Μακεδονία και οι Μακεδόνες Έλληνες βρίσκονταν για τουλάχιστον 2500 χρόνια εκεί ακριβώς όπου είναι η σύγχρονη ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας. Ακριβώς η ίδια σχέση ισχύει για την Αττική και τους Αθηναίους Έλληνες, το Άργος και τους Αργείους Έλληνες, την Κόρινθο και τους Κορίνθιους Έλληνες κ.ο.κ.
Δεν κατανοούμε πώς οι σύγχρονοι κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας, που μιλούν Σλάβικα—μια γλώσσα που εισήχθη στα Βαλκάνια περίπου μια χιλιετία μετά το θάνατο του Αλέξανδρου—μπορούν να διεκδικούν τον Αλέξανδρο για εθνικό τους ήρωα. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν εξολοκλήρου και αδιαμφισβήτητα Έλληνας. Ο προ-προ-προπάππος του, Αλέξανδρος Α΄, αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου η συμμετοχή επιτρεπόταν μόνο σε Έλληνες.
Ακόμα και πριν από τον Αλέξανδρο Α΄οι Μακεδόνες τοποθετούσαν τις προγονικές τους ρίζες στο Άργος και πολλοί από τους βασιλείς τους χρησιμοποιούσαν την κεφαλή του Ηρακλή—του κατεξοχήν Έλληνα ήρωα-- στα νομίσματά τους. Ο Ευριπίδης—που πέθανε και θάφτηκε στη Μακεδονία—έγραψε το έργο του Αρχέλαος προς τιμήν του μεγάλου θείου τού Αλέξανδρου και το έγραψε στα ελληνικά. Όσο βρισκόταν στη Μακεδονία, ο Ευριπίδης έγραψε ακόμα τις Βάκχες, επίσης στα ελληνικά. Κατά συνέπεια, το Μακεδονικό κοινό μπορούσε να καταλάβει τι έγραψε και τι άκουγαν.
Ο πατέρας του Αλέξανδρου, Φίλιππος, κέρδισε αρκετές νίκες σε ιππικούς αγώνες στην Ολυμπία και τους Δελφούς, τα δύο πιο ελληνικά από όλα τα ιερά της αρχαίας Ελλάδας, όπου δεν επιτρεπόταν σε μη-Έλληνες να αγωνιστούν. Ακόμα πιο σημαντικό, ο Φίλιππος ορίστηκε διοργανωτής των Πύθιων Αγώνων στους Δελφούς το 346 π.Χ. Με άλλα λόγια, ο πατέρας του Μέγα Αλέξανδρου και οι πρόγονοί του ήταν εξολοκλήρου Έλληνες. Η ελληνική γλώσσα ήταν η γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Δημοσθένης και η πρεσβεία του από την Αθήνα όταν επισκέπτονταν τον Φίλιππο επίσης το 346 π.Χ. Ένας άλλος Έλληνας του Βορρά, ο Αριστοτέλης, πήγε να σπουδάσει για περίπου 20 χρόνια στην Ακαδημία του Πλάτωνα. Στη συνέχεια, επέστρεψε στη Μακεδονία και έγινε ο δάσκαλος του Αλέξανδρου Γ΄. Μιλούσαν Ελληνικά στην σχολή που σώζεται ακόμα και σήμερα κοντά στη Νάουσσα στην Ελληνική Μακεδονία. Ο Αλέξανδρος είχε μαζί του σε όλες του τις εκστρατείες την έκδοση του Αριστοτέλη της Ιλιάδας του Ομήρου. Ο Αλέξανδρος διέδωσε την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό σε όλη του την αυτοκρατορία, ιδρύοντας πόλεις και εγκαθιστώντας εκπαιδευτικά κέντρα. Εξού και βρίσκουμε επιγραφές που αφορούν χαρακτηριστικούς ελληνικούς θεσμούς όπως είναι το γυμνάσιο τόσο μακριά όσο στο Αφγανιστάν. Είναι γραμμένες στα Ελληνικά. Προκύπτουν οι εξής ερωτήσεις: Γιατί ήταν η Ελληνική γλώσσα η lingua franca σε όλη την επικράτεια του Αλέξανδρου αν αυτός ήταν ΄Μακεδόνας’; Γιατί γράφτηκε η Καινή Διαθήκη στα Ελληνικά; Οι απαντήσεις είναι ξεκάθαρες: ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας, όχι Σλάβος, και οι Σλάβοι και η γλώσσα τους δεν σχετίζονταν με τον Αλέξανδρο ή την πατρίδα του παρά 1000 χρόνια αργότερα. Αυτό μας φέρνει πίσω στη γεωγραφική περιοχή που ήταν γνωστή στην αρχαιότητα ως Παιονία. Γιατί οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτήν την περιοχή σήμερα αποκαλούν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και τη χώρα τους Μακεδονία; Γιατί να κλέψουν μια απόλυτα ελληνική μορφή για εθνικό τους ήρωα; Οι αρχαίοι Παίονες μπορεί να ήταν ή να μην ήταν Έλληνες, πάντως σίγουρα έγιναν ελληνίζοντες, και δεν υπήρξαν ποτέ Σλάβοι. Επίσης δεν ήταν Μακεδόνες. Η αρχαία Παιονία ήταν ένα μέρος του Μακεδονικού κράτους, όπως ήταν η Ιωνία και η Συρία και η Παλαιστίνη και η Αίγυπτος και η Μεσοποταμία και η Βαβυλωνία και η Βακτρία και πολλές άλλες περιοχές. Μπορεί λοιπόν να έγιναν προσωρινά ‘Μακεδονικές’ αλλά καμιά δεν ήταν ποτέ ΄Μακεδονία΄. Η κλοπή του Φίλιππου και του Αλέξανδρου από μια χώρα που δεν ήταν ποτέ η Μακεδονία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Οι παραδόσεις της αρχαίας Παιονίας ωστόσο θα μπορούσαν να υιοθετηθούν από τους τωρινούς κατοίκους αυτής της γεωγραφικής περιοχής με αρκετά αιτιολογικά. Η επέκταση του γεωγραφικού όρου ‘ Μακεδονία’ ώστε να καλύπτει τη νότια Γιουγκοσλαβία δεν μπορεί. Ακόμα και στον ύστερο 19ο αι. αυτή η λάθος χρήση υπονοούσε μη υγιείς εδαφικές βλέψεις. Το ίδιο κίνητρο βρίσκεται και σε σχολικούς χάρτες που δείχνουν την ψευδο-μεγάλη Μακεδονία να εκτείνεται από τα Σκόπια μέχρι τον Όλυμπο και να επιγράφεται στα Σλαβικά. Ο ίδιος χάρτης και οι διεκδικήσεις του βρίσκεται σε ημερολόγια, αυτοκόλλητα αυτοκινήτων, χαρτονομίσματα κλπ που κυκλοφορούν στο νέο κράτος από τότε που διακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Γιουγκοσλαβία το 1991. Γιατί να επιχειρεί μια τέτοια ιστορική ανοησία μια φτωχή νέα χώρα, εσωτερική και περικυκλωμένη από στεριά; Γιατί να κοροϊδεύει θρασύτατα και να προκαλεί τη γείτονά της; Όπως και να θέλει κανείς να χαρακτηρίσει μια τέτοια συμπεριφορά, σίγουρα δεν πρόκειται για πίεση για ιστορική ακρίβεια, ούτε για σταθερότητα στα Βαλκάνια. Είναι λυπηρό ότι οι ΗΠΑ έχουν ενισχύσει και ενθαρρύνει τέτοια συμπεριφορά. Στρεφόμαστε σε Εσάς, Κύριε Πρόεδρε, για να ξεκαθαρίσετε στην κυβέρνηση των Σκοπίων ότι δεν μπορεί να εισέλθει στην οικογένεια των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ όσο επιχειρεί να οικοδομήσει την εθνική της ταυτότητα εις βάρος της ιστορικής αλήθειας. Η κοινωνία μας από κοινού δεν μπορεί να επιβιώσει όταν η ιστορία αγνοείται, πολύ λιγότερο δε όταν η ιστορία κατασκευάζεται για να εξυπηρετήσει αμφίβολα κίνητρα.
Με εκτίμηση,
NAME TITLE INSTITUTION



Harry C. Avery, Professor of Classics, University of Pittsburgh (USA)



Dr. Dirk Backendorf. Akademie der Wissenschaften und der Literatur Mainz (Germany)



Elizabeth C. Banks, Associate Professor of Classics (ret.), University of Kansas (USA)



Luigi Beschi, professore emerito di Archeologia Classica, Università di Firenze (Italy)



Josine H. Blok, professor of Ancient History and Classical Civilization, Utrecht University (The Netherlands)



Alan Boegehold, Emeritus Professor of Classics, Brown University (USA)



Efrosyni Boutsikas, Lecturer of Classical Archaeology, University of Kent (UK)



Keith Bradley, Eli J. and Helen Shaheen Professor of Classics, Concurrent Professor of History, University of Notre Dame (USA)



Stanley M. Burstein, Professor Emeritus, California State University, Los Angeles (USA)



Francis Cairns, Professor of Classical Languages, The Florida State University (USA)



John McK. Camp II, Agora Excavations and Professor of Archaeology, ASCSA, Athens (Greece)



Paul Cartledge, A.G. Leventis Professor of Greek Culture, University of Cambridge (UK)



Paavo Castrén, Professor of Classical Philology Emeritus, University of Helsinki (Finland)



William Cavanagh, Professor of Aegean Prehistory, University of Nottingham (UK)



Angelos Chaniotis, Professor, Senior Research Fellow, All Souls College, Oxford (UK)



Paul Christesen, Professor of Ancient Greek History, Dartmouth College (USA)



Ada Cohen, Associate Professor of Art History, Dartmouth College (USA)



Randall M. Colaizzi, Lecturer in Classical Studies, University of Massachusetts-Boston (USA)



Kathleen M. Coleman, Professor of Latin, Harvard University (USA)



Michael B. Cosmopoulos, Ph.D., Professor and Endowed Chair in Greek Archaeology, University of Missouri-St. Louis (USA)



Kevin F. Daly, Assistant Professor of Classics, Bucknell University (USA)



Wolfgang Decker, Professor emeritus of sport history, Deutsche Sporthochschule, Köln (Germany)



Luc Deitz, Ausserplanmässiger Professor of Mediaeval and Renaissance Latin, University of Trier (Germany), and Curator of manuscripts and rare books, National Library of Luxembourg (Luxembourg)



Michael Dewar, Professor of Classics, University of Toronto (Canada)



John D. Dillery, Associate Professor of Classics, University of Virginia (USA)



Sheila Dillon, Associate Professor, Depts. of Art, Art History & Visual Studies and Classical Studies, Duke University (USA)



Douglas Domingo-Forasté, Professor of Classics, California State University, Long Beach (USA)



Pierre Ducrey, professeur honoraire, Université de Lausanne (Switzerland)



Roger Dunkle, Professor of Classics Emeritus, Brooklyn College, City University of New York (USA)



Michael M. Eisman, Associate Professor Ancient History and Classical Archaeology, Department of History, Temple University (USA)



Mostafa El-Abbadi, Professor Emeritus, University of Alexandria (Egypt)



R. Malcolm Errington, Professor für Alte Geschichte (Emeritus) Philipps-Universität, Marburg (Germany)



Panagiotis Faklaris, Assistant Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)



Denis Feeney, Giger Professor of Latin, Princeton University (USA)



Elizabeth A. Fisher, Professor of Classics and Art History, Randolph-Macon College (USA)



Nick Fisher, Professor of Ancient History, Cardiff University (UK)



R. Leon Fitts, Asbury J Clarke Professor of Classical Studies, Emeritus, FSA, Scot., Dickinson Colllege (USA)



John M. Fossey FRSC, FSA, Emeritus Professor of Art History (and Archaeology), McGill Univertsity, Montreal, and Curator of Archaeology, Montreal Museum of Fine Arts (Canada)



Robin Lane Fox, University Reader in Ancient History, New College, Oxford (UK)



Rainer Friedrich, Professor of Classics Emeritus, Dalhousie University, Halifax, N.S. (Canada)



Heide Froning, Professor of Classical Archaeology, University of Marburg (Germany)



Peter Funke, Professor of Ancient History, University of Muenster (Germany)



Traianos Gagos, Professor of Greek and Papyrology, University of Michigan (USA)



Robert Garland, Roy D. and Margaret B. Wooster Professor of the Classics, Colgate University, Hamilton NY (USA)



Douglas E. Gerber, Professor Emeritus of Classical Studies, University of Western Ontario (Canada)



Hans R. Goette, Professor of Classical Archaeology, University of Giessen (Germany); German Archaeological Institute, Berlin (Germany)



Sander M. Goldberg, Professor of Classics, UCLA (USA)



Erich S. Gruen, Gladys Rehard Wood Professor of History and Classics, Emeritus, University of California, Berkeley (USA)



Christian Habicht, Professor of Ancient History, Emeritus, Institute for Advanced Study, Princeton (USA)



Donald C. Haggis, Nicholas A. Cassas Term Professor of Greek Studies, University of North Carolina at Chapel Hill (USA)



Judith P. Hallett, Professor of Classics, University of Maryland, College Park, MD (USA)



Prof. Paul B. Harvey, Jr. Head, Department of Classics and Ancient Mediterranean Studies, The Pennsylvania State University (USA)



Eleni Hasaki, Associate Professor of Classical Archaeology, University of Arizona (USA)



Miltiades B. Hatzopoulos, Director, Research Centre for Greek and Roman Antiquity, National Research Foundation, Athens (Greece)



Wolf-Dieter Heilmeyer, Prof. Dr., Freie Universität Berlin und Antikensammlung der Staatlichen Museen zu Berlin (Germany)



Steven W. Hirsch, Associate Professor of Classics and History, Tufts University (USA)



Karl-J. Hölkeskamp, Professor of Ancient History, University of Cologne (Germany)



Frank L. Holt, Professor of Ancient History, University of Houston (USA)



Dan Hooley, Professor of Classics, University of Missouri (USA)



Meredith C. Hoppin, Gagliardi Professor of Classical Languages, Williams College, Williamstown, MA (USA)



Caroline M. Houser, Professor of Art History Emerita, Smith College (USA) and Affiliated Professor, University of Washington (USA)



Georgia Kafka, Visiting Professor of Modern Greek Language, Literature and History, University of New Brunswick (Canada)



Anthony Kaldellis, Professor of Greek and Latin, The Ohio State University (USA)



Andromache Karanika, Assistant Professor of Classics, University of California, Irvine (USA)



Robert A. Kaster, Professor of Classics and Kennedy Foundation Professor of Latin, Princeton University (USA)



Vassiliki Kekela, Adjunct Professor of Greek Studies, Classics Department, Hunter College, City University of New York (USA)



Dietmar Kienast, Professor Emeritus of Ancient History, University of Duesseldorf (Germany)



Karl Kilinski II, University Distinguished Teaching Professor, Southern Methodist University (USA)



Dr. Florian Knauss, associate director, Staatliche Antikensammlungen und Glyptothek Muenchen (Germany)



Denis Knoepfler, Professor of Greek Epigraphy and History, Collège de France (Paris)



Ortwin Knorr, Associate Professor of Classics, Willamette University (USA)



Robert B. Koehl, Professor of Archaeology, Department of Classical and Oriental Studies Hunter College, City University of New York (USA)



Georgia Kokkorou-Alevras, Professor of Classical Archaeology, University of Athens (Greece)



Ann Olga Koloski-Ostrow, Associate Professor and Chair, Department of Classical Studies, Brandeis University (USA)



Eric J. Kondratieff, Assistant Professor of Classics and Ancient History, Department of Greek & Roman Classics, Temple University



Haritini Kotsidu, Apl. Prof. Dr. für Klassische Archäologie, Goethe-Universität, Frankfurt/M. (Germany)



Lambrini Koutoussaki, Dr., Lecturer of Classical Archaeology, University of Zürich (Switzerland)



David Kovacs, Hugh H. Obear Professor of Classics, University of Virginia (USA)



Peter Krentz, W. R. Grey Professor of Classics and History, Davidson College (USA)



Friedrich Krinzinger, Professor of Classical Archaeology Emeritus, University of Vienna (Austria)



Michael Kumpf, Professor of Classics, Valparaiso University (USA)



Donald G. Kyle, Professor of History, University of Texas at Arlington (USA)



Prof. Dr. Dr. h.c. Helmut Kyrieleis, former president of the German Archaeological Institute, Berlin (Germany)



Gerald V. Lalonde, Benedict Professor of Classics, Grinnell College (USA)



Steven Lattimore, Professor Emeritus of Classics, University of California, Los Angeles (USA)



Francis M. Lazarus, President, University of Dallas (USA)



Mary R. Lefkowitz, Andrew W. Mellon Professor in the Humanities, Emerita, Wellesley College (USA)



Iphigeneia Leventi, Assistant Professor of Classical Archaeology, University of Thessaly (Greece)



Daniel B. Levine, Professor of Classical Studies, University of Arkansas (USA)



Christina Leypold, Dr. phil., Archaeological Institute, University of Zurich (Switzerland)



Vayos Liapis, Associate Professor of Greek, Centre d’Études Classiques & Département de Philosophie, Université de Montréal (Canada)



Hugh Lloyd-Jones, Professor of Greek Emeritus, University of Oxford (UK)



Yannis Lolos, Assistant Professor, History, Archaeology, and Anthropology, University of Thessaly (Greece)



Stanley Lombardo, Professor of Classics, University of Kansas, USA



Anthony Long, Professor of Classics and Irving G. Stone Professor of Literature, University of California, Berkeley (USA)



Julia Lougovaya, Assistant Professor, Department of Classics, Columbia University (USA)



A.D. Macro, Hobart Professor of Classical Languages emeritus, Trinity College (USA)



John Magee, Professor, Department of Classics, Director, Centre for Medieval Studies, University of Toronto (Canada)



Dr. Christofilis Maggidis, Associate Professor of Archaeology, Dickinson College (USA)



Jeannette Marchand, Assistant Professor of Classics, Wright State University, Dayton, Ohio (USA)



Richard P. Martin, Antony and Isabelle Raubitschek Professor in Classics, Stanford University



Maria Mavroudi, Professor of Byzantine History, University of California, Berkeley (USA)



Alexander Mazarakis Ainian, Professor of Classical Archaeology, University of Thessaly (Greece)



James R. McCredie, Sherman Fairchild Professor emeritus; Director, Excavations in Samothrace Institute of Fine Arts, New York University (USA)



James C. McKeown, Professor of Classics, University of Wisconsin-Madison (USA)



Robert A. Mechikoff, Professor and Life Member of the International Society of Olympic Historians, San Diego State University (USA)



Andreas Mehl, Professor of Ancient History, Universitaet Halle-Wittenberg (Germany)



Harald Mielsch, Professor of Classical Archeology, University of Bonn (Germany)



Stephen G. Miller, Professor of Classical Archaeology Emeritus, University of California, Berkeley (USA)



Phillip Mitsis, A.S. Onassis Professor of Classics and Philosophy, New York University (USA)



Peter Franz Mittag, Professor für Alte Geschichte, Universität zu Köln (Germany)



David Gordon Mitten, James Loeb Professor of Classical Art and Archaeology, Harvard University (USA)



Margaret S. Mook, Associate Professor of Classical Studies, Iowa State University (USA)



Anatole Mori, Associate Professor of Classical Studies, University of Missouri- Columbia (USA)



Jennifer Sheridan Moss, Associate Professor, Wayne State University (USA)



Ioannis Mylonopoulos, Assistant Professor of Greek Art History and Archaeology, Columbia University, New York (USA).



Richard Neudecker, PD of Classical Archaeology, Deutsches Archäologisches Institut Rom (Italy)



James M.L. Newhard, Associate Professor of Classics, College of Charleston (USA)



Carole E. Newlands, Professor of Classics, University of Wisconsin, Madison (USA)



John Maxwell O'Brien, Professor of History, Queens College, City University of New York (USA)



James J. O'Hara, Paddison Professor of Latin, The University of North Carolina, Chapel Hill (USA)



Martin Ostwald, Professor of Classics (ret.), Swarthmore College and Professor of Classical Studies (ret.), University of Pennsylvania (USA)



Olga Palagia, Professor of Classical Archaeology, University of Athens (Greece)



Vassiliki Panoussi, Associate Professor of Classical Studies, The College of William and Mary (USA)



Maria C. Pantelia, Professor of Classics, University of California, Irvine (USA)



Pantos A.Pantos, Adjunct Faculty, Department of History, Archaeology and Social Anthropology, University of Thessaly (Greece)



Anthony J. Papalas, Professor of Ancient History, East Carolina University (USA)



Nassos Papalexandrou, Associate Professor, The University of Texas at Austin (USA)



Polyvia Parara, Visiting Assistant Professor of Greek Language and Civilization, Department of Classics, Georgetown University (USA)



Richard W. Parker, Associate Professor of Classics, Brock University (Canada)



Robert Parker, Wykeham Professor of Ancient History, New College, Oxford (UK)



Anastasia-Erasmia Peponi, Associate Professor of Classics, Stanford University (USA)



Jacques Perreault, Professor of Greek archaeology, Université de Montréal, Québec (Canada)



Yanis Pikoulas, Associate Professor of Ancient Greek History, University of Thessaly (Greece)



John Pollini, Professor of Classical Art & Archaeology, University of Southern California (USA)



David Potter, Arthur F. Thurnau Professor of Greek and Latin. The University of Michigan (USA)



Robert L. Pounder, Professor Emeritus of Classics, Vassar College (USA)



Nikolaos Poulopoulos, Assistant Professor in History and Chair in Modern Greek Studies, McGill University (Canada)



William H. Race, George L. Paddison Professor of Classics, University of North Carolina at Chapel Hill (USA)



John T. Ramsey, Professor of Classics, University of Illinois at Chicago (USA)



Karl Reber, Professor of Classical Archaeology, University of Lausanne (Switzerland)



Rush Rehm, Professor of Classics and Drama, Stanford University (USA)



Werner Riess, Associate Professor of Classics, The University of North Carolina at Chapel Hill (USA)



Robert H. Rivkin, Ancient Studies Department, University of Maryland Baltimore County (USA)



Barbara Saylor Rodgers, Professor of Classics, The University of Vermont (USA)



Robert H. Rodgers. Lyman-Roberts Professor of Classical Languages and Literature, University of Vermont (USA)



Nathan Rosenstein, Professor of Ancient History, The Ohio State University (USA)



John C. Rouman, Professor Emeritus of Classics, University of New Hampshire, (USA)



Dr. James Roy, Reader in Greek History (retired), University of Nottingham (UK)



Steven H. Rutledge, Associate Professor of Classics, Department of Classics, University of Maryland, College Park (USA)



Christina A. Salowey, Associate Professor of Classics, Hollins University (USA)



Guy D. R. Sanders, Resident Director of Corinth Excavations, The American School of Classical Studies at Athens (Greece)



Theodore Scaltsas, Professor of Ancient Greek Philosophy, University of Edinburgh (UK)



Thomas F. Scanlon, Professor of Classics, University of California, Riverside (USA)



Bernhard Schmaltz, Prof. Dr. Archäologisches Institut der CAU, Kiel (Germany)



Rolf M. Schneider, Professor of Classical Archaeology, Ludwig-Maximilians- Universität München (Germany)



Peter Scholz, Professor of Ancient History and Culture, University of Stuttgart (Germany)



Christof Schuler, director, Commission for Ancient History and Epigraphy of the German Archaeological Institute, Munich (Germany)



Paul D. Scotton, Assoociate Professor Classical Archaeology and Classics, California State University Long Beach (USA)



Danuta Shanzer, Professor of Classics and Medieval Studies, The University of Illinois at Urbana-Champaign and Fellow of the Medieval Academy of America (USA)



James P. Sickinger, Associate Professor of Classics, Florida State University (USA)



Marilyn B. Skinner 
Professor of Classics, 
University of Arizona (USA)



Niall W. Slater, Samuel Candler Dobbs Professor of Latin and Greek, Emory University (USA)



Peter M. Smith, Associate Professor of Classics, University of North Carolina at Chapel Hill (USA)



Dr. Philip J. Smith, Research Associate in Classical Studies, McGill University (Canada)



Susan Kirkpatrick Smith Assistant Professor of Anthropology Kennesaw State University (USA)



Antony Snodgrass, Professor Emeritus of Classical Archaeology, University of Cambridge (UK)



Theodosia Stefanidou-Tiveriou, Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece).



Andrew Stewart, Nicholas C. Petris Professor of Greek Studies, University of California, Berkeley (USA)



Oliver Stoll, Univ.-Prof. Dr., Alte Geschichte/ Ancient History,Universität Passau (Germany)



Richard Stoneman, Honorary Fellow, University of Exeter (England)



Ronald Stroud, Klio Distinguished Professor of Classical Languages and Literature Emeritus, University of California, Berkeley (USA)



Sarah Culpepper Stroup, Associate Professor of Classics, University of Washington (USA)



Nancy Sultan, Professor and Director, Greek & Roman Studies, Illinois Wesleyan University (USA)



David W. Tandy, Professor of Classics, University of Tennessee (USA)



James Tatum, Aaron Lawrence Professor of Classics, Dartmouth College



Martha C. Taylor, Associate Professor of Classics, Loyola College in Maryland



Petros Themelis, Professor Emeritus of Classical Archaeology, Athens (Greece)



Eberhard Thomas, Priv.-Doz. Dr.,Archäologisches Institut der Universität zu Köln (Germany)



Michalis Tiverios, Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)



Michael K. Toumazou, Professor of Classics, Davidson College (USA)



Stephen V. Tracy, Professor of Greek and Latin Emeritus, Ohio State University (USA)



Prof. Dr. Erich Trapp, Austrian Academy of Sciences/Vienna resp. University of Bonn (Germany)



Stephen M. Trzaskoma, Associate Professor of Classics, University of New Hampshire (USA)



Vasiliki Tsamakda, Professor of Christian Archaeology and Byzantine History of Art, University of Mainz (Germany)



Christopher Tuplin, Professor of Ancient History, University of Liverpool (UK)



Gretchen Umholtz, Lecturer, Classics and Art History, University of Massachusetts, Boston (USA)



Panos Valavanis, Professor of Classical Archaeology, University of Athens (Greece)



Athanassios Vergados, Visiting Assistant Professor of Classics, Franklin & Marshall College, Lancaster, PA



Christina Vester, Assistant Professor of Classics, University of Waterloo (Canada)



Emmanuel Voutiras, Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)



Speros Vryonis, Jr., Alexander S. Onassis Professor (Emeritus) of Hellenic Civilization and Culture, New York University (USA)



Michael B. Walbank, Professor Emeritus of Greek, Latin & Ancient History, The University of Calgary (Canada)



Bonna D. Wescoat, Associate Professor, Art History and Ancient Mediterranean Studies, Emory University (USA)



E. Hector Williams, Professor of Classical Archaeology, University of British Columbia (Canada)



Roger J. A. Wilson, Professor of the Archaeology of the Roman Empire, and Director, Centre for the Study of Ancient Sicily, University of British Columbia, Vancouver (Canada)



Engelbert Winter, Professor for Ancient History, University of Münster (Germany)



Timothy F. Winters, Ph.D. Alumni Assn. Distinguished Professor of Classics, Austin Peay State University (USA)



Michael Zahrnt, Professor für Alte Geschichte, Universität zu Köln (Germany)



Paul Zanker, Professor Emeritus of Classical Studies, University of Munich (Germany)





--------------------------------------------------------------------------------



cc: J. Biden, Vice President, USA



H. Clinton, Secretary of State USA



P. Gordon, Asst. Secretary-designate, European and Eurasian Affairs



H.L Berman, Chair, House Committee on Foreign Affairs



I. Ros-Lehtinen, Ranking Member, House Committee on Foreign Affairs



J. Kerry, Chair, Senate Committee on Foreign Relations



R.G. Lugar, Ranking Member, Senate Committee on Foreign Relations



R. Menendez, United States Senator from New Jersey.