Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

14ο rally sprint ΧΡΥΣΗ ΠΑΤΑΤΑ ΑΝΩ ΒΡΟΝΤΟΥΣ ΣΕΡΡΩΝ 2010

Ολοκληρώθηκε και ο 5ος γύρος του Κυπέλλου Ράλλυ Β.Ελλάδος με το 14ο Rally Sprint "Χρυσή Πατάτα" Άνω Βροντούς που διοργάνωσε η λέσχη των Σερρών. Μόλις 18 αυτοκίνητα ξεκίνησαν τον αγώνα αλλά παρά τις λίγες συμμετοχές ο αγώνας πήρε και "διεθνές" χρώμα με 2 συμμετοχές από την Βουλγαρία να ξεκινούν στον αγώνα. Ταχύτερος συνδυασμός στον αγώνα ήταν οι "Χριστόφορος"-Τηλιόπουλος με το VW Golf MKII. Κινήθηκαν πολύ γρήγορα και κατάφεραν να πάρουν μια εύκολη νίκη κερδίζοντας φυσικά και την κατηγορία των 2λιτρων.

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Φόροι εναντίον ανάπτυξης


Δεν είναι η πρώτη φορά που οι «φιλολαικοί» τηλεβόες της ελληνικής δημόσιας ζωής κραυγάζουν με αγωνία για την απουσία μέτρων ανάπτυξης από το πακέτο μεταρρυθμίσεων που προωθεί η κυβέρνηση της χώρας. Κι επιμένουν βέβαια, άμεσα η έμμεσα, πως το σχετικό σχέδιο θα πρέπει να περιλαμβάνει απαραίτητα χρηματικά κίνητρα προς τους όποιους μελλοντικούς επενδυτές και σημαντικές δημόσιες δαπάνες. Υπάρχουν μάλιστα και δημοσιογραφούντες καθηγητές που υποστηρίζουν πως είναι αδιανόητο το κράτος να μην χρηματοδοτήσει την οικονομία όταν κάτι τέτοιο έκανε η Βρετανία καθώς και ο Ομπάμα στην Αμερική. Πέραν του ότι αυτά που κάνει ο Ομπάμα κάθε άλλο παρά σαν ευαγγέλιο οικονομικής πολιτικής μπορούν να θεωρηθούν, τα έργα και οι ημέρες του Εργατικού Πρωθυπουργού κ. Μπράουν στην Βρετανία βούλιαξαν την οικονομία της κοντεύοντας να την οδηγήσουν σε αδιέξοδα παρόμοια με αυτά που αντιμετωπίζει η Ελλάδα!! Ευτυχώς που υπάρχουν και σοβαρές μελέτες και νηφάλιες αντιλήψεις που δείχνουν εντελώς διαφορετικά πράγματα για τον ορθότερο δρόμο προς την οικονομική ανάκαμψη. Στην εφημερίδα International Herald Tribune, ο David Brooks («Prune and Grow», 11 Ιουνίου 2010) περιγράφει γλαφυρότατα τα αδιέξοδα της κεντρικής κρατικής χρηματοδότησης.Το πακέτο «ερεθισμού» για την επανεκκίνηση της οικονομίας των ΗΠΑ του κ. Ομπάμα θα στοιχίσει στον κάθε αμερικανό φορολογούμενο κάπου 7.798 Δολ. Και μέχρι τώρα ελάχιστοι εμφανίζονται να έχουν πεισθεί πως θα φέρει αποτελέσματα. Οι καθηγητές John F. Cogan και John B. Taylor του Πανεπιστημίου του Stanford και οι Tobias Cwik και Volker Wieland του Πανεπιστημίου-Goethe της Φρανκφούρτης υποστηρίζουν πως τα μοντέλα υπολογισμού των οικονομολόγων του Λευκού Οίκου είναι αρχαικά. Και πως οι βαριές επιβαρύνσεις της αμερικανικής οικονομίας το πολύ να δημιουργήσουν μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας αντί για τα 3 εκατ. των προβλέψεων του αμερικανού προέδρου.Ο καθηγητής Edward L. Glaeser του Harvard συνέκρινε τις αλλαγές στα επίπεδα απασχόλησης κάθε διαφορετικής αμερικανικής πολιτείας σε σχέση με τα χρήματα που διατέθηκαν εκεί από το πακέτο ενίσχυσης της οικονομίας. Με εξαίρεση τις (με ελάχιστο πληθυσμό) Πολιτείες Αλάσκα, και Βόρεια και Νότια Ντακότα, η επίδραση υπήρξε ανύπαρκτη. Είναι φανερό, καταλήγουν οι επιστήμονες, πως είναι αδύνατον να διακρίνουμε την οποιαδήποτε σχέση ανάμεσα σε δημοσιονομικές πολιτικές και στην αύξηση της απασχόλησης.Συνακόλουθα, σε παγκόσμιο επίπεδο, σοβαροί (με έμφαση στο «σοβαροί») πολιτικοί, επιχειρηματίες και ακαδημαικοί δάσκαλοι συμπεραίνουν πως σε περιόδους κρίσης οι όποιες δαπάνες που μεγαλώνουν τα ελλείμματα διογκώνουν τα αδιέξοδα αντί να τα αντιμετωπίζουν. Κυρίως διότι μεγαλώνουν την ανασφάλεια των πολιτών, που διαπιστώνουν ένα πολιτικό σύστημα με χαμένο τον κεντρικό έλεγχο. Ενώ οι μικροεπιχειρηματίες αποφεύγουν τις όποιες πρωτοβουλίες και την πρόσληψη εργαζομένων φοβούμενοι τις εξελίξεις κι αβέβαιοι για το αύριο – κυρίω ς στον τομέα της αύξησης της φορολογίας. Σε όλο τον κόσμο το ζήτημα είναι η αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας. Κάτι που για να γίνει, προυποθέτει λιγότερο κι όχι περισσότερο κράτος. Το δημόσιο δεν σπρώχνει απλά την οικονομία στην καταστροφή με τα ελλείμματα που έχει συσσωρεύσει. Εμποδίζει επίσης την ανάκαμψη, με τα διοικητικά προσκόμματα που προωθεί και τους παράλογους φόρους που επιβάλλει. Τιμωρώντας αυτούς που παράγουν πλούτο σε όφελος αυτών που παρασιτικά ζούν μέσα η από το κράτος. Και οι οποίοι, αρκετά περίεργα, φωνάζουν περισσότερο και διαμαρτύρονται εντονότερα.Ο καθηγητής Alberto Alesina του Harvard, μελετώντας την ιστορία της μείωσης του κρατικού χρέους σε ολόκληρο τον κόσμο, διαπίστωσε πως «οι περικοπές δημοσίων δαπανών συνδέθηκαν με συνακόλουθες περιόδους ανάπτυξης κι όχι με στασιμότητα». Οι ηγέτες που τόλμησαν τις περικοπές δαπανών συχνότατα ξανακέρδισαν τις εκλογές. Κάτι που δεν έγινε (δηλ. αποφυγή ύφεσης και πολιτική επιτυχία) όταν η δημοσιονομική πολιτική στηρίχθηκε στους αυξημένους φόρους και στις παρεμβάσεις στην ιδιοκτησία και τον ιδιωτικό τομέα.Σε άλλη μελέτη, οι Ιταλοί οικονομολόγοι Francesco Giavazzi και Marco Pagano, αναφορικά με την Ιρλανδία και την Δανία της δεκαετίας του 1980, καταλήγουν στα ίδια συμπεράσματα. Κι εκεί «περικοπές δημοσίων οδήγησαν σε υψηλή ανάπτυξη».Σε αντίθεση λοιπόν με την διεθνή εμπειρία και τα ακαδημαικά πορίσματα, στην Ελλάδα το χρέος επιχειρείται να αντιμετωπισθεί με φόρους κι’ ελάχιστες περικοπές δαπανών. Κάποιοι προφανώς συμβουλεύουν λαθεμένα τον Πρωθυπουργό…

Αντίστροφη μέτρηση για νέα διάσωση τραπεζών

Μέσα στον Ιούλιο δημοσιεύονται αποτελέσματα των νέων stress test για όλες τις ελληνικές τράπεζες – Ενεργοποιείται το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, νέα συμφωνία για «πακέτο» στις αδύναμες τράπεζες προαναγγέλλει ο Χ. Αλμούνια – Προληπτικό «σφίξιμο» των κανόνων ελέγχου εξαγορών τραπεζών από την ΤτΕ, ενόψει αναγκαστικών «γάμων» Στο τραπεζικό σύστημα της χώρας περνά πλέον ο διεθνής «προβολέας» δημοσιότητας για την ελληνική οικονομία, καθώς όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση περνά προς το παρόν με επιτυχία τα τεστ των ελεγκτών της «τρόικας» και είναι εξασφαλισμένη η χρηματοδότηση της χώρας με τη δεύτερη δόση του διεθνούς δανείου των 110 δις. ευρώ. Υπουργείο Οικονομικών και Τράπεζα της Ελλάδος, σε συνεργασία με την Ε.Ε., το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, προετοιμάζουν την επόμενη φάση του σχεδίου σταθεροποίησης του πιστωτικού συστήματος, που δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε κρατικοποιήσεις τραπεζών, μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αλλά και σε αναγκαστικούς «γάμους», για να διασωθούν αδύναμες τράπεζες.Ο αρμόδιος επίτροπος Ανταγωνισμού, Χοακίμ Αλμούνια, προανήγγειλε χθες και επίσημα την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για μια νέα συμφωνία της Αθήνας με την Κομισιόν, μετά την αντίστοιχη για το «πακέτο» των 28 δις. ευρώ:
n Η αύξηση του κόστους δανεισμού μεταξύ των τραπεζών θα μπορούσε να οδηγήσει ορισμένες κυβερνήσεις σε νέα παρέμβαση διάσωσης τραπεζών οι οποίες μέχρι σήμερα δεν είχαν προσφύγει σε κρατική βοήθεια, δήλωσε στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, εκτιμώντας ότι ορισμένες τράπεζες, κυρίως μερικές ισπανικές και ελληνικές, είναι πιθανόν να ζητήσουν βοήθεια.
n Από την κλιμάκωση της κρίσης το Σεπτέμβριο του 2008, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εγκρίνει τουλάχιστον 4,13 τρισ. ευρώ σε σχέδια κεφαλαιακής ενίσχυσης τραπεζών. «Ενδεχομένως να έχουμε και λίγη δουλειά παραπάνω», δηλώνει τώρα ο Αλμούνια, σημειώνοντας ότι η Ελλάδα είναι πιθανόν να θέσει σε εφαρμογή ένα νέο κρατικό σχέδιο για τις τράπεζες, δεδομένου ότι το μνημόνιο συνεργασίας με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ είχε εκπονηθεί εν μέρει με την πρόθεση αυτή και προβλέπει νέες κεφαλαιακές ενισχύσεις μέχρι του ποσού των 10 δις. ευρώ από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. «Δεν μπορώ να προβλέψω τίποτα. Αλλά υποψιάζομαι ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει σε ένα νέο κρατικό σχέδιο διάσωσης σε συνεργασία με τις Βρυξέλλες», τονίζει ο επίτροπος Ανταγωνισμού.
«Στριπτίζ» για τις τράπεζες
Η διαδικασία διάσωσης τραπεζών συνδέεται στενά με το… «στριπτίζ» για τα οικονομικά στοιχεία όλων των ευρωπαϊκών τραπεζών, το οποίο αποφασίσθηκε την Πέμπτη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, καθώς οι ηγέτες των «27» αποφάσισαν να κάνουν τα πάντα για να διευκολύνουν την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών στο τραπεζικό σύστημα και στο ευρώ.Η «ακτινογραφία» φερεγγυότητας όλων των τραπεζών στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα δοθεί στη δημοσιότητα μέσα στον επόμενο μήνα, με μια απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών. «Θα διενεργήσουμε ελέγχους προσομοίωσης ακραίων συνθηκών (stress tests) τράπεζα προς τράπεζα και θα ανακοινώσουμε τα αποτελέσματα», δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί στους δημοσιογράφους, μετά τη λήξη των συζητήσεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ουσιαστικά, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν να ακολουθήσουν με καθυστέρηση ενός έτους το δρόμο της αμερικανικής διοίκησης Ομπάμα, που από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα προχώρησε σε stress test και έδωσε τα αποτελέσματα στη δημοσιότητα.Στο τέλος της διαδικασίας, πάντως, αν όλα εξελιχθούν καλά, θα έρθει αναπόφευκτα η ώρα της αλήθειας για αρκετές αδύναμες τράπεζες. Και οι εθνικές κυβερνήσεις, αλλά ενδεχομένως και ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης, θα χρειασθεί να δείξουν άμεσα την αποφασιστικότητά τους να ενισχύσουν με νέα κεφάλαια τις προβληματικές τράπεζες, ή να επιβάλλουν συγχωνεύσεις, για να δημιουργηθούν ισχυρότερα ιδρύματα. Οι αγορές θα παρακολουθούν στενά και αυτή τη διαδικασία, για να διαπιστώσουν αν και σε ποιο βαθμό οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διαθέτουν επαρκή κεφάλαια για να κρατήσουν στα πόδια του το τραπεζικό σύστημα.Για τις ελληνικές τράπεζες, η διαδικασία των stress test προβάλλει εξαιρετικά απειλητική, καθώς αυτή τη φορά οι έλεγχοι θα διενεργηθούν με βάση πολύ πιο «μαύρα» σενάρια, από αυτά που είχε χρησιμοποιήσει η Τράπεζα της Ελλάδος στους περυσινούς αντίστοιχους ελέγχους. Όποιες τράπεζες βρεθούν στην «κόκκινη γραμμή» θα πρέπει να λάβουν άμεσα κεφαλαιακές ενισχύσεις από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, εκδίδοντας προνομιούχες μετοχές σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές. Ουσιαστικά, αυτές οι τράπεζες θα περάσουν προσωρινά στον έλεγχο του Ταμείου, χωρίς να είναι βέβαιο πότε θα επανέλθουν στον ιδιωτικό τομέα.Επιπλέον, η διαδικασία θα πρέπει να εξελιχθεί με τρόπο που θα αποφευχθεί μια νέα δοκιμασία της υπομονής και της ψυχραιμίας των Ελλήνων καταθετών: κάθε επαναφορά των συνθηκών πανικού, που επικράτησε αρκετές φορές τους τελευταίους μήνες της αβεβαιότητας, μπορεί από μόνη της να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνη για τις ελληνικές τράπεζες, προειδοποιούν τραπεζικά στελέχη.
Τράπεζες σε… θερμοκοιτίδα
Σε απλά υποκαταστήματα της ΕΚΤ μετατρέπει η κρίση τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες, ιδιαίτερα μετά την τελευταία «βροχή» υποβαθμίσεων από την Moody’s, αναζητούν εναγωνίως αποδεκτά καλύμματα για να συνεχίσουν να αντλούν τους «ποταμούς» ρευστότητας από την Φραγκφούρτη, που είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίοι για τη συνέχιση της λειτουργίας τους.Τα στοιχεία της ΕΚΤ και της Τράπεζας της Ελλάδος είναι αποκαλυπτικά της σημερινής τραγικής κατάστασης του άλλοτε κραταιού τραπεζικού συστήματος της χώρας, που βασίζει πλέον αποκλειστικά τη λειτουργία του στη «γενναιοδωρία» της Ευρωτράπεζας, που με τη σειρά της είναι υποχρεωμένη να στηρίζει πέρα από κάθε αποδεκτό, μέχρι πρόσφατα, όριο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, για να αποτρέψει ένα επικίνδυνο τραπεζικό και δημοσιονομικό ντόμινο στην Ευρωζώνη:
n Τον Μάιο, οι ελληνικές τράπεζες είχαν αισίως συγκεντρώσει χρηματοδοτήσεις 90 δις. ευρώ (37,5% του ελληνικού ΑΕΠ!) από την ΕΚΤ. Για να γίνει αντιληπτή η έκταση αυτής της πρωτοφανούς στην ιστορία της Ευρωζώνης «μετάγγισης» ρευστότητας σε ένα εθνικό τραπεζικό σύστημα, αρκεί να αναφερθεί, ότι τον ίδιο μήνα οι ισπανικές τράπεζες, που επίσης βρίσκονται σε δεινή θέση και δραστηριοποιούνται σε μια οικονομία τετραπλάσια της ελληνικής, είχαν αντλήσει «μόνο» 86 δις. ευρώ.
n Η απαξίωση των στοιχείων ενεργητικού των ελληνικών τραπεζών που είναι αποδεκτά για αναχρηματοδότηση από την ΕΚΤ ξεπέρασε κάθε προηγούμενο: χρειάσθηκαν τίτλοι ονομαστικής αξίας 123 δις. ευρώ να δεσμευθούν στην ΕΚΤ, για να αντλήσουν οι ελληνικές τράπεζες τα 90 δις. ευρώ (αυτό αντιπροσωπεύει ένα «κούρεμα» της τάξεως του 27% στους τίτλους που δεσμεύθηκαν). Δηλαδή, οι τράπεζες έχουν ενεχυριάσει στην ΕΚΤ τίτλους, που η ονομαστική τους αξία φθάνει το μισό ΑΕΠ της χώρας!Η «βροχή» υποβαθμίσεων από την Moody’s, που φαίνεται ότι εντάσσεται στο ευρύτερο κερδοσκοπικό σχέδιο κατά της Ευρωζώνης, προκαλεί ήδη μια νέα, ιδιαίτερα σοβαρή «αιμορραγία» ρευστότητας στις τράπεζες, η οποία μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με νέες «γενναιόδωρες» παρεμβάσεις της ΕΚΤ, για τις οποίες όμως θα χρειασθούν πρόσθετα καλύμματα πολλών δισεκατομμυρίων από τις τράπεζες, τα οποία είναι πλέον απορίας άξιον πώς θα εξευρεθούν –σύμφωνα με πληροφορίες, το Δημόσιο ετοιμάζεται να προσφέρει νέες εγγυήσεις για την έκδοση τραπεζικών ομολόγων, τα οποία θα «στηθούν» αμέσως στο «παράθυρο» χρηματοδότησης της ΕΚΤ.Η υποβάθμιση των κρατικών ομολόγων, σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχου της ΕΚΤ, οδηγεί αμέσως σε ένα «κούρεμα» της τάξεως του 5% στην ονομαστική αξία των ομολόγων που έχουν δεσμεύσει οι τράπεζες στην ΕΚΤ. Αυτό, όμως, φαίνεται ότι είναι, παραδόξως, το μικρότερο πρόβλημα των ελληνικών τραπεζών στην παρούσα φάση, αφού το πραγματικό… αιματοκύλισμα αποτιμήσεων γίνεται στους τίτλους ιδιωτικού τομέα που έχουν δεσμευθεί στην ΕΚΤ ως καλύμματα χρηματοδότησης. Η αξία αυτών των τίτλων ξεπερνά τα 80 δις. ευρώ και είναι υπερδιπλάσια της αξίας των κρατικών ομολόγων που έχουν δεσμευθεί στην ΕΚΤ.
Αξιολογούνται αυστηρά οι αγοραστές
Ενόψει του νέου κύματος συγχωνεύσεων στις τράπεζες, θα ελέγχονται με νέους, αυστηρότερους κανόνες οι πάσης φύσεως τραπεζικοί «γάμοι» από την Τράπεζα της Ελλάδος, σύμφωνα με προσχέδιο νόμου που δόθηκε ήδη σε δημόσια διαβούλευση από τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Οικονομίας.Η ρύθμιση θα καθιερωθεί σε μια κρίσιμη περίοδο για το τραπεζικό σύστημα, όπου αφενός προβλέπεται ότι η κρίση θα οδηγήσει σε συγχωνεύσεις και εξαγορές ανάγκης και αφετέρου αναμένεται ότι οι ιδιαίτερες συνθήκες που διαμορφώνονται στην αγορά θα «ανοίξουν την όρεξη» σε πάσης προέλευσης επίδοξους αγοραστές τραπεζών, ενδεχομένως ακόμη και σε διαχειριστές χρήματος από ύποπτες πηγές.Η Τράπεζα της Ελλάδος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 11 του προσχεδίου, θα έχει πλέον την υποχρέωση να αξιολογεί όλες τις κοινοποιήσεις απόκτησης συμμετοχής σε τράπεζες πάνω από το 5% ή πάνω από τα όρια του 10%, 20%, του 1/3 ή του 50% του μετοχικού κεφαλαίου και να αποφαίνεται για την καταλληλότητα του αγοραστή με βάση το σύνολο των ακόλουθων κριτηρίων:
1.Τη φήμη του υποψήφιου αγοραστή,
2.Τη φήμη και την εμπειρία οποιουδήποτε προσώπου θα διευθύνει τις δραστηριότητες της τράπεζας μετά την απόκτηση της προτεινόμενης συμμετοχής,
3.Τη χρηματοοικονομική ευρωστία του αγοραστή,
4.Την ικανότητα του πιστωτικού ιδρύματος που εξαγοράζεται να συνεχίσει να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας,
5.Το βαθμό κατά τον οποίο υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες, ότι επιχειρείται να διαπραχθεί, έχει διαπραχθεί ή επιχειρήθηκε να διαπραχθεί νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, αλλά και αν η προτεινόμενη απόκτηση συμμετοχής είναι δυνατόν να αυξήσει αυτό τον κίνδυνο.Αξίζει να σημειωθεί, ότι με το νέο θεσμικό πλαίσιο σφίγγει ο κλοιός του ελέγχου και για τις «πονηρές» περιπτώσεις επιθετικών εξαγορών, όπου πολλά φυσικά ή νομικά πρόσωπα κινούνται ανεξάρτητα για την απόκτηση σημαντικής συμμετοχής σε μια τράπεζα. Σε αυτή τν περίπτωση, αν οι υποψήφιοι αγοραστές κινούνται συντονισμένα, έστω και αν δεν συνδέονται μεταξύ τους, υποχρεώνονται να γνωστοποιούν στην ΤτΕ τα ποσοστά μετοχών που συγκεντρώνουν σαν να επρόκειτο για ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο.

ΕΠΕΙΔΗ ΤΗΝ "ΠΑΤΗΣΑΝ" ΜΕ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ Κ.ΛΠ. ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΦΕΡΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΚΡΑΤΕΙΣΤΕ ΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΠΩΣ ΘΑ ΞΕΠΟΥΛΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ..........

Ειδικά προνόμια που καθιστούν απαγορευτική κάθε σκέψη της ελληνικής κυβέρνησης για στάση πληρωμών και επιβολή νέων όρων εξυπηρέτησης του χρέους παρέχει στην «τρόικα» η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο: η αλληλεγγύη του ΔΝΤ και των κρατών της Ευρωζώνης στην Ελλάδα, με τη χορήγηση του δανείου των 110 δις. ευρώ, εκδηλώνεται υπό τον όρο, ότι θα έχουν το δικαίωμα κατάσχεσης δημόσιας περιουσίας σε κάθε περίπτωση αθέτησης πληρωμών από την Ελλάδα. Ουσιαστικά, το Δημόσιο παίρνει ένα δάνειο, το οποίο θα δεσμεύει το ελληνικό κράτος όπως περίπου δεσμεύεται ένας ιδιώτης, όταν λαμβάνει δάνειο από μια τράπεζα: αν δεν εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του, η τράπεζα έχει το δικαίωμα να ζητήσει την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων, για να εξοφληθεί το χρέος. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση του διεθνούς δανείου των 110 δις. ευρώ, αλλά με έναν ακόμη χειρότερο όρο: η διαδικασία κατασχέσεων δημόσιας περιουσίας μπορεί να ενεργοποιηθεί ακόμη και αν η Ελλάδα φανεί ασυνεπής στις πληρωμές της σε ιδιώτες πιστωτές και όχι προς τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης και ΔΝΤ.Με τον τρόπο αυτό, το διεθνές σύστημα «έδεσε» την Ελλάδα, ώστε να μην έχει τη δυνατότητα να ακολουθήσει το δρόμο της Ρωσίας ή της Αργεντινής, λέγοντας πολύ απλά «δεν πληρώνω» και επιδιώκοντας να εκβιάσει μια ευνοϊκότερη συμφωνία εξυπηρέτησης του χρέους. Μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης με την «τρόικα», κάθε τέτοια προσπάθεια θα οδηγεί σε διαδικασίες κατάσχεσης κρατικών ακινήτων, μετοχών, ή άλλων περιουσιακών στοιχείων και δικαιωμάτων.Ο όρος που «δαγκώνει» κρύβεται στο άρθρο 14, με τον τίτλο «Εφαρμοστέο δίκαιο και δικαιοδοσία». Εκεί ορίζεται, ότι: 1. Η παρούσα Σύμβαση καθώς και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που τυχόν προκύψει από την παρούσα ή σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο.
2. Οι συμβαλλόμενοι αναλαμβάνουν την υποχρέωση να υποβάλουν οποιαδήποτε διένεξη προκύψει σχετικά με τη νομιμότητα, την ισχύ, την ερμηνεία ή την εκτέλεση της παρούσας Σύμβασης στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
3. Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πλήρως δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενα μέρη.
4. Οι Δανειστές μπορεί να εκτελέσουν ή να επιδιώξουν να εκτελέσουν οποιαδήποτε απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ορίζεται στην παρούσα ή άλλα δικαιώματα κατά του Δανειολήπτη στα δικαστήρια της χώρας του Δανειολήπτη.
5. Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.Ουσιαστικά, δηλαδή, αν το Δημόσιο αθετήσει υποχρεώσεις του έναντι των πιστωτών, αυτοί θα μπορούν να εκδώσουν, με βάση το αγγλικό δίκαιο, μια διεθνή «διαταγή πληρωμής», προσφεύγοντας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Στη συνέχεια, με την απόφαση αυτή θα μπορούν να επιβάλλουν στα ελληνικά δικαστήρια την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, από δημόσια ακίνητη περιουσία, μέχρι μετοχές σε εταιρείες ή άλλα δικαιώματα! Το Δημόσιο, με τη σύμβαση δανειοδότησης έχει αμετάκλητα παραιτηθεί όλων των δικαιωμάτων του να εμποδίσει αυτές τις διαδικασίες, με τις οποίες η χώρα θα «βγει στο σφυρί» για την ικανοποίηση των πιστωτών της…

ΠΡΟΩΘΗΤΙΚΟ ΤΡΕΙΛΕΡ 19ου rally sprint ΑΟΛΑΠ 2010stx.mp4

ΠΡΟΩΘΗΤΙΚΟ ΤΡΕΙΛΕΡ 30ου RALLY ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ 2010.mp4

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Η ΕΧΘΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ! Του κ. Β. Βιλιάρδου οικονομολόγου, πτυχιούχου της ΑΣΟΕΕ Αθηνών

18.06.10
Η ΕΧΘΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ! ΚΑΙ ΟΙ ΑΔΙΚΟΙ ΦΟΡΟΙ!
Η αίσθηση ότι επικρατεί το Δίκαιο, η εξάλειψη της συγκριτικής φτώχειας, η καταπολέμηση της αλαζονείας και η ισότιμη αντιμετώπιση όλων, απέναντι στους κοινούς κανόνες συμβίωσης, είναι οι βασικότερες προϋποθέσεις δημιουργίας «κοινωνικών» συνειδήσεων .Κατηγορούμαστε από πληθώρα μέσων μαζικής ενημέρωσης του εξωτερικού, από τις κυβερνήσεις μας αλλά και από τους ίδιους τους εαυτούς μας σε σταθερή, σχεδόν μονότονη βάση, ότι «φοροδιαφεύγουμε συστηματικά» - κυρίως από «στρεβλή» ευχαρίστηση, θύματα και θύτες μαζί.......ενός ιδιόμορφου «αθλητικού ιδεώδους» της φυλής μας, στο οποίο διακρινόμαστε παγκοσμίως, για τις εξαιρετικές επιδόσεις μας. Με περιορισμένες ίσως εξαιρέσεις, ενδεχομένως χωρίς καμία αμφιβολία, οι κατηγορίες αυτές δεν είναι «άνευ αντικειμένου» - είναι σωστές δηλαδή, κρίνοντας από πολλές διαφορετικές διαπιστώσεις. Πρόκειται όμως για μία «εγγενή ασθένεια» του λαού μας, η οποία δεν μπορεί να αιτιολογηθεί λογικά, ή ίσως οφείλεται σε άλλες, όχι και τόσο «ανεξήγητες» αιτίες; Μήπως είναι ένα «μέσον προστασίας», αναμφίβολα «μη συμβατικό», απέναντι σε δεδομένες, ανεξέλεγκτες συνθήκες, οι οποίες ουσιαστικά «αναγκάζουν», οδηγούν καλύτερα στην «παρανομία», χωρίς απαραίτητα να αντλούν ευχαρίστηση οι «παραβάτες» από τις «στρεβλές» συμπεριφορές τους; Μήπως οφείλεται σε μία γενικώς επικρατούσα «κριτική στάση» των Πολιτών απέναντι στο κράτος τους και στη δημόσια διοίκηση τους - πολλές φορές ακόμη και μηδενιστικά «απορριπτική», η οποία όμως δεν είναι «εξτρεμιστικά» παράλογη, όπως συνήθως παρουσιάζεται; Δεν είναι αλήθεια ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μας (πολλών άλλων χωρών πλέον αφού, για παράδειγμα, στη Γερμανία 100.000 άτομα προσάγονται κάθε χρόνο στα Δικαστήρια, λόγω ιδιωτικής χρεοκοπίας - μέσο καθαρό ετήσιο εισόδημα ελευθέρων επαγγελματιών, με βάση τις φορολογικές τους δηλώσεις, 14.580 €, έναντι περίπου 12.000 € των Ελλήνων), υποχρεωμένο να επιβιώνει, χρόνια τώρα, στηριζόμενο στις δικές του αποκλειστικά δυνάμεις, χωρίς την παραμικρή «προστασία» από το κράτος του; Δεν φορολογείται έμμεσα ο Πολίτης, με χίλιους δυο τρόπους, όπως (α) Από τα φροντιστήρια που πρέπει να στέλνει τα παιδιά του - επειδή το κράτος συνεχίζει να επιμένει στην εισαγωγή στα Πανεπιστήμια μέσω εξετάσεων (με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να οδηγούνται χιλιάδες παιδιά Ελλήνων σε χώρες του εξωτερικού, οι οποίες «εξαργυρώνουν» αδρά τις «συστημικές» αδυναμίες και τις «πολιτικές αγκυλώσεις» μας), ενώ κάποιοι καθηγητές των δημοσίων σχολείων δεν διδάσκουν σωστά, για να κάνουν ιδιωτικά «κατ' οίκον» μαθήματα; (β) Από κάποιους γιατρούς που πρέπει να πληρώνει, επειδή ουσιαστικά εξασκούν το επάγγελμα τους στα ιδιωτικά τους ιατρεία - ενώ μέσα από τον «επίσημο» χώρο εργασίας τους (νοσοκομεία, ΙΚΑ κλπ), προσελκύουν απλά και μόνο πελάτες; (γ) Από πολλούς άλλους οι οποίοι, «προστατευμένοι» από μία «συντεχνιακή νομοθεσία» στα μέτρα τους, τον «απομυζούν» σε σταθερή βάση; Δεν είναι «φόροι» τα υπερβολικά ποσά που πληρώνονται στους Δήμους, μεταξύ άλλων για την αποκομιδή των σκουπιδιών, όταν υπολογίζονται με το τετραγωνικό του ακινήτου και όχι με το μέγεθος του «κάδου», όπως παντού στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης ενός ακινήτου, ακόμη και όταν δεν είναι νοικιασμένο, όταν δεν έχει δηλαδή σκουπίδια, να πληρώνει το ίδιο ποσόν, σαν να είχε; Δεν είναι «φόροι» οι συνεχώς αυξανόμενες τιμές πλήθους «αγαθών» και «υπηρεσιών», ακόμη και προϊόντων βασικής διατροφής, επειδή ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί σχεδόν σε κανέναν επιχειρηματικό κλάδο; Μειώνονται ποτέ οι τιμές «χρέωσης», οι οποίες κάποια στιγμή αυξήθηκαν, έστω αιτιολογημένα; (για παράδειγμα, το ηλεκτρικό ρεύμα λόγω πετρελαίου, το οποίο όμως παρέμεινε ακριβό, παρά την πτώση που ακολούθησε;). Δεν συνιστούν και αυτές οι τιμές με τη σειρά τους «φόρους», αφού μειώνουν (άδικα) το εισόδημα μας; Εάν όλοι αυτοί οι «φόροι», όπως και πολλοί άλλοι (θα μπορούσαμε να αναφέρουμε χιλιάδες ακόμη, όπως τα νέα τέλη κυκλοφορίας, με το απίστευτο «περιβαλλοντικό» τέλος - που ευχόμαστε όμως να διατεθεί για το περιβάλλον), δεν καταλήγουν στα ταμεία του κράτους (κάποιοι καταλήγουν βέβαια, αλλά κακοδιαχειρίζονται - εάν δεν «μεταναστεύουν» στα ταμεία της διαφθοράς), σημαίνει μήπως ότι δεν μας επιβαρύνουν το ίδιο, χωρίς μάλιστα την παραμικρή «ανταποδοτικότητα»; Εάν τα προσθέσουμε όλα αυτά στο 21% περίπου του ΑΕΠ που πληρώνουμε για φόρους (ίδιο σχεδόν με τη Γερμανία, υψηλότερο από την Ιαπωνία), δεν θα «υπερσκελίσουμε» τις ρεαλιστικές «φοροδοτικές» ικανότητες του πληθυσμού μας; Πόσο μάλλον του έντιμου φορολογικά, εν μέσω παγκόσμιας, ευρωπαϊκής αλλά και αμιγώς Ελληνικής ύφεσης και κρίσης; Περαιτέρω, εάν ο μέσος Πολίτης δεν έχει τη δυνατότητα της «φοροαποφυγής» των πολυεθνικών (που «επιβάλλεται» ουσιαστικά από αυτές στα κράτη, με τη βοήθεια των πανίσχυρων «λόμπυ» τους), πρέπει να αντιμετωπίζει με απάθεια και με κατανόηση τις νομότυπες «υπεξαιρέσεις» τους; Εάν η «φορολογική βάση», το φορολογητέο δηλαδή εισόδημα που έχει στη διάθεση της η Πολιτεία, μειώνεται αντιστρόφως ανάλογα με τον αριθμό και το μέγεθος των πολυεθνικών, πρέπει ο Πολίτης να λειτουργεί «εξισορροπητικά», πληρώνοντας ο ίδιος τους φόρους που εκλείπουν; που έχουν «αφαιρέσει» δηλαδή οι πολυεθνικές από τα ταμεία του κράτους; Δεν πρέπει να υπάρξει κάποτε «συναινετικός» διάλογος των κοινωνικών εταίρων, με τη στενή συνεργασία των κομμάτων, ο οποίος θα επιλύσει πραγματικά τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας μας, πριν ακόμη «αναζητηθεί» η «συνέπεια» και η «φορολογική συνείδηση»; Δεν πρέπει κάποτε να σταματήσει να «βάλλει» ο ένας εναντίον του άλλου - Πολίτες και Κράτος - σαν να πρόκειται για δύο διαφορετικές, εχθρικά αντιμαχόμενες «φατρίες»; Αν και, κατά την άποψη μας, είναι πλέον πολύ αργά για τέτοιου είδους ερωτήματα, δεν πρέπει να πάψουμε να «εναποθέτουμε» όλες τις προσδοκίες μας στο κράτος, σταματώντας να είμαστε οι ίδιοι τα αναπόσπαστα μέρη εκείνου του «συστήματος εξουσίας» που κατηγορούμε, περιμένοντας ταυτόχρονα την εκπλήρωση των ονείρων μας από το ίδιο; Όμως, εάν οι φόροι που πληρώνουμε δεν μπορούν να αυξηθούν, παρά το ότι η οικονομική μας κατάσταση (υπερχρέωση, τεράστια ελλείμματα κλπ) το επιβάλλει, πως είναι δυνατόν να επιλυθούν τα προβλήματα μας; Τέλος, εάν η «άλλη λύση», η υγιής οικονομική ανάπτυξη δηλαδή, η οποία προϋποθέτει έναν «λειτουργικό» παραγωγικό μηχανισμό, δεν μπορεί να επιτευχθεί λόγω της σχεδόν πλήρους καταστροφής του, πως είναι δυνατόν να ξεφύγουμε από την υφιστάμενη «παγίδα ρευστότητας» και να αποφύγουμε τη χρεοκοπία;
Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ
Προσπαθώντας να καταλάβουμε, ανεξάρτητα από τα άλυτα προβλήματα που διαπιστώνουμε, γιατί η χώρα μας παρέμεινε, παρά το φυσικό πλούτο και τις μεγάλες δυνατότητες της, συγκριτικά στάσιμη και φτωχή, εντελώς ανίσχυρη και μάλλον «παραμελημένη», συνειδητοποιήσαμε ότι, το σημαντικότερο εμπόδιο στην πρόοδο της ήταν (και είναι), μία παράδοξη εχθρότητα των Ελλήνων απέναντι στο κράτος τους - κατ' επέκταση, απέναντι στον εαυτό τους, αφού το κράτος είμαστε όλοι εμείς. Η αιτία αυτής της εχθρότητας, η «πηγή» ουσιαστικά όλων των προβλημάτων και των δυσλειτουργιών της Ελλάδας, η οποία «καταδικάζει» τους Πολίτες της να αντιστέκονται σε κάθε είδους πρωτοβουλία, με στόχο την καλυτέρευση της χώρας τους (διαρθρωτικά μέτρα κλπ), έχουμε την άποψη ότι δεν είναι άλλη από μία απίστευτη «αλαζονεία της εξουσίας», η οποία δηλητηριάζει κυριολεκτικά ολόκληρο τον «κοινωνικό βίο». Αναφερόμενοι στην έννοια της «εξουσίας», δεν περιοριζόμαστε μόνο στη θεσμική της «έκφραση», στους πολιτικούς δηλαδή, αλλά σε όλες τις υπόλοιπες «μορφές» της: επιχειρηματίες, βιομήχανους, managers, δημοσιογράφους, εκδότες, τραπεζίτες, ανώτερους δημοσίους λειτουργούς, αθλητές, καθηγητές, ηθοποιούς, τηλεοπτικούς «αστέρες», τραγουδιστές και γενικά σε όλα τα, κατά κάποιον τρόπο, «προβεβλημένα» άτομα - ουσιαστικά στα «πρότυπα» της κοινωνίας μας. Όλοι αυτοί, αλλά και πολλοί άλλοι, χαρακτηρίζονται δυστυχώς από μία υπερβολικά μεγάλη αλαζονεία, η οποία «διεγείρει» τις αντιδράσεις του υπολοίπου πληθυσμού, δημιουργώντας συναισθήματα «συγκριτικής φτώχειας» και αδικίας. Το αποτέλεσμα είναι «ο απλός Πολίτης» να τοποθετείται απόλυτα εχθρικά, απέναντι σε όλους και σε όλα, θεωρώντας τους πάσης φύσεως «προβεβλημένους αστέρες», τους διάφορους «αλαζόνες» δηλαδή, σαν τα επί μέρους «συστατικά» του κράτους: σαν το ίδιο το «μισητό» κράτος. Εάν δεν επιλυθεί αυτό το πρόβλημα, εάν δεν καταπολεμηθεί δηλαδή η «αλαζονεία της εξουσίας», η οποία δημιουργεί, αυτόματα, συμπλέγματα κατωτερότητας σε όλον τον υπόλοιπο πληθυσμό, δύσκολα θα αλλάξει κάτι στη χώρα μας - υποθέτουμε ότι δεν θα εφαρμοστεί κανένα διαρθρωτικό μέτρο, ακόμη και αν αντιμετωπίσουμε «κατά πρόσωπο» τη χρεοκοπία ή εάν «διοικηθούμε» από την καλύτερη κυβέρνηση του κόσμου.
Η ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Ειδικά σε σχέση με τη φορολογία, διαπιστώνουμε ότι ακόμη και κάποια προηγμένα κράτη (Γερμανία, Γαλλία κ.α.), τα οποία είχαν «ενσωματώσει» πολλά χρόνια πριν τη φορολογική στη λοιπή συνείδηση των Πολιτών τους (ο δικός μας χρόνος προσαρμογής πιθανολογούμε ότι «έληξε» περί το έτος 2000), ευρίσκονται ξανά αντιμέτωπα με το ίδιο πρόβλημα. Τα μέσα δε που αυτή τη φορά επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν για την αντιμετώπιση του προβλήματος, είναι εντελώς διαφορετικά: δεν είναι πλέον «εκπαιδευτικά» και ανασταλτικά, αντίστοιχα με του παρελθόντος, αλλά δυστυχώς «καταναγκαστικά» και κατασταλτικά.Αναλύοντας το γεγονός, θεωρούμε ότι η δημιουργία συνείδησης γενικότερα, δεν απαιτεί απλά και μόνο θεωρητικές αναφορές σε θέματα που θα επιθυμούσαμε να αντιμετωπίζονται συνειδησιακά από αυτούς που εκπαιδεύουμε - είτε αυτοί είναι τα παιδιά μας, είτε το σύνολο των Πολιτών μίας κοινωνίας. Αυτό που πραγματικά απαιτείται, είναι η έμπρακτη τήρηση των συγκεκριμένων κανόνων, εν πρώτοις από τους διδάσκοντες και στη συνέχεια από τα κάθε είδους προβεβλημένα πρότυπα του στενού περιβάλλοντος μας και της κοινωνίας γενικότερα. Ειδικά όσον αφορά τη φορολογική συνείδηση και ανεξάρτητα από την εκάστοτε φορολογική νομοθεσία που «επιλέγεται» ή επικρατεί, η βασικότερη προϋπόθεση μίας «εκπαιδευτικής» δημιουργίας της, είναι αναμφίβολα η ορθολογική και απολύτως διάφανη κατανομή των εξ αυτής προερχομένων εσόδων από το Κράτος - η χρηστή διαχείριση δηλαδή. Όταν οι πολίτες εμπιστευθούν το κράτος τους, αναφορικά τουλάχιστον με τη διαχείριση των φόρων που εισπράττει από αυτούς, έχουν ήδη τοποθετηθεί οι βάσεις της φορολογικής συνείδησης. Όταν δηλαδή είναι απολύτως βέβαιοι ότι τα χρήματα τους, αυτά που με τόσο κόπο και θυσίες κερδίζουν μόνοι τους και χωρίς τη βοήθεια του Κράτους, επιστρέφουν ξανά σε αυτούς με τη δημιουργία σχολείων, νοσοκομείων, ορφανοτροφείων, γηροκομείων, δρόμων, αεροδρομίων κλπ, τα οποία διευκολύνουν τη ποιότητα της επαγγελματικής και λοιπής ζωής τους, η δημιουργία φορολογικής συνείδησης είναι σχεδόν δεδομένη. Όταν τώρα υπάρξει φορολογική συνείδηση, η Πολιτεία δεν έχει ανάγκη από το μεγαλύτερο μέρος των αντίστοιχων ελεγκτών της, με αποτέλεσμα να μειώνεται το κόστος λειτουργίας του εξαιρετικά κοστοβόρου και ουσιαστικά «αντιπαραγωγικού» φοροεισπρακτικού μηχανισμού της. Περαιτέρω, κατά την άποψη μας, η ποιότητα της Δημοκρατίας και η Ελευθερία που χαρακτηρίζει κοινωνία, είναι αντιστρόφως ανάλογες των αστυνομικών και λοιπών καταναγκαστικών μέτρων που επιβάλλει η Εξουσία, με στόχο το, κατά την άποψη της, «κοινό όφελος». Όταν επομένως διαπιστώνουμε την αύξηση των μέτρων αναγκαστικής επιβολής των κοινωνικών κανόνων, όπως για παράδειγμα τη δημιουργία ειδικών «κατασταλτικών σωμάτων», μειώνεται (παύει να εξελίσσεται, οπισθοδρομεί) τόσο η Δημοκρατία, όσο και η Ελευθερία. Δυστυχώς, παρατηρείται ότι τέτοιου είδους ενέργειες προέρχονται κυρίως από την, ανεπαρκή φυσικά, πολιτική εξουσία εκείνων των κρατών (ή διακρατικών ενώσεων), τα οποία έχουν χάσει το δρόμο τους, διαχωρίζοντας τη θέση τους από τους Πολίτες τους. Αυτά τα κράτη μεταβιβάζουν τις υπευθυνότητες τους και ενοχοποιούν τους Πολίτες τους για την κακή λειτουργία των συστημάτων τους - κατ' αναλογία με τους γονείς, οι οποίοι ενοχοποιούν τα παιδιά τους και όχι τον εαυτό τους, όταν αυτά «παραστρατούν» καθ' οποιονδήποτε τρόπο. Δεν καταλαβαίνουν ότι οι κοινωνίες τους έχουν απόλυτη συναίσθηση των εκάστοτε πεπραγμένων τους και δυσανασχετούν, βλέποντας την κατασπατάληση των δικών τους πόρων. Προϊόν αυτής της δυσανασχέτησης τους είναι η αντίδραση απέναντι στους πάσης φύσεως κοινούς κανόνες και η αυξανόμενη διαγραφή υφισταμένων συνειδησιακών λειτουργιών, όπως αυτή της φορολογικής συνείδησης.
ΥΓ: Η «μηδενική άμεση φορολόγηση», με την απ' ευθείας ενίσχυση των αδύναμων εισοδηματικών τάξεων από το κράτος θα ήταν, κατά την άποψη μας, ιδιαίτερα «ανταγωνιστική» απέναντι σε άλλα κράτη και «κοινωνικά» πιο σωστή - προϋποθέτει όμως διάφορα προπαρασκευαστικά στάδια (μεταξύ άλλων, αύξηση των έμμεσων φόρων) και φυσικά δεν είναι άμεσα εφαρμόσιμη. Με τη φράση «μηδενική άμεση φορολόγηση», εννοούμε ουσιαστικά την πλήρη κατάργηση όλων εκείνων των φόρων, οι οποίοι δεν διαπιστώνονται αυτόματα και δεν «εκπίπτουν» στην «πηγή», αλλά είναι το αποτέλεσμα πολύπλοκων «ατομικών δηλώσεων» και κοστοβόρων κρατικών ελέγχων. Αυτές οι λειτουργίες συμβάλλουν στην διαφθορά και ενισχύουν την «κοινωνική εγκληματικότητα» (φοροδιαφυγή κλπ), ενώ δημιουργούν «εξ ορισμού» μεγάλες ανισότητες (όπως, για παράδειγμα, τη συνεχώς μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση της εξαρτημένης εργασίας, σε σχέση με την ανεξάρτητη - αντίθετα, τη μεγαλύτερη «ελεγκτική» επιβάρυνση των ελευθέρων επαγγελματιών), οι οποίες θα ήταν ιδανικό να εξαλειφθούν.
Αθήνα, 25. Δεκεμβρίου 2009
Βασίλης Βιλιάρδος
Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου

ΤΟΝ "ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ" ΜΕ ΣΥΝΟΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ............

Αγία Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010.
Η ΕΘΕΑ στη συνεδρίαση της 17ης Ιουνίου 2010, αφού έλαβε γνώση των πρακτικών και της απόφασης του Εθνικού Δικαστηρίου Εφέσεων σχετικά με την έφεση που είχε καταθέσει ο κ. Μάριος Ηλιόπουλος, αποφάσισε τα εξής:
Αναστέλλει την ισχύ της αγωνιστικής άδειας με αριθμό 2645 του κ. Μάριου Ηλιόπουλου, σύμφωνα με το άρθρο 114 του ΕΑΚ.
Η υπόθεση Ηλιόπουλου όπως εκδικάσθηκε από Εθνικό Δικαστήριο Εφέσεων έχει ως εξής:
ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΦΕΣΗΣ ΜΑΡΙΟΥ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΤΑ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΓΩΝΟΔΙΚΩΝ
16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
Σήμερα Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010 και ώρα 16:00 συνήλθε το Εθνικό Δικαστήριο Εφέσεων για να εκδικάσει την έφεση του αγωνιζόμενου κ. Μάριου Ηλιόπουλου κατά της απόφασης του Συμβουλίου Αγωνοδικών του αγώνα Ανάβασης Θίσβης που έγινε στις 26 Μαΐου 2010, με την οποία απερρίφθη η ένσταση που είχε καταθέσει στους Αγωνοδίκες κατά του κ. Κύρκου Λεωνίδα. Το Εθνικό Δικαστήριο Εφέσεων αποτελούμενο από τον κ. Γεώργιο Καθάρειο Πρόεδρο, και τους κ.κ. Νίκο Καπετανάκη και Σταύρο Γροσομανίδη μέλη, και με την σύμπραξη του γραμματέα Θ.Γκουρτσούλη, αφού ανέγνωσε τα έγγραφα της δικογραφίας, εξέτασε τα τυπικά στοιχεία υποβολής της έφεσης και βεβαιώθηκε ότι υποβλήθηκε έγκαιρα, σύμφωνα με τις διατάξεις του ΕΑΚ και συνοδεύεται από το παράβολο που προβλέπεται από την σχετική εγκύκλιο της ΕΘΕΑ. Πρώτα αναγνώσθηκε επιστολή που έστειλε ο κ. Ηλιόπουλος στις 15/6/10 στην οποία αναφέρει ότι πληροφορήθηκε ότι αποσφραγίσθηκαν τα τρία δοχεία με δείγμα καυσίμου του αυτοκινήτου του κ. Κύρκου. Ακολούθως εκλήθη να καταθέσει ο κ. Μάριος Ηλιόπουλος ο οποίος προσήλθε με τον συνήγορο του κ. Γεώργιο Κανελλόπουλο. Ο κ. Ηλιόπουλος ανέφερε για την επιστολή που έστειλε στην ΕΘΕΑ στις 15/6 και εξέφρασε τη πεποίθηση του ότι η πληροφορία του είναι ακριβής και τα δοχεία έχουν αποσφραγισθεί. Ο Πρόεδρος τον ερώτησε από πού έχει την πληροφορία αυτή και ο κ. Ηλιόπουλος απάντησε από κάποιον δημοσιογράφο, χωρίς να κατονομάσει αυτόν. Ο Πρόεδρος του τόνισε ότι η καταγγελία αυτή, ιδιαίτερα μάλιστα χωρίς να αναφέρει το όνομα του δημοσιογράφου, είναι αόριστη και προσβάλει την υπηρεσία της ΕΘΕΑ και την ίδια της ΕΘΕΑ. Ακολούθως ο Πρόεδρος ζήτησε από τον γραμματέα κ. Γκουρτσούλη να προσκομίσει στην αίθουσα τα δοχεία με τα δείγματα καυσίμων. Πράγματι προσκομίσθηκαν τα τρία δοχεία τα οποία ήταν σφραγισμένα με τις αριθμημένες σφραγίδες που αναφέρονταν στην έκθεση των Τεχνικών Εφόρων. Στη συνέχεια ο κ. Ηλιόπουλος μίλησε γενικά ότι οι αγώνες στην Ελλάδα και ιδιαίτερα οι αναβάσεις δεν προσφέρουν καμία ασφάλεια, περαιτέρω δε ισχυρίστηκε ότι είναι σε όλους γνωστό εδώ και χρόνια ότι κάποιοι αγωνιζόμενοι κερδίζουν παράνομα χρησιμοποιώντας βενζίνη μη νόμιμη. Κατά το πέρας της ομιλίας του ο κ. Ηλιόπουλος σηκώθηκε από την θέση, άρπαξε το ένα δοχείο με βενζίνη με τον αριθμό σφραγίδας 9-19-3-2009 και τρέχοντας έφυγε από την αίθουσα και από το κτίριο. Ο συνήγορος του κ. Ηλιόπουλου κ. Κανελλόπουλος εμβρόντητος από την ενέργεια του πελάτη του, ζήτησε από το Δικαστήριο συγνώμη και δήλωσε ότι δεν γνώριζε τίποτα για την ενέργεια αυτή. Δήλωσε δε ότι αισθάνεται μειωμένος επειδή είχε προσέλθει για να τον υπερασπισθεί. Το Εθνικό Δικαστήριο Εφέσεων, στη συνέχεια, αφού έλαβε υπ’ όψιν την πρωτοφανή ενέργεια του κ. Μάριου Ηλιόπουλου να υφαρπάξει το ένα από τα τρία δείγματα καυσίμου του αυτοκινήτου του κ. Λεωνίδα Κύρκου, και να αποχωρήσει από τη συνεδρίαση του Εθνικού Δικαστηρίου Εφέσεων, συσκέφθηκε με την συμμετοχή μόνο των μελών του, και κατέληξε στην ακόλουθη απόφαση:
1. Επειδή ο κ. Μάριος Ηλιόπουλος αποχώρησε από τη συνεδρίαση και δεν υποστήριξε την έφεση που είχε καταθέσει
2. Επειδή η ενέργεια της υφαρπαγής του δοχείου με το δείγμα καυσίμου συνιστά πράξη αντιαθλητική στρεφόμενη ευθέως κατά της νομιμότητας, του κύρους του Δικαστηρίου, της ΕΘΕΑ και της ΕΛΠΑ.
Το Εθνικό Δικαστήριο Εφέσεων ομόφωνα:
- Απορρίπτει ως ανυποστήρικτη την από 31/5/2010 έφεση του κ. Μάριου Ηλιόπουλου κατά της από 26/5/2010 απόφαση Αγωνοδικών του αγώνα Ανάβασης Θίσβης
- Διατάσσει την κατάπτωση του παράβολου έφεσης
- Γνωστοποιεί την παρούσα απόφαση στην ΕΘΕΑ για τις δικές της ενέργειες
- Παραγγέλλει την δημοσίευση της απόφασης
Αγία Παρασκευή 16 Ιουνίου 2010
http://ethea.elpa.gr

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

ΟΤΑΝ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΥΠΟΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΤΟΤΕ............

.....................Σε «θρίαμβο» μετέτρεψε η Εθνική μας ομάδα το δεύτερο παιχνίδι της στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής.Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, επικράτησε με 2-1 της Νιγηρίας, στέλνοντας στον έβδομο ουρανό όλους του Έλληνες.Η αρμάδα του «χερ Ότο», μολονότι βρέθηκε πίσω στο σκορ με το… καλησπέρα από τους «σούπερ αετούς» στο «Φρι Στέιτ Στέιντιουμ» του Μπουμφοντέιν, δεν κατέθεσε τα όπλα.Με τον Σαλπιγγίδη να σκοράρει στο 44’ η ομάδα μας σημείωσε το παρθενικό της γκολ σε Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ με τον Τοροσίδη στο 71’ πήρε την παρθενική της νίκη στη διοργάνωση, κάνοντας υπερήφανους όλους τους Έλληνες.Το γκολ, που έδωσε προσωρινό προβάδισμα στο σκορ στην ομάδα του Λάγκερμπαργκ σημείωσε ο Ούτσε στο 16'. Στο 33' η Νιγηρία έμεινε με 10 παίκτες, λόγω αποβολής με απευθείας κόκκινη κάρτα του Καϊτά, για χτύπημα εκτός φάσης στον Τοροσίδη.Ο Ότο Ρεχάγκελ παρέταξε την Εθνική μας ομάδα με το σχήμα (3-5-2), που εν τέλει έμεινε στα… χαρτιά στο πρώτο ματς με την Νότιο Κορέα.Οι τρεις κεντρικοί αμυντικοί που πήραν θέση στην «καρδιά» της γαλανόλευκης άμυνας ήταν ο Κυργιάκος, ο οποίος είχε μείνει εκτός ενδεκάδας στο πρώτο ματς, Αβρ. Παπαδόπουλος και Παπασταθόπουλος, που επίσης έκανε ντεμπούτο στη διοργάνωση.Κάτω από τα γκολπόστ ο Ρεχάγκελ εμπιστεύτηκε και πάλι τον Τζόρβα, ενώ στα άκρα της άμυνας ξεκίνησε ο Τοροσίδης από τα αριστερά και ο Βύντρα, στην αντίθετη πλευρά, αντί του Σεϊταρίδη. Στη μεσαία γραμμή Κατσουράνης και Τζιόλης ήταν τα δύο κεντρικά χαφ, με τον Καραγκούνη σε ρόλο αριστερού μεσοεπιθετικού, τον Σαλπιγγίδη στην απέναντι πτέρυγα και τον Γκέκα στην αιχμή του δόρατος.Στα πρώτα δέκα λεπτά του παιχνιδιού οι δύο ομάδες έψαχναν τα πατήματα τους στον αγωνιστικό χώρο του «Φρι Στέιτ Στέιντιουμ» του Μπουμφοντέιν, με αποτέλεσμα να μην δημιουργηθεί κάποια φάση μπροστά από τις δύο εστίες.Στο 15’ ωστόσο το παιχνίδι ξύπνησε… εφιάλτες Νοτίου Κορέας, καθώς η ομάδα μας, όπως και στο εναρκτήριο ματς με τους Ασιάτες η ομάδα μας βρέθηκε πίσω στο σκορ. Και πάλι από στημένη φάση (φάουλ), με τον Τζόρβα να φέρει μεγάλη ευθύνη.Μετά από μία απευθείας εκτέλεση φάουλ του Ούτσε οι αμυντικοί μας δεν έδιωξαν την μπάλα και ο διεθνής πορτιέρο του Παναθηναϊκού δεν εκτίμησε σωστά τη φάση, και έτσι είδε την εστία του να παραβιάζεται.Το γρήγορο γκολ των «σούπερ αετών» επηρέασε ψυχολογικά τους διεθνείς μας, οι οποίοι ωστόσο ξεπέρασαν γρήγορα την «ψυχρολουσία». καταφέρνοντας να ισορροπήσουν το ματς.Μάλιστα στο 31’ το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έκανε για πρώτη φορά αισθητή την παρουσία στα καρέ του Ενγεάμα, όταν μετά από κόρνερ του Κατσουράνη, ο Κυργιάκος έπιασε την κεφαλιά, με την μπάλα ωστόσο να περνάει λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.Δύο λεπτά αργότερα άλλαξαν οι αριθμητικές ισορροπίες στο παιχνίδι. Ο Καϊτά χτύπησε τον Τοροσίδη στη γραμμή του άουτ, αναγκάζοντας τον Κολομβιανό διαιτητή να του δείξει απευθείας κόκκινη κάρτα. Ο Ότο Ρεχάγκελ, στο 37’ απέσυρε τον Παπασταθόπουλο, βάζοντας στο παιχνίδι τον Σαμαρά, προκειμένου να κάνει την ομάδα μας πιο επιθετική.Η ομάδα μας, μετά την αποβολή του Καϊτά πήρε τα ηνία του αγώνα και έκανε ακόμη πιο συχνές τις επισκέψεις του στα καρέ του Ενγεάμα.Στο 39’, ο Κατσουράνης με κάθετη μπαλιά πάσαρε με μια στον Σαλπιγγίδη, ο οποίος νικήθηκε στο τετ-α-τετ από τον Ενγεάμα.
Μάλιστα η φάση είχε και συνέχεια, αφού αποδέκτης της μπάλας έγινε ο Βύντρα, ο οποίος με μακρινό σουτ ανάγκασε τον Ενγεάμα να απομακρύνει σε κόρνερ. Δύο λεπτά αργότερα το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα απείλησε και πάλι, με πλασέ του Σαμαρά, ο οποίος ωστόσο είδε τον Χαρούνα να διώχνει πάνω στη γραμμή. Για να φτάσουμε στο 44’, όταν ο Σαλπιγγίδης πέτυχε ό,τι αναζητούμε η Εθνική μας ομάδα εδώ και 16 χρόνια: το παρθενικό της γκολ που δεν είχε έρθει στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια της ομάδας μας σε τελικά φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου.Ο παίκτης που οδήγησε την Εθνική μας ομάδα στη Νότιο Αφρική, με το τέρμα του επί της Ουκρανίας, στον αγώνα μπαράζ, με ένα μακρινό σουτ έξω από την περιοχή έστειλε τη μπάλα, αφού πρώτα αυτή εξοστρακίστηκε πάνω στον Αρούνα, αλλάζοντας πορεία, στο βάθος της εστίας του Ενγεάμα.Αυτή ήταν και η τελευταία καλή φάση στο πρώτο ημίχρονο, που βρήκε την Εθνική μας ομάδα ισόπαλη 1-1 με τους «σούπερ αετούς».
Στην επανάληψη η αρμάδα του «χερ Ότο» μπήκε αποφασισμένη να διεκδικήσει τη νίκη, χάνοντας σωρεία ευκαιριών για να κάνει το 2-1.Στο 47’ ο Βύντρα σέντραρε από δεξιά, ο Καραγκούνης έπιασε κεφαλιά από πολύ καλή θέση, αλλά η μπάλα δεν του έκανε το… χατίρι και πέρασε λίγο άουτ.Ένα λεπτά αργότερα βέβαια η ομάδα κινδύνεψε, όταν μετά από σέντρα του Ούτσε από αριστερά, ο Τζόρβας έδειξε τα ρεφλέξ του, διώχνοντας με δύσκολια τη μπάλα σε κόρνερ.Στη συνέχεια το παιχνίδι εξελίχθηκε σε «ροντέο», με τις δύο να χάνουν αρκετές ευκαιρίες για να πετύχουν το γκολ, που θα τους έδινε το προβάδισμα στο σκορ.Στο 55’, μετά από σέντρα του εξαιρετικού σήμερα Καραγκούνη από δεξιά, ο Κυργιάκος πήδηξε ψηλότερα από όλους πιάνοντας τη κεφαλιά, ωστόσο Ενγεάμα μπλόκαρε τη μπάλα.Η Εθνική μας συνέχισε να πιέζει για το γκολ, και στο 59΄η ομάδα μας φλέρταρε με το 2-1, όταν ο Φάνης Γκέκας βρέθηκε απέναντι από τον Ενγεάμα, ωστόσο ο τελευταίος βγήκε νικητής στη μεταξύ τους μονομαχία, διώχνοντας τον κίνδυνο.Η αρμάδα του χερ Ότο, η οποία είχε κυριαρχήσει στον αγωνιστικό χώρο έφτασε μία ανάσα με το γκολ στο 69’. Εντούτοις ο Ενγεάμα μας στέρησε τη χαρά. Ο Νιγηριανός γκολκίπερ με εξαιρετική επέμβαση σε κεφαλιά του Σαμαρά έδιωξε τη μπάλα, η οποία έδειξε να κατευθύνεται στο αριστερό του παραθυράκι, κρατώντας το 1-1.Ο Αλέξανδρος Τζιόλης έκανε ένα δυνατό σουτ έξω από την περιοχή, ο γκολκίπερ των «σούπερ αετών» απέκρουσε ασθενώς, αλλά ο «Τόρο» πήρε το «ριμπάουντ», κάνοντας το 2-1.Στα εναπομείναντα λεπτά η ομάδα μας έφτασε κοντά στην επίτευξη κι ενός τρίτου γκολ. Στο 77’ ο Ενγεάμα απέκρουσε σουτ του Καραγκούνη, ενώ στις καθυστερήσεις και πάλι ο γκολκίπερ της Νιγηρίας είχε ακόμη μια δύσκολη επέμβαση, σε σουτ του Τζιόλη.
Αυτό ωστόσο λίγη σημασία έχει...
Το τελευταίο σφύριγμα της λήξης του Όσκαρ Ρουίς βρήκε την Ελλάδα να πανηγυρίζει την παρθενική της νίκη στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη, και παράλληλα να δίνει απαντήσεις για τα επικριτικά σχόλια που δέχτηκε, μετά το παιχνίδι με την Νότιο Κορέα.

Η μυστική «τιμολόγηση» του δολαρίου

Κάθε μέρα, στις 11 το πρωί ώρα Νέας Υόρκης, λαμβάνει χώρα μια σκοτεινή τελετή. Αναρτώνται στις οθόνες του Reuters τα στοιχεία για την επίσημη μέση τιμή των συμβολαίων swaps δολαρίου που δίνει η ‘αγορά’. Η κίνηση των συμβολαίων swaps δολαρίου – πρόκειται κατά βάση για παράγωγα που συνδέονται με τις αποδόσεις των κρατικών ομολόγων – έχουν αντίκτυπο που πάει πολύ πιο πέρα από την Γουόλ Στριτ. Τα swaps δολαρίου, μεταξύ των άλλων, χρησιμοποιούνται για τον ορισμό των τιμών πάρα πολλών εταιρικών ομολόγων και επηρεάζουν την αξία του χαρτοφυλακίου ακόμη και ιδιωτών επενδυτών και συνταξιοδοτικών ταμείων. Κι όμως ο τρόπος με τον οποίο τιμολογούνται αποτελεί μια σκοτεινή διαδικασία που ελέγχεται από μια χούφτα τράπεζες.Αν και υποτίθεται ότι ορίζονται από την αγορά, οι τιμές των swaps του δολαρίου δημοσιεύονται στη σχετική σελίδα του Reuters από την Icap, την μεγαλύτερη διαμεσολαβήτρια εταιρία του κόσμου, και από εκεί μεταφέρονται σε σελίδα του Bloomberg, ενδέχεται μάλιστα να διαφέρουν από τις τιμές που δίνονται στις άλλες σελίδες του Bloomberg για τα swaps δολαρίου, οι οποίες αντανακλούν την ευρύτερη διαπραγμάτευση αυτών των τύπων swaps. Αυτή η απόκλιση δημιουργεί στην αγορά την υποψία ότι οι τιμές κάπου μεταβάλλονται πριν τις 11 το πρωί κατά τρόπο που ωφελεί τις μεγάλες τράπεζες και σε βάρος τόσο των δικών τους πελατών όσον και των χρηματοπιστωτικών ομίλων που βρίσκονται εκτός του προνομιούχου κύκλου. Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση ‘κλειστού κυκλώματος’ που οι εποπτικές αρχές ανά τον κόσμο καταπολεμούν την επαύριο της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Η σύμβαση που επιτρέπει σε λίγες μεγάλες τράπεζες να ορίζουν τις τιμές βρίσκεται συνεπώς στην καρδιά των ανησυχιών που οδηγούν στη δρομολόγηση των προτεινόμενων αλλαγών στην αγορά παραγώγων των ΗΠΑ. Ο κλάδος των swaps πρέπει να διαρθρωθεί έτσι ώστε να εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα λίγων τραπεζιτών; Ή πρέπει να ενισχυθεί η διαφάνεια σε αυτόν ώστε να εξυπηρετεί καλύτερα την ευρύτερη οικονομία.
Πρόκειται για ένα από τα ερωτηματικά που απασχολούν τώρα τα κοινοβουλευτικά σώματα των ΗΠΑ, που τείνουν υπέρ του να ζητηθεί από τις τράπεζες να διαλύσουν τα τμήματα των swaps. Η σχετική πρόταση είναι πολύ πιθανόν πια να περάσει, αφού τις τελευταίες μέρες ο Πολ Βόλκερ, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας που έως πρότινος εξέφραζε ισχυρές ενστάσεις, έριξε τους τόνους. Και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο ανησυχεί τόσο πολύ η Γουόλ Στριτ ως προς το τελικό σχέδιο των μεταρρυθμίσεων που μελετάει το Κογκρέσο.Οι κυβερνήσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού προσπαθούν να περιορίσουν την απουσία διαφάνειας και τη συγκέντρωση στην αγορά που επέτρεψε την ανάπτυξη αυτού του συστήματος περί το swap του δολαρίου. Θέλουν ένα μεγάλο μέρος αυτών των δραστηριοτήτων να περάσει σε κεντρική εκκαθάριση, ή τουλάχιστον σε ηλεκτρονικές βάσεις συναλλαγών που θα υποστηρίζονται από κάποιου τύπου κεντρική εκκαθάριση. Και αυτό δεν αφορά μόνο την αγορά των swap του δολαρίου αλλά και πολλά άλλα ‘κομμάτια’ του αποκαλούμενου over-the-counter (OTC) κόσμου των παραγωγών που η διαχείρισή τους γίνεται κατά κανόνα ιδιωτικά. «Θέλουμε να προωθήσουμε στην OTC αγορά παραγώγων ένα επίπεδο διαφάνειας και ωφελημάτων για το γενικό κοινό ανάλογο με εκείνο που υπάρχει στις αγορές των προθεσμιακών συμβολαίων και των τίτλων» δήλωσε ο Γκάρι Γκένσλερ, πρόεδρος της Επιτροπής Προθεσμιακών Συμβολαίων Εμπορευμάτων, μιας από τις βασικές αμερικανικές εποπτικές αρχές, σε συνέντευξη τύπου στη Νέα Υόρκη.«Ο αγοραστής και ο πωλητής ποτέ δεν συναντιούνται σε μια αγορά με κεντρική εκκαθάριση», προσθέτει. «Αυτή τη στιγμή, όταν οι τράπεζες προχωρούν σε συναλλαγές παραγωγών με τους πελάτες τους, γνωρίζουν πόσο τους πλήρωσε ο προηγούμενος πελάτης για την ίδια συμφωνία αλλά αυτή η πληροφορία δεν είναι δημοσίως διαθέσιμη. Οι τράπεζες επωφελούνται κρατώντας μυστικές τις πληροφορίες».Σύμφωνα με τον Γκάρι Γκένσλερ, οι τράπεζες εκτιμούν ότι αν νομοθετηθεί η μεταρρύθμιση στα παράγωγα θα έχουν απώλειες εσόδων «της τάξης πολλών δις προς όφελος των πελατών που θα μπορούν να διεκδικούν καλύτερες τιμές για τις συναλλαγές παραγώγων». Αλλά δεν μετρά μόνο το ποιος διαπραγματεύεται αυτά τα χρηματοπιστωτικά εργαλεία – οι πιο δραστήριες τράπεζες στα swaps δολαρίου είναι από τις ΗΠΑ η Citibank, η Bank of America, η Goldman Sachs και η JP Morgan Chase και από την Ευρώπη η Deutsche Bank, η Barclays και η Royal Bank of Scotland. Μετρά επίσης το ποιος ελέγχει τη ροή των πληροφοριών.Σε ορισμένα κομμάτια του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως είναι οι αγορές μετοχών, υπάρχει μια πολύχρονη παράδοση που θέλει τις συναλλαγές να γίνονται δημόσια, με ορατές τιμές και ρυθμισμένο πλαίσιο. Η πρακτική αυτή αντανακλά την έμφαση που απέδωσαν οι εποπτικές αρχές στην προστασία των ατομικών επενδυτών μετά το κραχ του 1929. Αλλά τα τελευταία χρόνια, μεγάλο μέρος των συναλλαγών σε μετοχές γίνεται εκτός χρηματιστηρίων, μέσα από τον τύπο των ιδιωτικών εναλλακτικών ηλεκτρονικών δικτύων, που από καιρό έχουν ορίσει τον OTC κόσμο. Σε ό,τι αφορά τα ομόλογα και τα παράγωγα, πάντως το μεγαλύτερο μέρος των συναλλαγών ποτέ δεν περνούσε μέσα από κεντρική εκκαθάριση. Περίπου το 80% των αξίας των συναλλαγών παραγωγών περνάει μέσα από OTC deals – είτε κλεισμένα ιδιωτικά μεταξύ των τραπεζών, είτε κλεισμένα μέσω διαμεσολαβητών brokers όπως είναι οι Isap, Tullet Prebon, Tradition, BBG Partners. Αυτό αντανακλά εν μέρει το μεγάλο όγκο των συναλλαγών που περιλαμβάνουν κατά κανόνα τα swaps, όπου μια εντολή της τάξης των 100 εκατομμυρίων δολαρίων είναι ο κανόνας και όπου οι τράπεζες συχνά αποφασίζουν να αγοράσουν ή να πουλήσουν ένα swap 1 δις δολαρίων. Όπως τεράστια πακέτα μετοχών αλλάζουν συχνά χέρια εκτός Χρηματιστηρίων, έτσι και ο OTC διατραπεζικός τομέας χαρακτηρίζεται από μεγάλα deals μεταξύ τραπεζών με τη βοήθεια μεσολαβητών όπως η Icap.Εκτός της διατραπεζικής αγοράς βρίσκεται και ένας δεύτερος κλάδος, όπου οι τράπεζες συναλλάσσονται με τους πελάτες τους, συμπεριλαμβανομένων των διαχειριστών και των hedge funds, μέσω τηλεφώνου ή ηλεκτρονικών βάσεων όπως η Tradeweb και οι οθόνες των dealers στο Bloomberg. Αλλά είναι στο διατραπεζικό τομέα και όχι στην αγορά πελατών όπου οι τράπεζες ορίζουν την τιμή των swaps δολαρίου – που αναφέρεται στην σελίδα του Reuters – η οποία χρησιμοποιείται για την τιμολόγηση των συναλλαγών εταιρικών ομολόγων και άλλων προϊόντων της αγοράς πελατών.Η Icap με έδρα το Λονδίνο αρνήθηκε να σχολιάσει τη διαδικασία. Παρομοίως αρνήθηκαν και άλλοι dealers. Όμως είναι δύσκολο για τους εκτός του τραπεζικού συστήματος να διαπιστώσουν τι πραγματικά συμβαίνει και τι όχι. Πάντως το σίγουρο είναι πως είναι πάρα πολύ δύσκολο για τους ανταγωνιστές να αμφισβητήσουν τις τιμές της Icap, αν και ορισμένοι ανταγωνιστές, όπως η Tullet Prebon, προσπάθησαν να προωθήσουν εναλλακτικές σελίδες τα τελευταία χρόνια.Ορισμένοι dealers προσπαθούν περιστασιακά να κάνουν συναλλαγές με διαφορετικές τιμές αν θεωρήσουν ότι τα νούμερα … παραείναι περίεργα. Κάποιοι επίσης πιστεύουν ή ελπίζουν ότι η εισαγωγή της κεντρικής εκκαθάρισης των swaps μπορεί στο μέλλον να περιορίσει την ισχύ της Icap. Συγκεκριμένα θεωρούν ότι αν τελικά υιοθετηθεί η κεντρική εκκαθάριση, θα υπάρξει μια εναλλακτική πηγή για την τιμολόγηση των δεδομένων που δεν θα ελέγχεται από τις τράπεζες. Αλλά σήμερα η Icap παραμένει κυρίαρχη. Σύμφωνα με τις αμερικανικές εποπτικές αρχές, 5 μεγάλες αμερικανικές τράπεζες - Citibank, Bank of America, Goldman Sachs, JP Morgan Chase, Wells Fargo – ελέγχουν συνολικά το 97% της έκθεσης όλων των αμερικανικών εμπορικών τραπεζών σε OTC παράγωγα ή το 34% της παγκόσμιας έκθεσης. Η συγκέντρωση είναι εντυπωσιακή – έστω και αν οφείλεται εν μέρει στην κατάρρευση της Bear Sterns και των Lehman Brothers εξαιτίας της κρίσης και στην αποχώρηση ορισμένων μικρότερων ομίλων. Η συγκέντρωση στο κλάδο έχει οδηγήσει σε υψηλά περιθώρια κέρδους. Η συμβουλευτική εταιρία Tabb Group, εκτιμά ότι οι 20 μεγαλύτεροι dealers εισπράττουν κατά μέσο όρο σε ετήσια βάση 40 δις δολάρια (εκτός των πιστωτικών παραγωγών) από τις παγκόσμιες OTC συναλλαγές παραγωγών, που μεγάλο μέρος τους αφορά τα swap δολαρίου. Αυτό σημαίνει ότι ελάχιστοι έχουν οποιοδήποτε κίνητρο να αμφισβητήσουν τους τρόπους με τους οποίους αυτά τα swap τιμολογούνται η διαπραγματεύονται. «Χρειαζόμαστε μια ζωντανή OTC αγορά swap για την παγκόσμια οικονομία αλλά υπάρχουν συστημικά ζητήματα που πρέπει να εξεταστούν», λέει ο Άντριου Λο, καθηγητής Χρηματοοικονομικής στο ΜΙΤ, που θα ήθελε να δει «μια μεγαλύτερη δεξαμενή συμμετεχόντων».

Δύο αναλυτές, δύο ώρες, πέντε ψήφοι και η ελληνική κρίση

H πρακτική της βαθμολογίας των ομολόγων ολόκληρων κρατών από τρεις και μόνο ιδιωτικές εταιρίες αποτελεί μοναδικό φαινόμενο συγκεντρωτισμού και απολυταρχισμού στο μοντέρνο οικονομικό σύστημα αφού σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ιδιώτες και εταιρίες είναι υπεύθυνοι για την αξιολόγηση του ρίσκου που απορρέει από οποιαδήποτε επενδυτική τους επιλογή. Καθώς υπάρχει ειδική νομοθεσία που απαγορεύει στα μεγάλα επενδυτικά ταμεία και σχήματα την κατοχή ομολόγων κρατών με μη επενδυτική βαθμολογία, η απόφαση των εταιριών πιστοληπτικής αξιολόγησης για υποβάθμιση των ομολόγων μίας χώρας σε ‘junk’ ('σκουπίδια' – και μόνο η ονομασία είναι άκρως προσβλητική για ένα κράτος και τον λαό του), συνεπάγεται και την υποχρεωτική απόφαση πώλησης των ομολόγων αυτών από όλα τα μεγάλα επενδυτικά σχήματα ανά τον κόσμο. Έτσι οι εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης μετατρέπονται έμμεσα από ανεξάρτητοι αναλυτές σε επενδυτικούς συμβούλους αλλά και διαχειριστές των κρατικών ομολόγων όλου του κόσμου, δύναμη η οποία είναι ασύλλυπτη. Δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς γιατί ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Αμερικανικός δημοσιογράφος Thomas Friedman είχε υποστηρίξει πως υπάρχουν μόνο δύο υπερδυνάμεις στον κόσμο, οι ΗΠΑ και η υπηρεσία πιστοληπτικής αξιολόγησης ομολόγων της Moody’, συμπληρώνοντας πως ‘δεν είναι ξεκάθαρο, πάντα, ποιος είναι ο πιο δυνατός από τους δύο’. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, όμως, πώς ασκείται αυτή η δύναμη κατά τη διαδικασία αξιόλογησης των ομολόγων ενός κράτους. Η περιγραφή ενός αναλυτή της εταιρίας πιστοληπτικής αξιολόγησης S&P στη ραδιοφωνική εκπομπή ‘Πρωινή Έκδοση’ του Εθνικού Δημόσιου Ραδιοφώνου (ΕΔΡ) στις ΗΠΑ είναι άκρως κατατοπιστική::
Αναλυτής S&P: Για κάθε χώρα έχουμε δύο αναλυτές που πηγαίνουν στη χώρα για την αξιολόγηση και τη βαθμολογία. Ποτέ δεν πηγαίνει μόνο ένα άτομο γιατί χρειαζόμαστε δύο ζευγάρια μάτια
Δημοσιογράφος ΕΔΡ: Πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι που μας ακούν αυτή τη στιγμή και αναρωτιούνται ‘μόνο δύο;’. Δε θα έπρεπε να στέλνετε εβδομήντα για να βαθμολογείτε μία ολόκληρη χώρα;
Αναλυτής S&P: Για να είμαι ειλικρινής αυτό που κοιτάμε είναι αρκετά περιορισμένο. Μπορείς να πληρώσεις το χρέος σου εξολοκλήρου και στην ώρα σου; Ποια είναι η ικανότητα και η διάθεση σου να το πράξεις. Ξέρετε νομίζω δύο άνθρωποι…αυτή είναι η πρακτική μας μέχρι σήμερα. Έχει δουλέψει καλά.
Το Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο των ΗΠΑ ανέφερε στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ πως αφού πρώτα πάρουν συνέντευξη από μερικούς κυβερνητικούς εκπροσώπους και μερικούς δημοσιογράφους, οι δύο αναλυτές της S&P επιστρέφουν στην έδρα τους και συντάσσουν μία έκθεση. Στη συνέχεια, μία πενταμελής επιτροπή συζητά την έκθεση και με την ανάταση χειρών ψηφίζουν υπέρ ή κατά της πρότασης συμπερασμάτων. Δεν υπάρχει ούτε έγγραφη αιτιολογία απόψεων ή διαφωνιών, ούτε επιχειρηματολογία, ούτε διαδικασία ελέγχου της απόφασης και των στοιχείων από άλλες επιτροπές εντός και εκτός της εταιρίας. Δεν υπάρχει η δυνατότητα αμφισβήτησης της απόφασης από τα κράτη, άσκησης έφεσης ή αναίρεσης εναντίον της ή οποιαδήποτε άλλη αμυντική .
Αναλυτής S&P: Θέλουμε πάντα μονό αριθμό ψήφων γιατί δε θέλουμε να καταλήξουμε σε ισοπαλία και να αναγκαστούμε να επαναλάβουμε τη διαδικασία από την αρχή
Δημοσιογράφος ΕΔΡ: Πόσο διαρκεί η διαδικασία;
Αναλυτής S&P: Ακόμη και αν έχεις να κάνεις τον Καναδά, που είναι ένα σχετικά βαρετό ΑΑΑ, πάλι πρέπει να ακολουθήσεις όλα τα βήματα. Οπότε δύο ώρες είναι περίπου η μέση διάρκεια.
Πάνω κάτω, δηλαδή, όσο διαρκεί μία ταινία.
Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα της διαδικασίας που ακολουθείται για την αξιολόγηση των ομολόγων ενός κράτους και μέσω αυτής της διαδικασίας προέκυψε η υποβάθμιση των ελληνικών ομολόγων, προκαλώντας την ‘ελληνική κρίση’. Ο ένας από τους δύο αναλυτές που μπήκε στον κόπο να ταξιδέψει στην Ελλάδα και μετά να συντάξει την έκθεση υποβάθμισης ονομάζεται Marko Mrsnik. ‘Μάλλον ο κύριος Mrsnik θα αποφύγει να κάνει διακοπές φέτος στο Φαλιράκι της Ρόδου’ γράφουν οι Times του Λονδίνου, διακωμωδώντας μία υποβάθμιση που πήρε δύο ώρες και πέντε ανθρώπους για να πραγματοποιηθεί αλλά που θα φέρει χρόνια ταλαιπωρίας σε έναν ολόκληρο λαό (και σε πολλούς άλλους σε ανάλογες περιπτώσεις). Με το να συνεχίζουμε την επίσημη χρήση αυτού του συστήματος, τα κράτη θα αντιμετωπίζουν την αστάθεια που προκαλείται από τις εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης στη χειρότερη δυνατή χρονική στιγμή.’ επισημαίνει ο David Einhorn, ένας από τους διασημότερους κερδοσκόπους (στη λίστα των 50 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου) και προσθέτει: ‘Τώρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες μαθαίνουν με το σκληρό τρόπο ότι δεν είναι καλό να υπάρχουν εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης που να υποστηρίζουν ότι η κατάσταση είναι σταθερή παρά το γεγονός ότι τα υποβόσκοντα ρίσκα αυξάνονται και τότε, όταν η κατάσταση φτάνει σε ένα κρίσιμο σημείο, να επιταχύνουν τη διαδικασία της απώλειας εμπιστοσύνης με το να υποστηρίζουν πως τα πράγματα, τελικά, δεν είναι και τόσο καλά.’Ακόμη και αν αγνοήσει κανείς το γεγονός πως οι τρεις εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης εμπλέκονται σε κάθε μορφή σκανδάλων, παλαιότερων, πρόσφατων και εκκολαπτόμενων και ακόμη και αν στην Ελλάδα παραβλέψουμε το γεγονός πως οι δύο διεθνείς επενδυτικές εταιρίες με το μεγαλύτερο μερίδιο στο ελληνικό χρηματιστήριο (BlackRock και Norges Bank) είναι παράλληλα μεγαλομέτοχοι και των εταιριών πιστοληπτικής αξιολόγησης, το πιθανότερο είναι και πάλι να καταλήξουμε στο συμπέρασμα στο οποίο οδηγείται, πλέον, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ότι δηλαδή το υπάρχον σύστημα αξιολόγησης κρατικών ομολόγων πρέπει να αλλάξει και η βαρύτητα που δίνεται στις αξιολογήσεις των S&P, Moody’s και Fitch πρέπει να μειωθεί. Όπως συμβαίνει πάντα, ωστόσο, η νομοθεσία ακολουθεί το έγκλημα και οι νομοθέτες έρχονται να καλύψουν νομικά κενά αφού πρώτα κάποιοι τα έχουν εκμεταλλευτεί και κάποιοι άλλοι έχουν πέσει θύματα τους. Και στην προκειμένη περίπτωση, το μεγαλύτερο θύμα από την ελλιπή ρυθμιστική νομοθεσία της διαδικασίας και των φορέων αξιολόγησης κρατικών ομολόγων, είναι η Ελλάδα.

Ελλάδα: Επιστροφή στη 2η θέση ως προς την πιθανότητα πτώχευσης


Στη 2η θέση στη λίστα με τα περισσότερο πιθανά προς πτώχευση κράτη επέστρεψε την Τετάρτη η Ελλάδα, με την υπολογιζόμενη με βάση τα CDS πιθανότητα να αγγίζει το 50%, και την τιμή των ελληνικών CDS να φτάνει τις 834 μονάδες βάσης. Πάνω από την Ελλάδα βρίσκεται, πλέον, μόνον η Βενεζουέλα, ενώ η Αργεντινή, το Πακιστάν, η Ουκρανία και το Ιράκ καταλαμβάνουν τις υπόλοιπες θέσεις, με το Ντουμπάι και την Πορτογαλία να συμπληρώνουν την 8άδα. Τη μεγαλύτερη άνοδο κατέγραψαν τα CDS της Ισπανίας, τα οποία ενισχύθηκαν κατά 5,04% με την υπολογιζόμενη με αυτά πιθανότητα πτώχευσης της Ισπανίας να φτάνει το 19,52%, ενώ τα ελληνικά CDS κατέγραψαν την 4η μεγαλύτερη ημερήσια άνοδο στον κόσμο την Τετάρτη, αυξανόμενα κατά 2,79%. Τα srpeads του 10ετούς ελληνικού ομολόγου ξεπέρασαν τις 740 μονάδες βάσης την Τετάρτη, για να σταθεροποιηθούν στις 699, ενώ το επιτόκιο του 10ετούς έφτασε στο υψηλό του στο 10,10%, πριν υποχωρήσει στο 9,46%.Από την αρχή του έτους ο μεγάλος κερδισμένος της αγοράς ομολόγων είναι η Γερμανία, καθώς τα ομόλογα της έχουν ενισχυθεί κατά 6,7% εξαιτίας της πολύ μεγάλης ζήτησης που καταγράφηκε για την ασφάλεια που παρέχει η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, εν μέσω της ‘ελληνικής’ και της ‘ευρωπαϊκής’ κρίσης. Στο 4,4% ήταν η άνοδο των ομολόγων για τις ΗΠΑ, ενώ στο 4,6% για τη Βρετανία, με τις τρεις χώρες να συμπληρώνουν την τριάδα που κέρδισε περισσότερο από την κρίση ως προς την εξασφάλιση χαμηλού κόστους δανεισμό. Αντίθετα, τα ελληνικά ομόλογα έχασαν 11% μέχρι στιγμής από την αρχή της χρονιάς, ποσοστό που αποτελεί διεθνές ρεκόρ. Η αύξηση του χρηματοπιστωτικού ρίσκου ασκεί σημαντικές πιέσεις στην Ισπανία ενόψει των προσεχών εκδόσεων ομολόγων της, με το επιτόκιο του 10ετούς ομολόγου της να αυξάνεται στο 4,90% την Τετάρτη, ενώ το αντίστοιχο επιτόκιο της Πορτογαλίας διαμορφώθηκε στο 5,66%. Στο ΧΑ, ο ΓΔ έκλεισε με απώλειες, με το 3F2010 να βαθμολογεί τη βραχυπρόθεσμη τάση του με +13,06%, τιμή η οποία θα μετατραπεί σε αρνητική στην περίπτωση κλεισίματος κάτω από τις 1506 μονάδες, δηλαδή σε ποσοστό 1,12% χαμηλότερα από το κλείσιμο της Τετάρτης. Η μεσοπρόθεσμη βαθμολογία του ΓΔ παραμένει αρνητική για 10 διαδοχικές εβδομάδες, με την τιμή που δίνει στη μεσοπρόθεσμη τάση να είναι –30,08%, ενώ προϋπόθεση για μετατροπή της βαθμολογίας σε θετική είναι, σύμφωνα με το 3F2010, το κλείσιμο πάνω από τις 1597 μονάδες, δηλαδή μία περαιτέρω ενίσχυση της τάξης του 7,55%. Σύμφωνα με τα διαγράμματα ρουλέτας, τα οποία υπολογίζουν το ποσοστό συνεδριάσεων θετικών και αρνητικών βαθμολογιών σε έναν τίτλο για ορισμένο χρονικό διάστημα, το Μάιο η μακροπρόθεσμη και η μεσοπρόθεσμη τάση του ΓΔ βαθμολογήθηκαν αρνητικά στο 100% των συνεδριάσεων με τη βραχυπρόθεσμη τάση να αποσπά θετική βαθμολογία, μόλις, στο 20% των συνεδριάσεων. Μέχρι στιγμής στον Ιούνιο, η εικόνα παραμένει ίδια με αυτήν του προηγούμενου μήνα όσον αφορά στην βαθμολογία της μακροπρόθεσμης και της μεσοπρόθεσμης τάσης του ΓΔ, ενώ υπάρχει βελτίωση ως προς τη βραχυπρόθεσμη, καθώς στο 50% των συνεδριάσεων είναι θετική.

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Σε απλά υποκαταστήματα της ΕΚΤ μετατρέπει η κρίση τις ελληνικές τράπεζες,...................

....... οι οποίες, ιδιαίτερα μετά την τελευταία «βροχή» υποβαθμίσεων από την Moody’s, αναζητούν εναγωνίως αποδεκτά καλύμματα για να συνεχίσουν να αντλούν τους «ποταμούς» ρευστότητας από την Φραγκφούρτη, που είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίοι για τη συνέχιση της λειτουργίας τους.

Τα στοιχεία της ΕΚΤ και της Τράπεζας της Ελλάδος είναι αποκαλυπτικά της σημερινής τραγικής κατάστασης του άλλοτε κραταιού τραπεζικού συστήματος της χώρας, που βασίζει πλέον αποκλειστικά τη λειτουργία του στη «γενναιοδωρία» της Ευρωτράπεζας, που με τη σειρά της είναι υποχρεωμένη να στηρίζει πέρα από κάθε αποδεκτό, μέχρι πρόσφατα, όριο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, για να αποτρέψει ένα επικίνδυνο τραπεζικό και δημοσιονομικό ντόμινο στην Ευρωζώνη:
n Τον Μάιο, οι ελληνικές τράπεζες είχαν αισίως συγκεντρώσει χρηματοδοτήσεις 90 δις. ευρώ (37,5% του ελληνικού ΑΕΠ!) από την ΕΚΤ. Για να γίνει αντιληπτή η έκταση αυτής της πρωτοφανούς στην ιστορία της Ευρωζώνης «μετάγγισης» ρευστότητας σε ένα εθνικό τραπεζικό σύστημα, αρκεί να αναφερθεί, ότι τον ίδιο μήνα οι ισπανικές τράπεζες, που επίσης βρίσκονται σε δεινή θέση και δραστηριοποιούνται σε μια οικονομία τετραπλάσια της ελληνικής, είχαν αντλήσει «μόνο» 86 δις. ευρώ.
n Η απαξίωση των στοιχείων ενεργητικού των ελληνικών τραπεζών που είναι αποδεκτά για αναχρηματοδότηση από την ΕΚΤ ξεπέρασε κάθε προηγούμενο: χρειάσθηκαν τίτλοι ονομαστικής αξίας 123 δις. ευρώ να δεσμευθούν στην ΕΚΤ, για να αντλήσουν οι ελληνικές τράπεζες τα 90 δις. ευρώ (αυτό αντιπροσωπεύει ένα «κούρεμα» της τάξεως του 27% στους τίτλους που δεσμεύθηκαν). Δηλαδή, οι τράπεζες έχουν ενεχυριάσει στην ΕΚΤ τίτλους, που η ονομαστική τους αξία φθάνει το μισό ΑΕΠ της χώρας!Η «βροχή» υποβαθμίσεων από την Moody’s, που φαίνεται ότι εντάσσεται στο ευρύτερο κερδοσκοπικό σχέδιο κατά της Ευρωζώνης, προκαλεί ήδη μια νέα, ιδιαίτερα σοβαρή «αιμορραγία» ρευστότητας στις τράπεζες, η οποία μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με νέες «γενναιόδωρες» παρεμβάσεις της ΕΚΤ, για τις οποίες όμως θα χρειασθούν πρόσθετα καλύμματα πολλών δισεκατομμυρίων από τις τράπεζες, τα οποία είναι πλέον απορίας άξιον πώς θα εξευρεθούν –σύμφωνα με πληροφορίες, το Δημόσιο ετοιμάζεται να προσφέρει νέες εγγυήσεις για την έκδοση τραπεζικών ομολόγων, τα οποία θα «στηθούν» αμέσως στο «παράθυρο» χρηματοδότησης της ΕΚΤ.
Η υποβάθμιση των κρατικών ομολόγων, σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχου της ΕΚΤ, οδηγεί αμέσως σε ένα «κούρεμα» της τάξεως του 5% στην ονομαστική αξία των ομολόγων που έχουν δεσμεύσει οι τράπεζες στην ΕΚΤ. Αυτό σημαίνει, ότι αυτομάτως χάνονται περίπου 2 δις. ευρώ από τη ρευστότητα των τραπεζών, αφού η ονομαστική αξία των ομολόγων που κατέχουν πλησιάζει τα 40 δις. ευρώ.Αυτό, όμως, φαίνεται ότι είναι, παραδόξως, το μικρότερο πρόβλημα των ελληνικών τραπεζών στην παρούσα φάση, αφού το πραγματικό… αιματοκύλισμα αποτιμήσεων γίνεται στους τίτλους ιδιωτικού τομέα που έχουν δεσμευθεί στην ΕΚΤ ως καλύμματα χρηματοδότησης. Η αξία αυτών των τίτλων ξεπερνά τα 80 δις. ευρώ και είναι υπερδιπλάσια της αξίας των κρατικών ομολόγων που έχουν δεσμευθεί στην ΕΚΤ.Το ποσοστό «κουρέματος» της αξίας αυτών των τίτλων υπολογίζεται με βάση και τις χθεσινές υποβαθμίσεις έξι ελληνικών τραπεζών από την Moody’s, που ακολούθησαν την υποβάθμιση του Δημοσίου. Έτσι, σήμερα οι βαθμολογίες των τραπεζών που καλύπτει η Moody’s κυμαίνονται γύρω από την κατηγορία του junk και μόνο οι Εμπορική και Γενική, που έχουν ισχυρούς μετόχους από την Γαλλία, διατηρούνται στην κατηγορία «Prime».Επιπλέον, η Moody’s, αν και διατήρησε σταθερές τις αξιολογήσεις στις υβριδικές εκδόσεις των τραπεζών, οι οποίες επηρεάζουν τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας, «πετσόκοψε» τις βαθμολογίες των καλυμμένων ενυπόθηκων ομολογιών των τριών μεγαλύτερων τραπεζών της χώρας (Εθνική, Alpha Bank, Eurobank), οι οποίες έπεσαν σε Baa2-Baa3, από Α2-Α3 προηγουμένως. Η αξία των ομολογιών αυτών ξεπερνά τα 10 δις. ευρώ και με βάση τους σημερινούς κανόνες της ΕΚΤ θα πρέπει να πάψουν να γίνονται αποδεκτοί για αναχρηματοδότηση –εκτός αν επινοηθεί κάποια «χαριστική» ρύθμιση για να αποφευχθούν οι πρόσθετοι κλυδωνισμοί στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.Τέλος, η Moody’s προς το παρόν δεν έχει υποβαθμίσει τα καλυμμένα ομόλογα της Titlos Plc., η βαθμολογία των οποίων ακολουθεί τη βαθμολογία των τίτλων του Δημοσίου, αφού καλύπτονται από συμβάσεις swap μεταξύ του Δημοσίου και της Εθνικής. Από αυτά τα καλυμμένα ομόλογα, η Εθνική έχει αντλήσει ρευστότητα που ξεπερνά τα 5 δις. ευρώ και αν υποβαθμισθούν σε κατηγορία junk από την Moody’s, ακολουθώντας τη βαθμολογία των τίτλων του Δημοσίου, θα υπάρξει σοβαρή πίεση στη ρευστότητα της Εθνικής.

Διευκρινήσεις της Moody's για τη νέα υποβάθμιση της χώρας

Κορυφαία αναλύτρια του οίκου Moody's υπεραμύνθηκε της απόφασης του διεθνούς οίκου αξιολόγησης να υποβαθμίσει τα ελληνικά κρατικά ομόλογα κατά τέσσερις βαθμίδες, από A3 σε Ba1, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ την Τρίτη. Ερωτηθείσα για την υποβάθμιση - που πάρθηκε μια ημέρα νωρίτερα - παρά το γεγονός ότι η έκθεση της ίδιας εταιρείας αναφέρεται σε απομάκρυνση της πιθανότητας πτώχευσης της ελληνικής οικονομίας, η κ. Σάρα Κάρλσον, ως κύρια αναλύτρια για το ελληνικό κρατικό χρέος, επισήμανε: «Οι αξιολογήσεις αλλάζουν όταν πιστεύουμε ότι αλλάζει η πιστοληπτική ικανότητα μιας χώρας. Η πιθανότητα πτώχευσης που σχετίζεται με το Βa 1 είναι μικρή - ιστορικά, είναι γύρω στο 7% με ορίζοντα πέντε ετών.»Η απόφαση για την νέα υποβάθμιση της Ελλάδος δέχθηκε σφοδρή κριτική από αξιωματούχους της Ε.Ε., μεταξύ άλλων και του Επίτροπου Όλι Ρεν, ο οποίος αναφέρθηκε σε μια «περίεργη και ατυχή» απόφαση, ενώ η ελληνική κυβέρνηση κατακεραύνωσε τον διεθνή οίκο. Απαντώντας στην κριτική ότι η απόφαση επαναφέρει το «φάσμα» μιας πιθανής πτώχευσης ό,τι συνεπάγεται αυτό για τις διεθνείς αγορές, η κ. Κάρλσον είπε ότι «η υποβάθμιση είναι ίσως μια υπενθύμιση ότι η Ελλάδα έχει μπροστά της μια σημαντική οικονομική ανάκαμψη και μια πρόκληση σε ό,τι αφορά το (δημόσιο) χρέος, πέραν από το πλαίσιο του προγράμματος του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Δεν πιστεύω ότι (η απόφαση) επαναφέρει τον κίνδυνο γιατί λέμε απερίφραστα ότι ο κίνδυνος μιας πτώχευσης είναι αρκετά μικρός».Επίσης, είπε ότι η Moody’s είχε προειδοποιήσει ότι θα άλλαζε την αξιολόγησή της για την Ελλάδα αφού πρώτα ανακοινώνονταν τα νέα μέτρα από την ελληνική κυβέρνηση, «και αφού αξιολογούσαμε πλήρως την επίδρασή τους στην ανάπτυξη και τη δημοσιονομική θέση (της χώρας)».Η δήλωση ήρθε ως απάντηση στην ερώτηση για ενδεχόμενη βιασύνη της Moody’s να προβεί σε νέα υποβάθμιση πριν την έκθεση της «Τρόικας» όσον αφορά τα κριτήρια του μηχανισμού οικονομικής στήριξης της Ελλάδας από Ε.Ε. και ΔΝΤ.«Είπαμε περίπου και πότε θα γινόταν η υποβάθμιση. Τέλος, είχαμε υποδείξει ότι οποιαδήποτε υποβάθμιση θα ήταν, πιθανόν, πολλαπλών βαθμίδων» κατέληξε η κ. Κάρλσον.

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Λ.Α.Μ.Α...............

ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Λ.Α.Μ.Α. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΥΣΣΩΜΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΒΙΝΤΕΟ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΒΑΘΥΤΑΤΗ ΘΛΙΨΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΡΜΟΤΕΡΑ ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟΥ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΑΝΗ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ. ΜΑΚΑΡΙ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΟΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ.

Εκλογές Σ.Ο.Α.Α. - Αλλαγή τοποθεσίας Γ.Σ.


Σας ενημερώνουμε ότι η Γ.Σ. και οι αρχαιρεσίες του Σ.Ο.Α.Α. θα διεξαχθούν στο ΚΤΗΜΑ EPAVLIS όπισθεν σχολής Ευελπίδων (Βαρης-Κορωπίου) www.ktimaepavlis.gr , και όχι στα γραφεία του Συνδέσμου, την 12/7/2010 και ώρα 19.00. Σας ενημερώνουμε ότι σύμφωνα με το καταστατικό ,οι επιθυμούντες να αναδειχτούν μελή του Διοικητικού Συμβουλίου oφείλουν πριν από οκτώ(8) πλήρεις ημέρες από αυτή των αρχαιρεσιών να υποβάλουν έγγραφα στο Δ.Σ. σχετική δήλωση υποψηφιότητας τους. Σας ενημερώνουμε ο Σ.Ο.Α.Α προτίθεται να εγκαταστήσει κάλπες σε τρεις μεγάλες περιφέρειες της χώρας μας εκτός Αττικής την ίδια μέρα και ώρα με τις εκλογές στην Αττική, και στην κατεύθυνση αυτή αποζητά προτάσεις προς διαβούλευση μέχρι την Τετάρτη 30/6/2010._(Δελτίο Τύπου)

Η αλήθεια για τη φυγή καταθετών και… η Moody’s


Με ρυθμό 5,1% σε δωδεκάμηνη βάση συνεχίσθηκε τον Απρίλιο η «αιμορραγία» καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες, σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, τα οποία όμως δεν αντανακλούν την πραγματική εκροή καταθέσεων από τη χώρα. Όπως σημειώνει η Euroxx Sec. σε σχετικό report, τον Απρίλιο οι εκροές καταθέσεων ήταν ύψους 5,2 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα από την αρχή του έτους οι εκροές να έχουν διαμορφωθεί στα 15,9 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε μείωση 6,7% κατά τους πρώτους τέσσερις μήνες του έτους, ενώ σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2009 η μείωση ήταν σε ποσοστό 5,1%. Το ύψος των καταθέσεων τον Απρίλιο ανήλθε στα 222,1 δισ. ευρώ.Όμως, αυτά τα στοιχεία δεν αποτυπώνουν την πραγματική έκταση του προβλήματος των εκροών από το τραπεζικό σύστημα της χώρας. Και τούτο, διότι η ΤτΕ μετρά στα στοιχεία που δημοσιεύει τις καταθέσεις σε επίπεδο ομίλων και όχι τις καταθέσεις που βρίσκονται σε ελληνικές τραπεζικές εταιρείες. Έτσι, για παράδειγμα, μια κατάθεση Έλληνα μεγαλοκεφαλαιούχου, που τις ημέρες της κρίσης ζήτησε, όπως έκαναν και πολλοί άλλοι, να γίνει το booking της κατάθεσής του σε θυγατρική ελληνικής τράπεζας στο εξωτερικό, αντί να εγγράφεται στις καταθέσεις της μητρικής τράπεζας στην Ελλάδα, εμφανίζεται από την ΤτΕ να έχει παραμείνει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ενώ νομικά βρίσκεται εκτός της χώρας.Όλα αυτά, σε περιόδους ηρεμίας στο οικονομικό σύστημα της χώρας μικρή σημασία έχουν. Όμως, αυτή την περίοδο, όπου ζητείται επιτακτικά από τις ελληνικές τράπεζες να βελτιώσουν τη σχέση καταθέσεων/χορηγήσεων, αυτές οι εκροές, έστω και σε θυγατρικές του ίδιου ομίλου στο εξωτερικό, έχουν τη σημασία τους για τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζικών ανωνύμων εταιρειών, καθώς εμφανίζονται στην Ελλάδα να έχουν όλο και λιγότερες καταγεγραμμένες καταθέσεις, σε σχέση με τα δάνεια που έχουν χορηγήσει.Επιπλέον, αυτή η «ηλεκτρονική φυγή» καταθέσεων σε θυγατρικές των τραπεζών στο εξωτερικό δημιουργεί ορισμένες «κρυφές» παρενέργειες στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής: για παράδειγμα, αν η κυβέρνηση ήθελε σε κάποια χρονική στιγμή να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία πάντα συνοδεύεται και από προσωρινή επιβολή περιορισμών στις αναλήψεις από τις τράπεζες, δεν θα μπορούσε να επιβάλει με αποτελεσματικότητα το μέτρο αυτό, στο βαθμό που ένα σημαντικό ποσοστό των καταθέσεων βρίσκονται σε θυγατρικές σε άλλες χώρες.Πέραν όλων αυτών, πάντως, η πραγματικά ισχυρή πίεση στη ρευστότητα των τραπεζών δεν προέρχεται πλέον από τους καταθέτες, αλλά από τον οίκο Moody’s, που προχώρησε χθες σε υποβάθμιση των ελληνικών κρατικών τίτλων στην κατηγορία junk (Βa1), με μια… ξεγυρισμένη μείωση βαθμολογίας κατά τέσσερις βαθμίδες. Η κίνηση αυτή, αναμένεται να προκαλέσει τις επόμενες ημέρες, αν δεν υπάρξει κάποια περαιτέρω ευνοϊκή ρύθμιση ειδικού χαρακτήρα από την ΕΚΤ, σοβαρές πιέσεις στη ρευστότητα των τραπεζών, αφού θα προκαλέσει μεγάλη μείωση στην αξία των καλυμμάτων που έχουν παραχωρήσει στην ΕΚΤ, προκειμένου να αντλήσουν ρευστότητα από τα χρηματοδοτικά της «παράθυρα».Τον Μάιο, σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία, οι ελληνικές τράπεζες είχαν αντλήσει 90 δις. ευρώ από την ΕΚΤ, δεσμεύοντας στην Τράπεζα της Ελλάδος τίτλους ονομαστικής αξίας 123 δις. ευρώ. Δηλαδή, ήδη η ΕΚΤ είχε «κουρέψει» κατά 27% την αξία των καλυμμάτων που έχουν δεσμεύσει οι ελληνικές τράπεζες. Μετά την υποβάθμιση από την Moody’s, που θα συμπαρασύρει εκτός από τα κρατικά ομόλογα και τα άλλα «χαρτιά» που έχουν δεσμεύσει οι τράπεζες (τίτλοι από τιτλοποιήσεις, καλυμμένα ομόλογα), το ποσοστό του «κουρέματος» αναμένεται να μεγαλώσει επικίνδυνα, εκτός εάν η ΕΚΤ για άλλη μια φορά προχωρήσει σε κάποια ειδικού χαρακτήρα ρύθμιση για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, όπως είχε πράξει και στις 3 Μαϊου, όταν ανακοίνωσε ότι θα δέχεται ως κάλυμμα κρατικά ομόλογα της Ελλάδας ανεξαρτήτως πιστοληπτικής αξιολόγησης.

Η Moody’s στέλνει τις τράπεζες για κούρεμα!

Σε νέα φάση αβεβαιότητας μπαίνει το τραπεζικό σύστημα της χώρας, μετά την… έκρηξη βόμβας με υπογραφή του οίκου Moody’s, που σε μια νύχτα μετέτρεψε τα ομόλογα της χώρας σε… σκουπίδια και αφαίρεσε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ από τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών. Η χθεσινοβραδινή… τρομοκρατική ενέργεια από την Moody’s, αν και είχε προαναγγελθεί όταν είχε προχωρήσει στην προηγούμενη υποβάθμιση των ελληνικών ομολόγων, «πάγωσε» την Αθήνα. Το υπουργείο Οικονομικών εκδήλωσε την έντονη ενόχλησή του, με μια ανακοίνωση όπου υπογραμμίζει, ότι ο διεθνής οίκος δεν έλαβε καθόλου υπόψη την πρόοδο της χώρας στην εφαρμογή του σταθεροποιητικού προγράμματος, ενώ από τους τραπεζικούς κύκλους εκφραζόταν έντονη δυσφορία για το χρόνο του «χτυπήματος», που αποδυναμώνει το τραπεζικό σύστημα στη χειρότερη στιγμή.Η Moody’s ήταν ο τελευταίος οίκος που κρατούσε στην κατηγορία investment grade τα ελληνικά ομόλογα, αλλά χθες προχώρησε σε μια υποβάθμιση τεσσάρων βαθμίδων, προσγειώνοντας τους τίτλους του Δημοσίου σε κατηγορία junk (Ba1). Η υποβάθμιση αυτή αναμένεται να συνοδευθεί από ανάλογα «χτυπήματα» στις αξιολογήσεις των τραπεζών και των τίτλων που έχουν εκδώσει, ονομαστικής αξίας 45 δις. ευρώ.Η υποβάθμιση από την Moody’s στέλνει τις ελληνικές τράπεζες για ένα εξαιρετικά επώδυνο «κούρεμα» της αξίας των τίτλων που έχουν δεσμεύσει στην ΕΚΤ για την άντληση ρευστότητας, δημιουργώντας σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την επάρκεια της ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος. Απορίας άξιον είναι τώρα, αν οι ελληνικές τράπεζες θα καταφέρουν να βρουν στα ιδιαίτερα «ρηχά» χαρτοφυλάκιά τους πρόσθετους τίτλους αξίων πολλών δισεκατομμυρίων για να αποφύγουν να τους ζητηθεί από την ΕΚΤ η επιστροφή ρευστότητας, ή αν η ΕΚΤ θα υποχρεωθεί να «νερώσει» ακόμη περισσότερο τους κανόνες αποδοχής καλυμμάτων, για να αποτρέψει σοβαρούς κλυδωνισμούς στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύονται στην τελευταία λογιστική κατάσταση της Τράπεζας της Ελλάδος (Μάιος 2010) οι ελληνικές τράπεζες φαίνεται ότι με το πέρασμα του χρόνου γίνονται όλο και πιο εξαρτημένες από τους χρηματοδοτικούς μηχανισμούς της ΕΚΤ. Τον Μάιο, οι συνολικές τους χρηματοδοτήσεις πλησίασαν τα 90 δις. ευρώ, εκ των οποίων ο κύριος όγκος αφορά χορηγήσεις πιο μακροπρόθεσμης διάρκειας (περισσότερα από 72 δις. ευρώ). Όμως, για να πάρουν αυτά τα 90 δις. ευρώ, τα στοιχεία της ΤτΕ δείχνουν, ότι οι τράπεζες δέσμευσαν αποδεκτούς για αναχρηματοδότηση τίτλους ονομαστικής αξίας 122,963 δις. ευρώ. Σε αυτούς τους τίτλους περιλαμβάνονται όλα τα ομόλογα Δημοσίου που έχουν οι τράπεζες στην κατοχή τους (ονομαστικής αξίας σχεδόν 40 δις. ευρώ), αλλά και ένας πρωτοφανής όγκος ιδιωτικών χρεογράφων, κυρίως δηλαδή τίτλων που προέρχονται από τιτλοποίηση στοιχείων ενεργητικού και καλυμμένα ομόλογα.Με αυτά τα δεδομένα, ήδη οι τράπεζες υφίστανται ένα εξαιρετικά επώδυνο «κούρεμα» της αξίας τωκαλυμμάτων τους από την ΕΚΤ, το οποίο φθάνει στο 27%. Ήδη τον Μάιο είχαν δεσμεύσει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του ενεργητικού τους για την άντληση ρευστότητας από την ΕΚΤ και πλέον θα πρέπει να εξαντλήσουν και τα τελευταία αποθέματα αποδεκτών τίτλων για να διατηρήσουν τις ίδιες γραμμές χρηματοδότησης από την κεντρική τράπεζα.Οι τίτλοι του ελληνικού Δημοσίου, πάντως, θα συνεχίσουν να γίνονται δεκτοί, όπως είχε ανακοινώσει στις 3 Μαΐου η ΕΚΤ, ανεξάρτητα από τις βαθμολογίες τους από τους οίκους αξιολογήσεων. Το ίδιο ισχύει και για τα τραπεζικά ομόλογα που έχουν εκδοθεί με εγγύηση του Δημοσίου. Το ερώτημα τώρα είναι τι θα συμβεί με τα άλλα «χαρτιά» των ελληνικών τραπεζών, που με βάση τους σημερινούς κανόνες της ΕΚΤ θα πρέπει να έχουν βαθμολογία της κατηγορίας «Α» για να γίνονται δεκτά από την ΕΚΤ, ενώ η κεντρική τράπεζα έχει ανακοινώσει ότι τον Ιούλιο θα δημοσιοποιήσει τους νέους κανόνες της για αυτούς τους τίτλους.Η ονομαστική αξία των τιτλοποιήσεων από ελληνικές τράπεζες εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 45 δις. ευρώ, ενώ σε μεγάλο ύψος φθάνουν και τα καλυμμένα ομόλογα που έχουν εκδώσει, με εγγύηση δάνεια από τα χαρτοφυλάκιά τους. Το πιθανότερο είναι, ότι και αυτοί οι τίτλοι θα εξακολουθήσουν να γίνονται δεκτοί από την ΕΚΤ, αλλά με πολύ υψηλά ποσοστά «κουρέματος» της αξίας τους.

ΜΑΣ "ΞΑΝΑΣΤΟΛΙΣΕ" Η Moody's

Στην υποβάθμιση της αξιολόγησης των ελληνικών ομολόγων κατά τέσσερις βαθμίδες, σε Ba1 από A3, προχώρησε τη Δευτέρα η Moody's, τοποθετώντας τη χώρα στην κατηγορία υψηλού κινδύνου (junk).Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της, η κίνηση αυτή αντανακλά τις εκτιμήσεις για τις μεσοπρόθεσμες πιστοληπτικές δυνατότητες της χώρας μας.Οι προοπτικές χαρακτηρίζονται από το διεθνή οίκο αξιολόγησης «σταθερές». Προστίθεται πως η βαθμίδα Ba1 αντικατοπτρίζει «τους κινδύνους που συνδέονται με το σχέδιο διάσωσης που τέθηκε σε εφαρμογή από τις χώρες της Ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου».Υπενθυμίζεται ότι στις 22 Απριλίου η Moody's είχε υποβαθμίσει κατά μία βαθμίδα, από Α2 σε Α3, την αξιολόγηση των ελληνικών ομολόγων διατηρώντας ταυτόχρονα την απειλή ότι πιθανότατα θα προχωρούσε εντός των επομένων τριών μηνών και σε νέα.
Ερωτηθείς σχετικά κορυφαίος αναλυτής του Fitch δήλωσε στο Reuters ότι o οίκος δεν προτίθεται στο άμεσο μέλλον να υποβαθμίσει περαιτέρω την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας.«Έχουμε ήδη δηλώσει ότι -εκτός εάν υπάρξει κάποια απρόβλεπτη εξέλιξη- θα περιμένουμε τους τελευταίους μήνες του έτους για να εξετάσουμε πόσο επιτυχημένη θα είναι η ελληνική κυβέρνηση ως προς την υλοποίηση των πολιτικών που έχουν συμφωνηθεί», πρόσθεσε.
Απάντηση ΥΠΟΙΚ
Η σημερινή υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τον οίκο Moody’s κατά κανένα τρόπο δεν αντανακλά ούτε την πρόοδο που έχει επιτευχθεί τους τελευταίους μήνες ούτε τις προοπτικές που διανοίγονται από τη δημοσιονομική εξυγίανση και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Υπουργείο Οικονομικών.Αναφερόμενο στην πρόοδο που έχει επιτευχθεί το Υπουργείο σημειώνει ότι τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού δείχνουν με μεγάλη σαφήνεια ότι το πρόγραμμα το οποίο έχει συμφωνήσει η Ελλάδα με την Ε.Ε., την Ε.Κ.Τ. και το Δ.Ν.Τ. εκτελείται κανονικά, με το έλλειμμα να έχει μειωθεί 40% σε σχέση με το 2009 και προσθέτει ότι αυτή η σημαντική βελτίωση έχει αναγνωρισθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο Επιπλέον, το Υπουργείο Οικονομικών επισημαίνει ότι η ύφεση κατά το πρώτο τρίμηνο είναι μικρότερη από αυτή που προβλέπεται για ολόκληρο το έτος από το Μνημόνιο, ενώ οι εισπράξεις από Φ.Π.Α., που δημιουργήθηκε κατά το πρώτο τρίμηνο, αυξήθηκαν κατά 6% ενώ πέρυσι είχαν μειωθεί κατά 11%.
Επαναλαμβάνει δε ότι «όλες οι διαφορετικές διαρθρωτικές δράσεις που προβλέπονται στο Μνημόνιο Συνεργασίας υλοποιούνται κανονικά και πολλές είναι ήδη μπροστά από το χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί. Η δε πορεία του χρέους, παρότι σήμερα ανοδική, αναμένεται να αποκλιμακωθεί από το 2013 και ίσως και νωρίτερα εφόσον φαίνεται να διαμορφώνονται σταδιακά πιο ευνοϊκές συνθήκες».«Η Ελληνική Κυβέρνηση παραμένει απολύτως προσηλωμένη στο έργο της δημοσιονομικής προσαρμογής και της βελτίωσης των αναπτυξιακών προοπτικών της χώρας» καταλήγει το Υπουργείο Οικονομικών.

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

«Τσουχτερή» ρευστότητα για την Eurobank…


Με ταχείς ρυθμούς συνεχίζει η Eurobank την προσπάθειά της να ενισχύσει τη ρευστότητα σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, αξιοποιώντας το εργαλείο των καλυμμένων ομολόγων (covered bonds). Όμως, η ελληνική τράπεζα πληρώνει «τσουχτερό» κόστος για αυτή τη ρευστότητα, πολλαπλάσιο του αντίστοιχου κόστους άντλησης ρευστότητας από μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες. Όπως σημείωνε το Bloomberg σε πρόσφατο ρεπορτάζ του για τις εκδόσεις covered bonds από μεγάλες τράπεζες, η BNP εξέδωσε πρόσφατα καλυμμένα ομόλογα 5ετίας με εγγύηση στεγαστικά δάνεια, αξίας 1,5 δις. ευρώ, με κόστος 42 μονάδων βάσης υψηλότερο από το αντίστοιχο διατραπεζικό επιτόκιο (swap rate). Η βελγική Dexia προχώρησε σε ανάλογη έκδοση δεκαετών τίτλων αξίας 500 εκατ. ευρπώ, με spread 15 μονάδων βάσης.Αντίθετα, η Eurobank ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες έκδοση ομολογιών 650 εκατ. ευρώ, με ετήσια (μόνο…) διάρκεια, και με επιτόκιο ίσο με το Euribor ενός μήνα πλέον περιθωρίου 250 μονάδων βάσης! Το συγκεκριμένο ομόλογο είχε ως κάλυμμα απαιτήσεις της τράπεζας από στεγαστικά δάνεια ιδιωτών σε ευρώ και σε ελβετικά φράγκα.Χθες, η Eurobank προχώρησε σε άλλες δύο «τσουχτερές» έκδοση καλυμμένων ομολόγων, για να αντιμετωπίσει τις πιέσεις στη ρευστότητά της, συνολικού ύψους 1,2 δις. ευρώ αυτή την φορά, με ετήσια διάρκεια. Το επιτόκιο δανεισμού διαμορφώθηκε και πάλι σε πολύ υψηλά επίπεδα, συγκριτικά με αντίστοιχες εκδόσεις ευρωπαϊκών τραπεζών, καθώς έφθασε στις 135 μονάδες βάσης πάνω από το Euribor 1μηνός και για τις δύο σειρές τίτλων. Και σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιήθηκαν ως κάλυμμα στεγαστικά δάνεια ιδιωτών σε ευρώ και σε ελβετικά φράγκα.Υπενθυμίζεται, ότι τον Μάρτιο του 2010, δηλαδή την ώρα που κορυφώνονταν οι πιέσεις στην ελληνική αγορά, η διοίκηση της Eurobank αποφάσισε να προχωρήσει σε μαζικές εκδόσεις καλυμμένων ομολόγων, συνολικής αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ, αξιοποιώντας στοιχεία του ενεργητικού της, δηλαδή κυρίως στεγαστικά δάνεια.Τα καλυμμένα ομόλογα είναι μια πολύ ακριβή μέθοδος άντλησης χρήματος αυτή την περίοδο για τις ελληνικές τράπεζες. Τα κεφάλαια αντλούνται από την ΕΚΤ, η οποία έχει ενεργοποιήσει πρόγραμμα αγοράς καλυμμένων ομολογιών, καθώς αυτή την περίοδο η διατραπεζική αγορά παραμένει εντελώς «κλειστή» για τις ελληνικές τράπεζες.Με τις εκδόσεις καλυμμένων ομολόγων, το κόστος για τις τράπεζες είναι στην πραγματικότητα πολύ υψηλότερο από αυτό που υποδηλώνεται από το spread πάνω από το Euribor: οι τράπεζες εκχωρούν, μέσω των τίτλων που εκδίδουν, τους τόκους που θα εισπράξουν για συγκεκριμένη χρονική περίοδο από σχετικά «ασφαλή» δάνεια που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους. Τα δάνεια αυτά, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε περιπτώσεις τιτλοποιήσεων, παραμένουν στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών που εκδίδουν τους τίτλους, αλλά χάνουν τις αποδόσεις μέχρι τη λήξη του καλυμμένου ομολόγου. Επιπλέον, οι ελληνικές τράπεζες, επειδή δεν θεωρούνται «ασφαλείς» υποχρεώνονται να πληρώνουν και ένα «καπέλο» ίσο με το Euribor πλέον υψηλού επιτοκιακού περιθωρίου.Όλα αυτά σημαίνουν, ότι η ρευστότητα που αποκτούν συνοδεύεται από τεράστια επιβάρυνση των οικονομικών αποτελεσμάτων: για παράδειγμα, η Eurobank βρίσκει ρευστότητα χάνοντας για ένα χρόνο τις αποδόσεις δανείων πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, που αποτελούν βασική πηγή τοκοφορίας για την τράπεζα, πληρώνοντας επιπλέον αποδόσεις για την έκδοση των καλυμμένων ομολογιών. Με αυτά τα δεδομένα, δεν είναι καθόλου τυχαίο, ίσως, ότι στην τελευταία έκθεση της JP Morgan για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα η αμερικανική επενδυτική τράπεζα προέβλεπε ζημιές-ρεκόρ για την Eurobank τη διετία 2010-2011, τις υψηλότερες από κάθε άλλη μεγάλη ελληνική τράπεζα…

Τα ελληνικά διδάγματα για την παγκόσμια οικονομία

Το πακέτο στήριξης ύψους 140 δις δολαρίων που δόθηκε από τους Ευρωπαίους εταίρους και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην ελληνική κυβέρνηση της δίνει μια ανάσα χρόνου προκειμένου να αναλάβει το δύσκολο έργο της αποκατάστασης των δημοσίων οικονομικών της. Το πακέτο αυτό μπορεί να μην καταφέρει να διασφαλίσει ότι η Ισπανία και η Πορτογαλία δεν θα έχουν την τύχη της Ελλάδας, ή μπορεί να μην αποτρέψει εν τέλει την ελληνική στάση πληρωμών. Ό,τι και αν γίνει όμως, είναι γεγονός ότι η ελληνική αναταραχή βύθισε την Ευρωπαϊκή Ένωση σε οριακά προβλήματα. Κατά βάθος η παρούσα κρίση αποτελεί μια ακόμη εκδήλωση του αποκληθέντος ‘πολιτικού τριλήμματος της παγκόσμιας οικονομίας’: Η οικονομική παγκοσμιοποίηση, η πολιτική δημοκρατία και το έθνος κράτος είναι ασυμβίβαστα μεταξύ τους. Τα δύο εξ αυτών μπορούν να συνυπάρχουν. Η δημοκρατία είναι συμβατή με την εθνική κυριαρχία αν περιορίσουμε την παγκοσμιοποίηση. Αν όμως επιδιώξουμε την παγκοσμιοποίηση με τη διαχείριση να παραμένει στο έθνος κράτος, πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τη δημοκρατία. Αν πάλι θέλουμε δημοκρατία και παγκοσμιοποίηση, θα πρέπει να παραμερίσουμε το έθνος κράτος και να πάμε σε σχήματα ευρύτερης διεθνούς διακυβέρνησης.Η ιστορία της παγκόσμιας οικονομίας μας δείχνει πώς δουλεύει αυτό το … τρίλημμα. Η πρώτη εποχή της παγκοσμιοποίησης, που κράτησε μέχρι το 1914, υπήρξε επιτυχής για όσον καιρό οι νομισματικές και οικονομικές πολιτικές δεν επηρεάζονταν από τις εσωτερικές πολιτικές πιέσεις. Έτσι, οι σχετικές πολιτικές μπορούσαν τότε να ακολουθούν πλήρως τα ζητούμενα του κανόνα χρυσού και της ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων. Αλλά από τη στιγμή που διευρύνθηκε το δικαίωμα ψήφου, που οργανώθηκε η εργατική τάξη, και που η μαζική πολιτική κοινωνία έγινε ο κανόνας, οι εσωτερικοί οικονομικοί στόχοι άρχισαν να ανταγωνίζονται και να υπερκεράζουν τους εξωτερικούς κανόνες και περιορισμούς.Η κλασική περίπτωση είναι η σύντομη επιστροφή της Βρετανίας στο κανόνα του χρυσού κατά την μεσοπολεμική περίοδο. Η προσπάθεια αποκατάστασης του μοντέλου της προ του Α Παγκοσμίου Πολέμου παγκοσμιοποίησης κατέρρευσε το 1931, όταν οι εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις υποχρέωσαν τη βρετανική κυβέρνηση να εγκαταλείψει τον κανόνα του χρυσού και να πορευτεί στη βάση των εσωτερικών αναπληθωριστικών πιέσεων. Οι αρχιτέκτονες του καθεστώτος Μπρέττον Γουντς δεν λησμόνησαν αυτό το δίδαγμα όταν σχεδίασαν το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα το 1944. Κατανοούσαν ότι οι δημοκρατικές χώρες είχαν την ανάγκη να ορίζουν οι ίδιες και ανεξάρτητα τη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική τους. Προϋπέθεσαν λοιπόν μια ‘λεπτή’ παγκοσμιοποίηση, με τη ροή κεφαλαίων κατά βάση κινούμενη στον μακροπρόθεσμο δανεισμό. Ο Τζον Μάιναρντ Κέινς, που συνέγραψε τους κανόνες του συστήματος Μπρέττον Γουντς μαζί με τον Χάρι Ντέξτερ Γουάιτ, θεωρούσε τον έλεγχο των κεφαλαίων όχι σαν προσωρινή μεθόδευση αλλά σαν μόνιμο χαρακτηριστικό της παγκόσμιας οικονομίας. Το καθεστώς Μπρέττον Γουντς κατέρρευσε όμως κατά τη δεκαετία του 1970 ως αποτέλεσμα της ανικανότητας ή της απροθυμίας – δεν είναι ξεκάθαρο τι από τα δύο – των κυβερνήσεων να διαχειριστούν την αυξανόμενη ροή κεφαλαίων. Το τρίτο στοιχείο του ‘τριλήμματος’ έχει να κάνει με την απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας. Στην περίπτωση αυτή η οικονομική ολοκλήρωση μπορεί να συνδέεται με τη δημοκρατία μέσα από την πολιτική ένωση των κρατών. Η απώλεια εθνικής κυριαρχίας αντισταθμίζεται έτσι από τη διεθνοποίηση των δημοκρατικών πολιτικών. Ας το θεωρήσουμε σαν μια παγκόσμια εκδοχή ομοσπονδιοποίησης. Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, δημιούργησαν μια ενιαία εθνική αγορά από τη στιγμή που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση διασφάλισε επαρκώς τον πολιτικό έλεγχο από τις επιμέρους Πολιτείες. Αυτό δεν ήταν καθόλου ήπια διαδικασία, όπως άλλωστε δείχνει ο Αμερικανικός Εμφύλιος.Οι δυσκολίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πηγάζουν από το γεγονός ότι η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση βρήκε την Ευρώπη στα μισά του δρόμου προς μια τέτοια διαδικασία ομοσπονδιοποίησης. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πάντοτε κατανοούσαν ότι για τη στήριξη της οικονομικής ένωσης απαιτούνταν και ένας πολιτικός βραχίονας. Ακόμη και αν ορισμένοι, για παράδειγμα οι Βρετανοί, ήθελαν να παραχωρήσουν στην ένωση όσο το δυνατόν λιγότερες εξουσίες, η βασική και ισχυρή ροπή ήταν προς την πολιτική ολοκλήρωση παράλληλα με την οικονομική ολοκλήρωση. Όμως το ευρωπαϊκό πολιτικό σχέδιο έμεινε πολύ πίσω σε σχέση με το οικονομικό.Η Ελλάδα επωφελήθηκε από το ενιαίο νόμισμα, τις ενοποιημένες αγορές κεφαλαίων και το ελεύθερο εμπόριο με τα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ. Όμως δεν έχει αυτόματη πρόσβαση σε κάποιον …Ευρωπαίο δανειστή εσχάτου καταφυγίου. Και οι Έλληνες πολίτες δεν παραλαμβάνουν επιδόματα ανεργίας από τις Βρυξέλλες όπως έκαναν οι κάτοικοι της Καλιφόρνια από την Ουάσιγκτον όταν η Πολιτεία τους είχε ύφεση. Επιπλέον με δεδομένα τα γλωσσικά και πολιτισμικά εμπόδια, οι άνεργοι Έλληνες δεν είναι εύκολο να μετακινηθούν προς τα πιο ευημερούντα ευρωπαϊκά κράτη. Και οι ελληνικές τράπεζες και εταιρείες θα χάσουν την αξιοπιστία τους μαζί με την κυβέρνηση αν οι αγορές καταλήξουν στο ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι αφερέγγυα.Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας, από την πλευρά τους, δεν μπορούν να παρέμβουν ουσιαστικά σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική πολιτική της Ελλάδας. Δεν μπορούν να αποτρέψουν τον υψηλό δανεισμό της ελληνικής κυβέρνησης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για όσον καιρό οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης θεωρούν τους ελληνικούς τίτλους αξιόπιστους. Αν η Ελλάδα προχωρήσει σε στάση πληρωμών δεν μπορούν να επιβάλουν τις απαιτήσεις των τραπεζών τους στο ελληνικό δημόσιο ούτε να κατάσχουν ελληνικά περιουσιακά στοιχεία. Και δεν μπορούν ούτε να αποτρέψουν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.Όλα αυτά όμως σημαίνουν ότι η παρούσα χρηματοπιστωτική κρίση θα είναι βαθύτερη και πως οι συνέπειές της χειρότερες απ’ ό,τι θα μπορούσαν. Η Γαλλία και η Γερμανία παραχώρησαν απρόθυμα το πακέτο βοήθειας στην Ελλάδα μόνο μετά από μεγάλες καθυστερήσεις και με συμμετοχή του ΔΝΤ. Η ΕΚΤ χαμήλωσε τον πήχη της βαθμολογίας που θα πρέπει να έχουν οι ελληνικοί κρατικοί τίτλοι προκειμένου να δανείζει τις ελληνικές τράπεζες.Με δεδομένο το μέγεθος της δημοσιονομικής σύσφιξης που απαιτείται και την εχθρότητα των Ελλήνων εργαζομένων απέναντι στα μέτρα, η επιτυχία της ελληνικής διάσωσης δεν είναι διασφαλισμένη. Αυτό που αποκάλυψε η κρίση είναι το πόσο απαιτητικές είναι οι πολιτικές προϋποθέσεις της παγκοσμιοποίησης. Έδειξε επίσης πόσο πρέπει να εξελιχθούν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί για να στηρίξουν μια υγιή ενιαία αγορά. Η επιλογή που αντιμετωπίζει σήμερα η Ε.Ε. είναι ίδια με την επιλογή που αντιμετώπισαν κι άλλες χώρες σε άλλα μέρη του κόσμου: είτε θα προχωρήσει στην πολιτική ολοκλήρωση είτε θα χαλαρώσει την οικονομική ένωση.Πριν την κρίση, η Ευρώπη έδειχνε να τείνει σε μια επιτυχή μετάβαση προς την πολιτική ολοκλήρωση. Σήμερα το οικονομικό της σχέδιο βουλιάζει, ενώ απουσιάζει μια ηγεσία ικανή να δώσει ώθηση στην πολιτική ολοκλήρωση. Το καλύτερο που μπορεί να ειπωθεί τώρα πια είναι πως η Ευρώπη δεν μπορεί να καθυστερεί άλλο τις επιλογές στην οποία την υποχρέωσε η ελληνική κρίση. Οι αισιόδοξοι θα μπορούσαν ίσως να συμπεράνουν ότι η Ευρώπη θα καταφέρει να βγει στο τέλος ενισχυμένη από την παρούσα κρίση.

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

ALERT.....ΔΩΣΤΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ.............

Καλημέρα σας, Απευθύνομαι σε εσάς για βοήθεια στην εύρεση του παιδιού μου που εξαφανίστηκε εχτές το απόγευμα(26/5/2010) από το σπίτι του στην Αθήνα.
Το όνομα του είναι Γιώργος Μεσσήνης και είναι έντεκα χρονών
Παρακαλώ βρείτε την φωτογραφία του συννημενη σε αυτό το μήνυμα
Σας Ευχαριστώ για την προσοχή σας

http://news.pathfinder.gr/announcements/lost_child.html
Θεόδωρος Μεσσήνης
Μηχανικός Συστημάτων
FIBER Systems & Networks ΑΕ
ΑΓ. Γλυκερίας 17
111 47 Γαλάτσι
Τηλ.: 210 21.37.500, 210- 210-7780488
Fax: 210 21.37.537
GSM: +30693703404
e-mail: messinis@fiber.gr