Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Prigkipessa - Sokratis Malamas

ΕΘΕΑ : Αλλαγές στο πρωτάθλημα Ιστορικών

Η ΕΘΕΑ ανακοινώνει ότι μετά την ματαίωση του Ιστορικού Ράλλυ Ακρόπολις, αποφάσισε να ενταχθούν στο Πρωτάθλημα Sporting και στο Πρωτάθλημα Regularity οι εξής αγώνες:
1. Πρωτάθλημα Ράλλυ Ιστορικών Αυτοκινήτων
Ράλλυ Φθιώτιδος (Α) 19,20 Ιουνίου ΑΛΑΛ συντ. 2
Ράλλυ ΔΕΘ (Α) 11,12 Σεπτεμβρίου ΑΟΘ συντ. 2
Ράλλυ ΕΛΠΑ (Χ) και η 2η μέρα 2,3 Οκτωβρίου ΕΛΠΑ συντ. 2
2. Πρωτάθλημα Regularity Ιστορικών Αυτοκινήτων
ΕΛΠΑ regularity Rally 3,4 Ιουλίου ΕΛΠΑ συντ. 2

To 15% των οδηγών έχει κάνει sex στο αυτοκίνητο εν… κινήσει!


Έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 1.800 άτομα με ερωτήσεις για το τι κάνουν την ώρα της οδήγησης έδειξε πράγματα που, σίγουρα, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ανησυχητικά, όσον αφορά στην ασφάλεια. Σύμφωνα με τις απαντήσεις που δόθηκαν, το 35% ισχυρίστηκε ότι έχει αλλάξει ρούχα την ώρα που οδηγεί, το 29% ότι φιλιέται κατά τη διάρκεια που το όχημα βρίσκεται εν κινήσει και ένα 15% ότι έχει προβεί σε σεξουαλικές πράξεις από τη θέση του οδηγού. Από εκεί και πέρα, το 72% απάντησε ότι τρώει την ώρα που οδηγεί και το 28% στέλνει SMS από το κινητό τηλέφωνο. Το 13% βάζει make up, το 12% ότι διαβάζει το ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο, το 10% διαβάζει εφημερίδες και περιοδικά και υπάρχει και ένα 5% των οδηγών που παίζει video games (!) και ένα ίδιο ποσοστό που ξυρίζεται όταν βρίσκεται πίσω από το τιμόνι. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία και Ιαπωνία.

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ!

Αύριο από το πρωί διαδηλώνουμε έξω από την Βουλή. Δίνουμε την τελική μάχη για την ανάκτηση της έδρας του Δήμου και αναμένεται μεγαλειώδης συγκέντρωση από κατοίκους και φίλους της Αμφίκλειας. Οσοι μπορείτε παρακαλείστε να παρευρεθείτε. Η παρουσία όλων μας είναι επιβεβλημένη.

ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΧΕΣ ΧΙΟΥΜΟΡ η ΚΛΑΜΑΤΟΣ......

Nα εγκαταλείψει το ευρώ η Γερμανία

Η Ελλάδα οδεύει προς χρεοκοπία. Το ευρώ διολισθαίνει. Οι αγορές ομολόγων είναι σε ανοικτή εξέγερση. Και τι αποφασίζει να κάνει η γερμανική κυβέρνηση; Πυροβολεί τον ταχυδρόμο.
Την περασμένη εβδομάδα η γερμανική κυβέρνηση συντάραξε τις αγορές με μια μονομερή απαγόρευση των ανοικτών βραχυπρόθεσμων πωλήσεων ευρωπαϊκών κρατικών ομολόγων. Όλοι εξεπλάγησαν. Στη συνέχεια η Γερμανίδα καγκελάριος Αγγέλα Μέρκελ επανήλθε με προτάσεις για την επιβολή ενός νέου φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές και για την ίδρυση μιας ευρωπαϊκής υπηρεσίας πιστοληπτικής αξιολόγησης για να αντικαταστήσει τους υπάρχοντες αμερικανούς γίγαντες.Μέρα με την ημέρα η κρίση του ευρώ μοιάζει περισσότερο με γερμανική κρίση. Ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει το κοινό νόμισμα τώρα γίνεται σαφής: απαιτεί μεγάλες μεταβιβάσεις πόρων από τις πλουσιότερες στις πιο φτωχές χώρες της Ευρωζώνης. Απαιτεί επίσης τη μετατροπή του ευρώ σε ‘μαλακό’, ‘πολιτικό’ νόμισμα. Αν όλα αυτά δεν αρέσουν στη Γερμανία, μπορεί κάλλιστα να αποφασίσει ότι δεν θέλει πια να παραμένει στην Ευρωζώνη. Όμως δεν έχει νόημα να πυροβολεί τον διαιτητή και να παραπονιέται ενάντια στους κανόνες του παιχνιδιού. Αν η πιο ισχυρή κυβέρνηση της Ευρώπης δεν μπορεί να δώσει καλύτερη απάντηση στην παρούσα κρίση, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το ότι οι επενδυτές αντιμετωπίζουν με τέτοια νευρικότητα το μέλλον του ευρώ.Οι πολιτικοί ποτέ τους δεν κατάφερναν να ‘διαβάζουν’ επιτυχώς τα των χρηματοπιστωτικών αγορών. Αλλά ακόμη και με βάση τα πολύ χαμηλά τους στάνταρ, η Γερμανίδα καγκελάριος έκανε μεγάλη χοντράδα την περασμένη βδομάδα προσπαθώντας να πλήξει την κερδοσκοπία στην Ευρωζώνη.
‘Απομονωμένη’ απαγόρευση
Έτσι ναι μεν οι βραχυπρόθεσμες πωλήσεις κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης θα απαγορευτούν, αλλά μόνο στη Γερμανία, αφού αυτή είναι η μόνη χώρα που κυβερνά η κυρία Μέρκελ. Και από τη στιγμή που η Φραγκφούρτη δεν αποτελεί πια ένα μείζον χρηματοπιστωτικό κέντρο, η γερμανική απαγόρευση δεν πρόκειται να κάνει καμιά μεγάλη διαφορά. Η ιαπωνική κυβέρνηση μπορεί να θεσπίσει όσους κανονισμούς θέλει για την παραγωγή κρασιού και η βρετανική κυβέρνηση μπορεί να ονειρεύεται νέους κανονισμούς για τις ελιές, αλλά ό,τι κι αν κάνουν δεν θα αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο κλάδος. Αντίστοιχα δεν πρόκειται να αλλάξει τις βραχυπρόθεσμες πωλήσεις η γερμανική απαγόρευση.Και δεν είναι αλήθεια πως είναι οι κερδοσκόποι που έχουν προκαλέσει την παρούσα κρίση. Δεν είναι οι βραχυπρόθεσμες πωλήσεις ομολόγων που οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής και την ανάγκη για διάσωση από τους εταίρους της. Η αγορά ίσως επιταχύνει την εξέλιξη της κρίσης, υποχρεώνοντας τις κυβερνήσεις να κινηθούν πιο γρήγορα από ό,τι θα ήθελαν. Αλλά δεν έκαναν κάποια διαφορά στην ίδια την κρίση. Το μόνο που άλλαξε στην πραγματικότητα είναι ο χρόνος. Και σίγουρα είναι καλύτερα η Ευρώπη να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα τώρα παρά να τα αναβάλει. Μόνο σε χρόνο θα αποδώσει εν τέλει η απαγόρευση των βραχυπρόθεσμων πωλήσεων.Κατά αναλογία, ούτε η επιβολή φόρου τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές θα αποδώσει κάτι. Υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ της επιβολής ενός νέου φόρου. Ίσως ο χρηματοπιστωτικός κλάδος να έχει προσλάβει τεράστιο μέγεθος σε σχέση με την υπόλοιπη οικονομία. Ίσως πράγματι να έχουμε υπερβολικές βραχυπρόθεσμες πωλήσεις. Αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα σε ό,τι αφορά την Ελλάδα. Οι αγορές απλά υποδεικνύουν ότι η χώρα έχει δανειστεί πάρα πολλά λεφτά και δεν έχει ξεκάθαρο σχέδιο για το πώς θα τα αποπληρώσει.
Σκουπίδια συν 1%
Κανείς δεν διαφωνεί με αυτή την ανάλυση. Οι επενδυτές θα συνεχίσουν να σορτάρουν στα ελληνικά ομόλογα ακόμα και αν πρέπει να πληρώνουν φόρο 1% κάθε φορά που θα το κάνουν. Γιατί; Γιατί πρόκειται για ‘σκουπίδια’. ‘Σκουπίδια’ συν 1% παραμένουν σκουπίδια. Οπότε τα hedge funds θα συνεχίσουν να σορτάρουν στα ελληνικά ομόλογα προσδοκώντας μια χρεοκοπία. Και σε ό,τι αφορά το θέμα της ευρωπαϊκής εταιρείας πιστοληπτικής αξιολόγησης, είναι ασαφές το τι θα μπορούσε να αποδώσει. Η Moody’s, η Fitch και οι όμοιές τους κάνουν ήδη αυτή τη δουλειά. Ορισμένοι θεωρούν ότι την κάνουν καλά και άλλοι ότι την κάνουν άσχημα. Η ανεξαρτησία τους τέθηκε εν αμφιβόλω τα δύο προηγούμενα χρόνια και πολύ σωστά. Αλλά μέσα στα χρόνια έχουν καταφέρει να οικοδομήσουν μιαν αξιοπιστία.Ένας νέος ευρωπαϊκός οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης – ας τον αποκαλέσουμε Σπρώξε Όλα τα Προβληματικά Ευρωπαϊκά Κρατικά Ομόλογα Κάτω από το Χαλί Οίκος Πιστοληπτικής Αξιολόγησης – θα έχει τόση αξιοπιστία όσο ένας Ισλανδός χρηματιστής που πλασάρει κρατικά ομόλογα του Ντουμπάι. Με άλλα λόγια μηδέν στο πηλίκο. Ο στόχος του ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης θα είναι να μαγειρεύει τα νούμερα ώστε να μην φαίνονται τόσο άσχημα. Προς τι η ίδρυση του λοιπόν;
Γερμανική οργή
Η επίθεση της Μέρκελ στις αγορές αποκαλύπτει κάτι το πολύ γερμανικό: οργή. Η Γερμανία ανακάλυψε πολλά για το ευρώ τους προηγούμενους έξι μήνες. Δεν μπορεί να είναι ένα σκληρό νόμισμα όπως ήταν το γερμανικό μάρκο. Ούτε θα εξυπηρετεί πάντοτε τα συμφέροντα της Γερμανίας.
Στην πραγματικότητα οι Γερμανοί θα πρέπει να αποδεχτούν ότι η συμμετοχή στο ευρώ σημαίνει πως οι πλούσιες χώρες θα πρέπει μονίμως να ‘διασώζουν’ τις πιο φτωχές. Και πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα πρέπει να κάνει συμβιβασμούς κατά τη νομισματική πολιτική της προκειμένου να επιβιώσουν τα ασθενέστερα μέλη.Οι απλοί Γερμανοί όμως δεν το θέλουν αυτό. Αυτοί είναι που θα πληρώσουν για τη διάσωση των αδύναμων κρίκων της Ευρωζώνης. Και πάντα ήταν περήφανοι επειδή είχαν ισχυρό νόμισμα.Σκληρό μεν, αλλά αυτοί είναι οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού. Σε όποιον δεν αρέσουν, μπορεί κάλλιστα να μην παίξει. Η Γερμανία έχει μόνο δύο επιλογές: είτε να προσαρμοστεί στον τρόπο με τον οποίο δουλεύει τώρα το ευρώ και να αρχίσει να πληρώνει το λογαριασμό είτε να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα. Σοφά η Βρετανία παρέμεινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίχως να υιοθετήσει το ευρώ. Η Γερμανία δεν έχει κανένα λόγο να παραμείνει άλλο στην Ευρωζώνη αν βλέπει αρνητικά τον τρόπο που δουλεύει.Οι αγορές περίμεναν από την Αγγέλα Μέρκελ να αναλάβει ηγετικές πρωτοβουλίες. Περίμεναν να αντιμετωπίσει τις σκληρές αλήθειες και να πάρει μεγάλες αποφάσεις. Αλλά εκείνη πυροβόλησε τον ταχυδρόμο. Αν αυτό είναι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση που οι επενδυτές αναζητούν σανίδες σωτηρίας.

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

ΟΔΗΓΟΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ

Αναγκάστηκαν να σπάσουν το απόστημα των Εφοριών (ΑΠΟ ΤΟ zougla.gr)

Ένα πρώτο βήμα για την εκ βάθρων εξυγίανση του κατεστημένου των Εφοριών αποτελεί η αποπομπή 20 διευθυντών ΔΟΥ ανά την επικράτεια, με την ταυτόχρονη προκήρυξη θέσεων ευθύνης διευθυντών σε Εφορίες, σύμφωνα με το νέο νόμο. Οι αποπεμφθέντες διευθυντές ανήκουν στις εξής Διευθύνσεις: ΙΕ' Αθηνών, ΚΑ' Αθηνών, ΙΣΤ' Αθηνών, ΚΒ' Αθηνών, Κορωπίου, Ν. Φιλαδέλφειας, Ιλίου, Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης, Α' Θεσσαλονίκης, Δ' Θεσσαλονίκης, ΦΑΕ Θεσσαλονίκης, Αγρινίου, Α' Καλλιθέας, Α' Πατρών, Ρεθύμνου, ΦΑΒΕ Αθηνών, Μοσχάτου, Αλεξανδρούπολης, Χαλκίδας και Α' Περιστερίου.Ο διευθυντής της ΦΑΒΕ Αθηνών ελέγχεται ήδη από το υπουργείο Οικονομικών, αλλά και τους ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης (προσφάτως ο γενικός επίτροπος επέστρεψε τη μέχρι τότε πραγματοποιηθείσα έρευνα εις βάρος του ως απαράδεκτη). Ο συγκεκριμένος ελέγχεται για τη μείωση προστίμων προς την «Ακρόπολις Χρηματιστηριακή», που εμπλέκεται στην υπόθεση των «ομολόγων». Η διευθύντρια της ΔΟΥ Νέας Φιλαδέλφειας ελέγχθηκε, μετά από δημοσιεύματα της εφημερίδας το «VETO», ως υπεύθυνη για τους λάθος υπολογισμούς εσόδων, που εξέθεσαν την κυβέρνηση, η οποία παρουσίασε στις Βρυξέλλες λιγότερα έσοδα του Δημοσίου από τα πραγματικά.
Είναι η πρώτη φορά που η κρατική μηχανή, μετά από καταγγελίες των ΜΜΕ ή ανώνυμες καταγγελίες πολιτών, προχωρεί σε απομάκρυνση ανώτερων στελεχών Εφοριών. Το βασικό επιχείρημα του υπουργείου Οικονομικών, ότι δηλαδή οι αποπεμφθέντες δεν «έπιασαν» τους στόχους εσόδων που τους είχε επιβληθεί, δεν είναι αρκετό για να δικαιολογήσει το Πογκρόμ που άρχισε και αναμένεται να συνεχιστεί, σύμφωνα με εκτιμήσεις ανώτερων στελεχών του εν λόγω υπουργείου. Ήδη, από τις επίσημες ανακοινώσεις, προκύπτει πως το υπουργείο Οικονομικών προχώρησε, μετά από καταγγελίες, σε ΕΔΕ (55 τον αριθμό) και μετατάξεις εφοριακών (αρκετές δεκάδες). Οι ενέργειες αυτές, προφανώς, πραγματοποιήθηκαν για «προληπτικούς λόγους», ώστε να κοπεί ο «ομφάλιος λώρος» μεταξύ εφοριακών και ιδιωτών στην ίδια Εφορία, ενώ η προκήρυξη διαγωνισμού για την πλήρωση θέσεων ευθύνης φέρνει έναν αέρα αλλαγής στο κατεστημένο των εν λόγω υπηρεσιών.
Το ζήτημα, βεβαίως, είναι εάν αυτές οι ενέργειες συμβάλλουν στην αύξηση των εσόδων και την πάταξη της φοροδιαφυγής. Ως προς το πρώτο σκέλος, οι στατιστικές καταδεικνύουν πως τα έσοδα αυξάνονται και μάλιστα θεαματικά σε ορισμένες περιπτώσεις. Αντιθέτως, σε άλλες ΔΟΥ τα πράγματα παραμένουν στάσιμα. Ως προς το δεύτερο σκέλος, και μετά τις «διαρροές» σχετικά με επώνυμους που φοροδιαφεύγουν, υπάρχει η εντύπωση πως το ζήτημα προσλαμβάνει επικοινωνιακό χαρακτήρα. Το ερώτημα, λοιπόν, παραμένει ως προς το εάν η δημόσια διαπόμπευση επωνύμων θα συνδυαστεί με μεθόδευση εντοπισμού φοροφυγάδων . Ήδη, το υπουργείο Οικονομικών προϊδεάζει για δημοσίευση των στοιχείων μερικών εκατοντάδων «βαρέος τύπου» φοροφυγάδων εντός των επομένων ημερών.

1ο Κυκλικό Ιστορικό Ράλλυ


18 Ιουνίου 2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Νο 3





ΚΥΚΛΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΡΑΛΛΥ

26 & 27 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
Η START LINE ανακοινώνει ότι το ΚΥΚΛΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΡΑΛΛΥ, που είχε προγραμματιστεί για τις 26 & 27 Ιουνίου 2010, ματαιούται λόγω έλλειψης συμμετοχών.
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η START LINE διοργανώνει το ΚΥΚΛΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΡΑΛΛΥ, έναν φιλικό αγώνα με πολλές καινοτομίες που θα γίνει το Σάββατο 26 και την Κυριακή 27 Ιουνίου. Στο αγώνα μετέχουν ιστορικά αυτοκίνητα κατηγορίας Sporting και θα αποτελείται από 3 ασφάλτινες ειδικές διαδρομές που θα γίνουν από τρεις φορές το Σάββατο 26/6 με εκκίνηση από την Γραβιά στις 13:00 και τερματισμό επίσης στη Γραβιά στις 18:30.
Την Κυριακή τα αυτοκίνητα θα ξεκινήσουν από την Ιτέα στις 11:00 για να κάνουν 2 χωμάτινες ειδικές διαδρομές, εκ των οποίων την μία δύο φορές και την άλλη τρεις. Ο τερματισμός του χωμάτινου σκέλους θα είναι στις 15:15.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δηλώνουν συμμετοχή μέχρι την Παρασκευή 28 Μαΐου στις 20:00, ενώ την ίδια ώρα θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση αγωνιζομένων στο συγκρότημα «Petropoulos Auto Technic», Γρηγορίου Λαμπράκη 26 στη Λυκόβρυση.
Για περισσότερες πληροφορίες στα τηλέφωνα 6973 030125 - 210 9812341 και 210 2833980._
(Δελτίο Τύπου)

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟ ΚΑΙ ΑΞΕΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΗ........

ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΔΑΔΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΩΤΙΣΕΣ ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΔΑΔΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΜΦΑΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΝΕΑ ΕΔΡΑ ΔΗΜΟΥ ΣΕ ΧΩΡΙΟΥΔΑΚΙ. ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΝΕΝΔΟΤΟ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΙΗΝΕΚΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ......Ο ΔΗΜΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΟΧΩΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΟΧΩΡΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΥΣΑΝΙΑ ΟΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΑΜΦΙΚΑΙΑ Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ ΥΠΗΡΧΑΝ ΜΟΝΟ ΠΟΥΡΝΑΡΙΑ ΚΑΙ ΓΟΥΜΑΡΑΓΚΑΘΑ.....

Έκλεισε η παλιά Ε.Ο Λαμίας- Αθηνών λόγω... "Καλλικράτη"


Την παλιά εθνική οδό Λαμίας- Αθηνών αλλά και τη σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών- Θεσσαλονίκης έχουν κλείσει από τις 17:00 το απόγευμα οι κάτοικοι της Αμφίκλειας. Με τον τρόπο αυτό, οι κάτοικοι εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους για το γεγονός ότι ο «Καλλικράτης» δεν επέλεξε ως έδρα την Αμφίκλεια, αλλά την Τιθωρέα. Μέχρι στιγμής, δεν έχουν επιτρέψει τη διέλευση τρένων, ενώ νταλίκες και ΙΧ βρίσκονται σταθμευμένα κατά μήκος της παλιάς εθνικής οδού. Η Τροχαία προσπαθεί να διοχετεύσει την κυκλοφορία από παράδρομους, ενώ σύμφωνα με τη συντονιστική επιτροπή θα παραμείνουν στο σημείο του αποκλεισμού μέχρι τις 20:00 το βράδυ.
Οι κάτοικοι της Αμφίκλειας φαίνονται αποφασισμένοι, καθώς αύριο το πρωί θα κατευθυνθούν, με μισθωμένα λεωφορεία και ΙΧ, στην Αθήνα, προκειμένου να διαδηλώσουν στη Βουλή, ελπίζοντας ότι έτσι θα καταφέρουν να πείσουν την κυβέρνηση να αλλάξει τον σχεδιασμό και να ορίσει ως έδρα του νέου δήμου της δυτικής Λωκρίδας την Αμφίκλεια.

ΠΡΟΩΘΗΤΙΚΟ ΤΡΕΙΛΕΡ ΑΝΑΒΑΣΗΣ ΘΙΣΒΗΣ 2010.mp4

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΔΑΔΙ (ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ) ΦΥΤΡΩΣΕ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ "ΚΛΑΠΕΙ" Ο ΔΗΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΟΧΩΡΙ ΜΑΣ

Αρχαϊκή περίοδος
Η σημερινή Αμφίκλεια κατά τους προϊστορικούς χρόνους ονομαζόταν Οφίτεια. Οι πρώτοι κάτοικοι της ήταν Πελασγοί. Οφίτεια σημαίνει τόπος διαμονής κάποιου φιδιού.
Ο Αρχαίος περιηγητής Παυσανίας, μας διηγεί το μύθο από τον οποίο πήρε το όνομά της. Το πήρε από το φίδι που προστάτευε το παιδάκι του άρχοντα που το είχε κρύψει μέσα σε ένα μεγάλο πιθάρι για να μην το σκοτώσουν κάποιοι αντίπαλοί του.
Αυτό κουλουριασμένο γύρω από το πιθάρι το προστάτευε νύχτα μέρα από τους κινδύνους χωρίς όμως αυτό να το γνωρίζει ο άρχοντας. Κάποτε το φίδι έσωσε το παιδάκι από εξαγριωμένο λύκο.
Ο άρχοντας χωρίς να το ξέρει αυτό, όταν είδε το φίδι γύρω από το πιθάρι το σκότωσε με το ακόντιτου. Όταν όμως του είπαν οι περίοικοι την πραγματική ιστορία ο άρχοντας έκανε θυσία από κοινού και στο παιδί του και στον άρχοντα. Έτσι ονομάστηκε οφιτεία.
Επειδή, όπως λεει και ο Παυσανίας εκείνος ο τόπος έκαιγε πολύ καιρό από τη φωτιά και ήταν κόκκινος πήρε και το όνομα Κοκκινόβραχος. Ύστερα από τη εγκατάσταση στη περιοχή των Φωκέων, αρχαιοελληνικά φύλα, και των Δωριέων η πόλη μετονομάστηκε σε Αμφίκαια, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος.
Η Αμφίκαια ήταν από τις πιο σημαντικές πόλεις των Φωκέων.
Λέγεται ότι στο Τρωικό πόλεμο συμμετείχε ενεργά, με αρκετό στρατό. Κατά τη περίοδο των περσικών πολέμων, η Αμφίκαια όπως και όλες οι Φωκικές πόλεις, αντιτάχθηκαν στους Πέρσες.
Στα 480 π.χ. η Αμφίκαια καταστράφηκε από το στρατό του Ξέρξη. Ο λόγος ήταν ότι κατά τη μάχη των Θερμοπυλών, η Αμφίκαια πρόσφερε στρατό στο πλευρό των Σπαρτιατών.
Ήταν η πρώτη καταστροφή της πόλης που καταγράφεται μέσα στην ιστορία, όπως αναφέρει και ο Ηρόδοτος. ( Ιστορίες του Ηροδότου)1.
Μετά το δεύτερο Φωκικό πόλεμο, στα 346 π.χ. η Αμφίκαια καταστράφηκε ξανά αυτή τη φορά από το Φίλιππο της Μακεδονίας. Η Αμφίκαια πολέμησε στο πλευρό των συνασπισμένων πόλεων κατά των Μακεδόνων.Ο Φίλιππος διέσπειρε τους κατοίκους στις γύρω περιοχές. Μετά τον τρίτο Φωκικό πόλεμο, που ακολούθησε, με ψήφισμα του Αμφικτιονικού συμβουλίου επιτράπηκε στους κατοίκους να επιστρέψουν στη πόλη τους.
Η πόλη μετονομάστηκε σε Αμφίκλεια.
Αμφίκλεια είναι σύνθετη λέξη και σημαίνει φημισμένος, δοξασμένος τόπος. Οι Αμφικτίονες αναγνωρίζοντας τον αγώνα της πόλης κατά τη διάρκεια των Φωκικών πολέμων ονόμασαν έτσι τη πόλη.Η Αμφίκλεια κατόπιν ήταν από τις πιο ακμάζουσες πόλεις των Φωκέων. Η Αμφίκλεια μέχρι τα βυζαντινά χρόνια συναντάται με αυτή την ονομασία.Στη περιοχή αυτή λατρευόταν ο θεός Διόνυσος μέχρι τη διάδοση του χριστιανισμού . Μάλιστα στην Αμφίκλεια υπήρχε διάσημο μαντείο του Διονύσου. Κάποια εποχή ήταν μεγαλύτερης φήμης και από αυτό των Δελφών.
Όμως με τη πάροδο του χρόνου και λόγο της απουσίας ιερού το μαντείο της Αμφίκλειας άρχισε να παρακμάζει. Ακόμη και μέχρι τις μέρες μας υπάρχουν κατάλοιπα της Διονυσιακής λατρείας στην Αμφίκλεια. Τη περίοδο της ρωμαιοκρατίας η Αμφίκλεια υπήρξε σπουδαίο κέντρο της περιοχής και όχι μόνο.Κατά τη περίοδο του εκχριστιανισμού της Ελλάδας, στη Αμφίκλεια λατρευόταν ακόμα ο Διόνυσος. Γύρω στα 200 μ.χ αρχίζει ο εκχριστιανισμός της περιοχής.
Τουρκοκρατία
Η διάδοση του χριστιανισμού δε επιτεύχθηκε πάντοτε με ειρηνικά μέσα. Στην Αμφίκλεια δεν είναι εξακριβωμένο πως επιτεύχθηκε αυτό. Όταν στα τέλη του τετάρτου αιώνα Γότθοι υπό τον Αλάριχθον επέδραμαν κατά της περιοχής κατέστρεψαν την Αμφίκλεια. Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος εκχριστιανισμού γιατί οι Γότθοι ήταν χριστιανοί και επέβαλαν με τη βία τη θρησκεία.
Στη συνέχεια η Αμφίκλεια υπήρξε κέντρο χριστιανικό. Λέγεται ότι στους καταλόγους της εκκλησίας του 7ου και 8ου αιώνα η Αμφίκλεια ήταν η έδρα της επισκοπής Δρυμιάς. Κατά άλλους η έδρα ήταν η Δρυμαία.Η Αμφίκλεια κατά τους μεταβυζαντινούς χρόνους έχασε τη πολιτική ελευθερία από τους Φράγκους. Τη περίοδο αυτή χάνεται η ονομασία Αμφίκλεια. Εμφανίζεται η τοπωνυμία Δαδί.
Δαδί είναι παραγωγή από την ιταλική λέξη dado που σημαίνει κλουβί. Πιθανόν να εννοεί από παντού κλεισμένο τοπίο. Το Δαδί εξελίχθηκε σε σπουδαίο κέντρο των Φράγκων. Από τα 1204 - 1410 μ.χ το Δαδί αποτέλεσε φέουδο που ανήκε στη μαρκιωνεία της Βοδονίτσας.
Στα 1311 το Δαδί αποτέλεσε πεδίο μάχης μεταξύ Καταναλών υπό τον Ροκαφόρτε και των Φράγκων υπό τον Βαλθέρο Βριέννιο. Στις 15 Μαρτίου 1311 έγινε η τελική μάχη όπου ηττήθηκαν οι Φράγκοι και σκοτώθηκε ο Βριέννιος. Η μάχη ονομάστηκε μάχη του Κηφισού.
Στις 29 Μαΐου 1456 το Δαδί πέφτει στα χέρια των Τούρκων από τον Μωάμεθ Β’.
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας το Δαδί αποτέλεσε κεφαλοχώρι για τη γύρω περιοχή.
Ήταν κέντρο εμπορικό, πολιτιστικό. Αριθμούσε περίπου στις 1200 οικογένειες δηλαδή περισσότερους από 4000 κατοίκους. Ξακουστή ήταν η υφαντική βιοτεχνία του Δαδιού. Την περίοδο της τουρκοκρατίας στο Δαδί λειτουργούσε σχολείο ελληνικό και υπήρχαν δυο εκκλησίες, δείγμα της ανυπαρξίας τούρκων στη πόλη.Εκκλησιαστικά το Δαδί υπαγόταν στον επίσκοπο Αταλάντης αλλά είχε αρχιερατικό επίτροπο, τον Πρωτόππα, όπως λεγόταν σε όλη την ελληνική επικράτεια. Αρκετά χρόνια πριν την μεγάλη επανάσταση του γένους το Δαδί πρωτοστάτησε σε πολλές εξεγέρσεις.
Παράλληλα υπήρξε γενέτειρα και κρησφύγετο πολλών αρματολών και κλεφτών. Στην εξέγερση του 1750 ο Κώστας Ντρέλλας από το Δαδί απελευθέρωσε το Δαδί και όλη την Παρνασσίδα και Δωρίδα πριν την καταπνίξουν οι Tούρκοι. Στη συνέχεια το 1770 ελευθερώθηκε ξανά το Δαδί από τον Δυοβουνιώτη.Πολλοί αγωνιστές του κατάγονταν από τη πόλη. Η εξέγερση καταπνίγηκε από τους τουρκαλβανούς στα 1790. Κοντά στο Δαδί δόθηκαν μάχες. Μάλιστα στη θέση Διάσελα έγινε συμπλοκή όπου πρωταγωνίστησε ο Ανδρούτσος.
Οι αρματολοί ηττήθηκαν και σε αντίποινα οι τούρκοι έκαψαν το Δαδί. Στα 1810 και άλλη μια εξέγερση έλαβε χώρα στο Δαδί. Πιάστηκε και μάχη στη Χιλιαδού, τοποθεσία που βρίσκεται ο Σιδ. Σταθμός Αμφίκλειας.
Εκεί σκοτώθηκε ο σπουδαίος αρματολός Γιάννης Φλώρος από το Δαδί.
Κατά την επανάσταση του 1821 και όλα τα χρόνια που διήρκεσε αυτή, το Δαδί προσέφερε πολλά στον αγώνα. Υπήρξε θέρετρο πολλών γεγονότων, συμβουλίων της επαναστατημένης Ρούμελης.
Παράλληλα πολλοί οπλαρχηγοί και αγωνιστές κατάγονταν από το Δαδί. Ανάμεσα τους ο Γεώργιος Μωραϊτης. Υπήρξε πρωτοπαλίκαρο του Ανδρούτσου, και σκοτώθηκε στη μάχη της Τσέτσεβας τον Ιούλιο του 1827.Επίσης η οικογένεια Πρωτόπαπα. Πολλά από τα μέλη της οικογένειας έλαβαν μέρος σε μάχες όπως της Αλαμάνας, Γραβιάς, Βασιλικών, Αθηνών.Επίσης έδωσαν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους για τον αγώνα. Υπήρξαν και πολλοί ανώνυμοι Δαδιώτες που πολέμησαν για την ελευθερία του γένους.
Νεώτερη Ιστορία
Η Αμφίκλεια πρόσφερε σε όλους τους αγώνες του έθνους πολλούς από τους κατοίκους της. Ιδιαίτερα στους βαλκανικούς και στους δύο παγκοσμίους πολέμους.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους και συγκεκριμένα στα 1829, ο δημογέροντας της Αμφίκλειας Τσούτσος, συγκέντρωσε τους εκδιωκόμενους Δαδιώτες και εισήλθε στο Δαδί. Η κατεστραμμένη πόλη αρχίζει να ανακτά την ζωή της. Οι επανερχόμενοι κάτοικοι προσπαθούν να αποκαταστήσουν τα σπίτια τους και να επαναλάβουν τις εργασίες τους.
Στα 1833 δημιουργείται ο δήμος Δρυμίας με έδρα το Δαδί με Β.Δ. τις 3/15 Δεκεμβρίου του 1833. Τότε το Δαδί αριθμούσε περίπου 1670 κατοίκους. Τότε πολλοί Τούρκοι προύχοντες της περιοχής άρχισαν να μεταναστεύουν από την Ελλάδα και να πωλούν την ακίνητη περιουσία τους.
Οι κάτοικοι του Δαδιού επωφελήθηκαν και αγόρασαν το Μεγαλοκύρι και το Πόλλογο, δύο μεγάλες εύφορες εκτάσεις στο κάμπο του ποταμού Κηφισού.Στην περίοδο της βασιλείας του Όθωνα εξαιτίας της τυραννικής διακυβέρνησης και της άθλιας οικονομικής κατάστασης, η περιοχή λυμαινόταν από ληστές. Διαβόητοι ληστές της περιοχής ήταν ο Καρατάσος, ο Νταβέλης και ο Μέγας.
Στα 1912 το Δαδί έγινε κοινότητα και μετονομάστηκε σε Αμφίκλεια με 4.106 κατοίκους. Την περίοδο αυτή η Αμφίκλεια πρόσφερε φόρο αίματος με νεκρούς, τραυματίες και όλες τις κακουχίες που συνοδεύουν τον πόλεμο, σε όλους τους αγώνες από το 1912 - 1922.Εξήνταοχτώ Δαδιώτες πέθαναν ηρωικά εκ των οποίων τέσσερις αξιωματικοί, και εξήντα τέσσερις υπαξιωματικοί και οπλίτες. Στα 1912 επί βασιλέως Γεωργίου η Αμφίκλεια φιλοξένησε τον πρωθυπουργό της Γαλλίας Κλεμανσό. Στην περίοδο του 1940 η Αμφίκλεια είχε λιγότερο από 4.000 κατοίκους.Στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η Αμφίκλεια βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς κατακτητές λόγω της ύπαρξης στρατιωτικού αεροδρομίου στη θέση του σιδηροδρομικού σταθμού. Στον πόλεμο αυτό εξήντα τέσσερις αξιωματικοί και οπλίτες από την Αμφίκλεια έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία του έθνους.Η Αμφίκλεια στη νεώτερη ιστορία της ανέδειξε πολλούς και σημαντικούς άνδρες. Κύριοι εκπρόσωποι είναι η οικογένεια Ευταξία, άνδρες οι οποίοι διετέλεσαν βουλευτές και υπουργοί διαφόρων κυβερνήσεων της ελεύθερης Ελλάδας.Η οικογένεια Ευταξία έχει ευεργετήσει την Αμφίκλεια, και έχει κατασκευάσει το Γυμνάσιο Αμφίκλειας, την βιβλιοθήκη με το οικογενειακό αρχείο της, την περιβόητη οπλοθήκη και την πινακοθήκη.
1 Πηγή: Ιστοριών όγδοη επιγραφομένη Ουρανία -Ηρόδοτος
Η Ιστορία του Δήμου Αμφίκλειας
Η διαίρεση της Ελλάδας σε νομούς λοιπόν έγινε με το Β.Δ. της 3/15 Δεκεμβρίου 1833 επί Οθωνος.
Με το Β.Δ. της 14/27 Δεκεμβρίου 1833 καθιερώθηκαν οι Δήμοι και οι κοινότητες. ΜΕ το Β.Δ. της 1/13 Οκτωβρίου 1834 ορίστηκε η επαρχία Λιβαδειάς στην οποία ανήκε ο νεοσυσταθείς ΔΗΜΟΣ ΔΡΥΜΙΑΣ με έδρα την Αμφίκλεια.(Εφημερίδα της Κυβέρνησης φύλο 3 του 1834 και 18 του 1835).
Εκείνη την εποχή η Αμφίκλεια (Δαδί) είχε 412 οικογένειες και συνολικά 1.6701 άτομα πληθυσμό και ανήκε στον Νομό Αττικής-ΒοιωτίαςΤο 1863 αποσπάσθηκε ο Δήμος από την επαρχία Λιβαδειάς και πήγε στην επαρχία Λοκρίδας του ιδίου νομού. Το 1864 αποσπάστηκε όλη η επαρχία Λοκρίδας από τον Νομό Αττικής-Βοιωτίας και ενσωματώθηκε στον νεοσύστατο Νομό Φθιώτιδας και αργότερα το 1888 στον Νομό Φθιωτιδο-Φωκίδας.Ο Δήμος Δρυμίας διατηρήθηκε μέχρι το 1912 όταν καταργήθηκε με τον Νόμο ΔΝΖ 4057 “Περί Δήμων και Κοινοτήτων” και η Αμφίκλεια ή Δαδί έγινε κοινότητα.
Το 1915 το τότε λεγόμενο Δαδί επανέκτησε το αρχαίο προσωνύμιο της δηλαδή το σημερινό της όνομα ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ με τον νόμο ΔΝΖ’ 4057 του 1912 όπως αυτός τροποποιήθηκε με τον Νόμο 614 “περί συμπληρώσεως και τροποποιήσεως του ως άνω νόμου. Το άρθρο 8 έδωσε το δικαίωμα στον Υπουργό των Εσωτερικών να κρώνει αποφάσεις των κοινοτικών Συμβουλίων περί μετονομασίας των Κοινοτήτων μετά γνώμην της από 31.5.1909 συσταθείσας Επιτροπής των Τοπωνυμιών της Ελλάδος”
Το Κοινοτικό Συμβούλιο Δαδιού με πρόεδρο τον Αχιλλέα Δ. Παπαλουκά εν έτει1914 έλαβε την απόφαση μετονομασίας του Δαδιού σε Αμφίκλεια. Η Απόφαση αυτή διαβιβάσθηκε στον Υπουργό Εσωτερικών με την υπ’ αριθ 5175/1914αναφορά του Νομάρχη Φθιώτιδας και Φωκίδας , η δε Επιτροπή των Τοπωνυμιών της Ελλάδος ενέκρινε την μετονομασία σε ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ και κυρώθηκε με την υπ’ αριθ. 23233/26.2.1915 Απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών και δημοσιεύτηκε στο υπ’ αριθ. 213/1915 φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης.
Στατιστικά στοιχεία
Ο Δήμος Δρυμίας είχε το 1835 3.028 κατοίκους, το 1853 3.684 κατοίκους, το1856 είχε 3.226 κατοίκους, το 1861 είχε 3.272 κατοίκους, το 1871 είχε 3.526 κατοίκους, το 1879 είχε 3.941κατοίκους , το 1889 είχε 4.369 κατοίκους, το1896 είχε 4.603 κατοίκους , το 1907 είχε 5.275 κατοίκους.Η Κοινότητα Αμφίκλειας το 1912 είχε 4.031 κατοίκους , το 1920 είχε 4.106 κατοίκους, το 1928 είχε 4.028 κατοίκους , όταν τότε η Αταλάντη είχε 3.578 , η Ελάτεια 1.719 , Το Κηφισοχώρι (νυν Κ. Τιθορέα) 1.274 και η Βελίτσα (νυν Τιθορέα) 1.523 κατοίκους. (Βλέπε απογραφές 1907,1912 και 1920)Στη απογραφή του 1940 ο Δήμος Δρυμίας είχε 4.000 , το 1951 είχε είχε 3.344 κατοίκους αντίστοιχα λόγω της φυγής προς τις πόλεις αλλά και λόγω του πολέμου όταν καταστράφηκε το 20% των σπιτιών της Αμφίκλειας. Το 1961 είχε 3.157 κατοίκους.Το 1967 εγκαταστάθηκαν στην Αμφίκλεια οι κάτοικοι του χωριού Κουμπουριανά του τέως Δήμου Αργιθέας της επαρχίας και νομού Καρδίτσας, μετά από σύσταση του Υπουργείου λόγω κατολισθήσεων του εδάφους, δίνοντας νέα πνοή στην Αμφίκλεια.Το 1971 η Αμφίκλεια είχε 3.119 κατοίκους, το 1981 είχε 3.578 κατοίκους , το1991 είχε 3.239 κατοίκους.Και το 2001 στην τελευταία απογραφή όπου η Αμφίκλεια είχε 3.585 κατοίκους και ο Δήμος Αμφίκλειας 5.636 κατοίκους

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΝΤΑ "ΣΠΑΜΕ" ΚΑΙ ΤΟ "ΒΑΡΥ ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ" ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΤΙ ........

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΤΗΣ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ

Η αναξιοκρατία και τα ρουσφέτια δεν θα περάσουν. Οσες εδρες και να πάρουν ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ.

Η πρωτεύουσα του νέου Δήμου Παρνασσού πρέπει να είναι η ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ.
Σε καμία περίπτωση η Κ. Τιθορέα δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να είναι η έδρα του νέου Δήμου.
Όσοι κατάγεστε από την Αμφίκλεια ή είστε φίλοι της Αμφίκλειας γίνετε τώρα μέλη για να διαδηλώσουμε την αντίθεση μας στο νέο σχέδιο Καλλικράτης και στην μεταφορά της έδρας του Δήμου στη Κ. Τιθορέα.
Η ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ Η πρωτεύουσα του νέου Δήμου Παρνασσού πρέπει να είναι η ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ.

Η ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ

ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ...Ο αναπόφευκτος δρόμος προς την χρεωκοπία

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις τίθενται αρκετά ζωτικά ερωτήματα. Το κορυφαίο δε από αυτά είναι το κατά πόσον η Ελλάδα, με τα 110 δισεκατ. ευρώ, τα οποία θα δεχθεί την προσεχή τριετία, μπορεί τελικά να αποφύγει την χρεωκοπία. Από την άποψη αυτή, όμως, η κατάσταση κάθε άλλο παρά αισιοδοξία γεννά. Διότι, τα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας είναι τεράστια και οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται θα πρέπει να έχουν σαρωτικό χαρακτήρα. Το δημόσιο χρέος ανέρχεται στο 115% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος. Ακόμη κι αν τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση για την επίτευξη δημοσιονομικής πειθαρχίας και εξυγιάνσεως εφαρμοστούν ακωλύτως στην καλύτερη περίπτωση θα επιτευχθεί κάποιος περιορισμός των πρωτογενών ελλειμμάτων του δημοσίου – ελλειμάτων που αγγίζουν σήμερα τα 35 με 40 δισ. ευρώ. Αλλά το δημόσιο χρέος ακόμη κι αν το έλλειμμα μηδενιστεί – κάτι που βεβαίως είναι αδύνατον να συμβεί δεδομένου ότι τα τοκοχρεωλύσια δημιουργούν το πρωτογενές έλλειμμα-, θα εξακολουθήσει να τροφοδοτείται με τους τόκους που πληρώνει η χώρα για τα ποσά που μέχρι σήμερα έχει δανειστεί.
Πιο συγκεκριμένα, το μέσο σταθμικό επιτόκιο δανεισμού της χώρας σήμερα ξεπερνά το 3,6% και αναμένεται το επόμενο έτος να ενισχυθεί κατά μία και πλέον μονάδα. Η κατάσταση θα επιδεινωθεί από την αναμενόμενη από τους ειδικούς άνοδο διεθνώς των επιτοκίων την επόμενη πενταετία. Για την ίδια περίοδο εκτιμούμε ότι η αύξηση του ΑΕΠ θα είναι μηδενική. Κατά συνέπεια το δημόσιο χρέος, με τα σημερινά δεδομένα θα συνεχίσει να αυξάνεται και ο ακαθάριστος δημόσιος δανεισμός της χώρας θα χρειαστεί για το 2010 περίπου το ένα τέταρτο, κατά τους αισιόδοξους, του ΑΕΠ.
Στο πρόβλημα αυτό θα πρέπει να προστεθεί το έλλειμμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών της χώρας και η κατάρρευση της ανταγωνιστικότητος της ελληνικής οικονομίας που δυστυχώς θα επιταχυνθεί μετά την πρόσφατη ακατανόητη αύξηση των φόρων στο παραγώμενο εισόδημα και στην ιδιοκτησία και αναπόφευκτα θα μειώσει το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών. Οι άμεσες ξένες επενδύσεις θεωρούνται όνειρο θερινής νυκτός λόγω της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, της φορολογίας και της αστάθειας του θεσμικού περιβάλλοντος. Η χώρα αποβιομηχανοποιείται τάχιστα, χωρίς να αξιοποιούνται κάποια συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει, όπως το φυσικό περιβάλλον, ο πολιτισμός και η παιδεία της. Όλες οι προσπάθειες εγχώριων ή ξένων επενδύσεων στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας συνθλίβονται στις ατέρμονες και χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες, σε διεφθαρμένους μηχανισμούς, ή ακυρώνονται αμετακλήτως από το παραγωγικό σαμποτάζ αντιδραστικών πολιτικών δυνάμεων και συνδικάτων. Το συμπέρασμα επομένως είναι ότι τα εξαγγελθέντα μέτρα υπό της κυβερνήσεως δεν επαρκούν για να ανακόψουν το δρόμο της εθνικής οικονομίας προς τη χρεωκοπία.
Επιπροσθέτως, το άμεσο αποτέλεσμα της λήψης των μέτρων δημοσιονομικής εξυγιάνσεως, της επιβολής νέων φόρων σε συνδυασμό με την οικονομική ύφεση και την κατάρρευση της ανταγωνιστικότητος θα είναι η γιγάντωση της ανεργίας και η κοινωνική έκρηξη, την οποία θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν πολιτικά οι δυνάμεις των άκρων. Το αμέσως επόμενο διάστημα, το μείγμα θα γίνει εκρηκτικό.
Κάθε κρίση ωστόσο, εμπεριέχει και ευκαιρίες. Η -βεβαία για πολλούς- χρεωκοπία της χώρας μπορεί να αποτραπεί με την χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση λήψη και το συνδυασμό ριζοσπαστικών διαρθρωτικών μέτρων, όπως:
Πραγματικές ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα των μεταφορών, των τραπεζών, της ενέργειας και σε οποιονδήποτε άλλον τομέα το κράτος ασκούσε έως σήμερα επιχειρηματική δραστηριότητα.
Δραστικό περιορισμό της γραφειοκρατίας, το κόστος της οποίας ανέρχεται σε 7% του ΑΕΠ. και είναι διπλάσιο του κοινοτικού μέσου όρου. Οι πολίτες και οι επιχειρήσεις πληρώνουν επιπλέον 8 με 9 δισ. ευρώ ετησίως στη μαύρη τρύπα της γραφειοκρατίας.
Πραγματικό άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Υπενθυμίζουμε ότι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, έχει υπολογιστεί (από το ΙΟΒΕ) ότι θα προσέθετε 1,5% τουλάχιστον στο ΑΕΠ.
Μείωση των δαπανών του δημοσίου κατά 25% με 30%, καταργώντας μεταξύ άλλων μέτρων και όλους τους δημόσιους οργανισμούς, φορείς και νομικά πρόσωπα που δεν χρειάζονται. Οι υπάλληλοι αυτών θα πρέπει να απολυθούν και όχι να μεταταχθούν. Συγχρόνως θα πρέπει να αποφασιστεί το πάγωμα των προσλήψεων στο δημόσιο τομέα για μια πενταετία. Όλο το ελεγκτικό έργο των εφοριών, πολεοδομιών κλπ.θα πρέπει να μεταφερθεί σε ιδιωτικές εταιρείες, πιστοποιημένες από το κράτος. Έτσι, εκτός της δεδομένης εξοικονομήσεως των λειτουργικών δαπανών και αυτών της μισθοδοσίας, το κράτος θα πάψει να εκβιάζεται από συντεχνίες που έχουν στα χέρια τους ως όπλο για την ικανοποίηση των παράλογων αιτημάτων τους την είσπραξη των διαφόρων κρατικών εσόδων.
Η μείωση των φόρων -εισοδήματος, κατοχής ακινήτων, κληρονομίας- σε συνδυασμό με την απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, θα εξασφάλιζε διαθέσιμο εισόδημα στους πολίτες, το οποίο θα διοχευτεύετο στην χειμαζόμενη από την κρίση αγορά.
Θέσπιση νέου επενδυτικού νόμου αυξημένης τυπικής ισχύος, στα πρότυπα εκείνων της δεκαετίας του 1950 που θα επιτρέψει να εισρεύσουν στη χώρα επενδυτικά κεφάλαια σε παραγωγικές δραστηριότητες, σε συνδυασμό με την άρση όλων των κανονιστικών ρυθμίσεων στην αγορά εργασίας.
Τα μέτρα αυτά θα αποτρέψουν κατά τη γνώμη μας τη χρεωκοπία της χώρας, θα ενδυναμώσουν τις δυναμικές και υγιείς κοινωνικές δυνάμεις έναντι των συντεχνιών και του τελούντος υπό την ομηρία αυτών πολιτικού συστήματος και, το πλέον σημαντικό, θα ενισχύσουν την καταβαραθρωμένη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας παρέχοντας σ΄αυτή τις αναγκαίες αναπτυξιακές προϋποθέσεις.

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΑΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΩΡΑ ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ......

Αναβάλλεται το Ράλλυ Σπριντ Αγρινίου
Το ράλλυ σπριντ Αγρινίου, που είχε προγραμματισθεί να γίνει στις 5 και 6 Ιουνίου 2010 από την ΑΛΑΜ Αγρινίου αναβάλλεται. Η νέα ημερομηνία διεξαγωγής του αγώνα θα ανακοινωθεί προσεχώς .

ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΑΜΕ, ΑΛΛΑ Η ΑΙΤΙΑ.........

..........Η ΑΙΤΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ ΟΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ! ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΠΑΜΕ ΥΠΟΚΕΙΜΙΝΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΣ...
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΛ.ΕΤ.Α.
Ματαίωση του RALLY Sprint της ΕΛ.Ε.Τ.Α.

Προς τους φίλους αγωνιζόμενους και τους αγαπητούς φίλους... Η ΕΛ.ΕΤ.Α. βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση, λόγω της σοβαρής οικονομικής κρίσης που η Χώρα μας περνάει, να ματαιώσει την διοργάνωση του Αγώνα Ράλλυ Σπρίντ που είναι προγραμματισμένος για τις 10 & 11 Ιουλίου 2010.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους επιβραβεύοντας τις μέχρι τώρα διοργανώσεις μας, ενέταξαν τον Αγώνα μας και σε επιπλέον θεσμούς, και ζητάμε συγνώμη.
Το Δ.Σ. της ΕΛ.ΕΤ.Α.

Επικίνδυνα παιχνίδια…

Η υπερβολική απληστία, οι τράπεζες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνων, η σκόπιμη δημιουργία κρίσεων, η απορρύθμιση της οικονομίας, οι κίνδυνοι ύφεσης και η αναγκαιότητα της πολιτικής ένωσης
Αναμφίβολα βιώνουμε μία εποχή, στην οποία επικρατεί η απόλυτη αστάθεια – μία κατάσταση που, αν και φαινομενικά δεν επιθυμούμε, ουσιαστικά επιδιώκουμε αφού, μέσα από αυτήν, επιτυγχάνεται η «άμετρη» υπερβολή (μαξιμαλισμός) σε όλες τις επί μέρους «περιοχές» της ζωής μας. Ανατρέποντας τις αξίες του παρελθόντος, σύμφωνα με τις οποίες η ποιότητα της ζωής, καθώς επίσης η συνετή «διαχείριση» της, οδηγούσε στην ανθρώπινη ευτυχία, δημιουργήσαμε απεριόριστες ανάγκες, η λογική συνέπεια των οποίων δεν είναι άλλη από την απληστία – η οποία «μετουσιώνεται» κυρίως μέσα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Ο Αριστοτέλης αντιμετώπιζε τα χρήματα σαν μέσον, για την επίτευξη στόχων - θεωρώντας πως οτιδήποτε αγοράζει κανείς, θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη αξία από το ποσόν που ξοδεύει, αφού διαφορετικά δεν θα το επιζητούσε. Δηλαδή, το προϊόν που αγοράζουμε, μας «υπόσχεται» ένα συναίσθημα, το οποίο ουσιαστικά εκτιμούμε περισσότερο από το ίδιο το προϊόν. Επειδή δε στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών ευρίσκεται η ευτυχία, η οποία «ορίζεται» ευρύτερα ως η επιτυχία της ζωής συνολικά, η «εκπλήρωση» καλύτερα, όλα όσα επιδιώκουμε αποσκοπούν στην υψηλότερη δυνατή ποιότητα της ζωής μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Αριστοτέλης προσδίδει στα χρήματα εκείνη τη λειτουργία, η οποία επιτρέπει την απόκτηση των μέσων που καθιστούν δυνατή την επίτευξη μίας ποιοτικά καλής ζωής - η οποία αποτελεί προϋπόθεση της ευτυχίας.
Ο ίδιος όμως φιλόσοφος αναφέρεται σε ένα άλλο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, όταν (εάν) η ποιότητα της ζωής πάψει να αποτελεί το μέτρο της ευτυχίας, τότε δεν υπάρχουν πλέον όρια στην επιθυμία απόκτησης χρημάτων. Η αιτία είναι το ότι, οι «αριθμοί» είναι εκ φύσεως «ατελείωτοι» οπότε, αναγόμενοι στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών, «μεταλλασσόμενοι» δηλαδή από «μέσον» σε αυτοσκοπό, δεν επιτρέπουν ποτέ την «εκπλήρωση» του στόχου. Έτσι λοιπόν, το άτομο παρασύρεται από τη δίνη του «μαξιμαλισμού», αφού τα χρήματα δεν είναι ποτέ αρκετά. Όσα και αν έχει δηλαδή, μπορεί πάντοτε να αποκτήσει περισσότερα – κάτι που δεν συμβαίνει φυσικά σε άλλους τομείς της ζωής, όπως για παράδειγμα στην υγεία, η οποία θεωρείται ως μια βασική προϋπόθεση της ευτυχίας. Αυτό λοιπόν που βιώνουμε σήμερα, ο κόσμος στον οποίο κινούμαστε, είναι η κορυφή του «εναλλακτικού» σεναρίου του Αριστοτέλη - αφού η «ιδέα» του μαξιμαλισμού έχει επικρατήσει σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Η «ιδέα» αυτή έχει «παγιωθεί» καταναγκαστικά, επειδή ο ανταγωνισμός έχει «παγκοσμιοποιηθεί», με αποτέλεσμα να γίνει πολύ πιο «ανελέητος». Εάν λοιπόν δεν θέλει κανείς να ανήκει στους «χαμένους» του αύριο, οφείλει να συγκεντρώνει όσο πιο πολλά χρήματα μπορεί, έτσι ώστε να νοιώθει ασφαλής απέναντι στον συνεχώς αυξανόμενο παγκόσμιο ανταγωνισμό. Το γεγονός αυτό οδηγεί τόσο τον ίδιο, όσο και το «σύστημα» γενικά, σε αστάθεια – σε συνθήκες δηλαδή «μακράν» του σημείου ισορροπίας.
Έχοντας τώρα την άποψη ότι, το κέντρο βάρους του σημερινού «γίγνεσθαι» είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο πλέον παρομοιάζεται από πολλούς σαν μία γιγαντιαία, τύπου Madoff «πυραμίδα», αφού οι λειτουργίες του είναι όλο και περισσότερο «εικονικές» (virtual), θεωρούμε ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ένα βίαιο τέλος, το οποίο δεν θα έχει καμία σχέση με την εκπλήρωση και την ευτυχία.
Δυστυχώς, αν και αρκετοί «προέτρεπαν» τον πλανήτη να μην οδηγηθεί στην παγκοσμιοποίηση, πριν ακόμη η Κίνα επιτύχει ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα ύψους 7.000 $, όπως επίσης όχι στην οικονομική ένωση της Ευρώπης, πριν από την πολιτική, κανένας δεν έδωσε σημασία στις «συμβουλές» τους. Ατυχώς, δεν δόθηκε έγκαιρα σημασία, ούτε στις συνεχείς «προτροπές» για μεγαλύτερο έλεγχο του χρηματοπιστωτικού κλάδου - τόσο όσον αφορά το κυκλοφοριακό του σύστημα (τράπεζες, επενδυτικές εταιρείες, hedge funds), όσο και τα καταστροφικά εργαλεία που έχει στη διάθεση του (CDO’s, CDS, ανοιχτές πωλήσεις κλπ).
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Επιθυμώντας να τεκμηριώσουμε τη θέση μας, αναλύοντας κάποιους τομείς της γιγαντιαίας «χρηματοπιστωτικής πυραμίδας», σημειώνουμε ότι στο παρελθόν, όταν κάποιος κατέθετε στο λογαριασμό του 1.000 €, η τράπεζα είχε στη διάθεση της αυτό ακριβώς το ποσόν, για να το δανείσει – κερδίζοντας τη διαφορά, μεταξύ των επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων. Σήμερα, σύμφωνα με ειδικούς, από τα 1.000 € «δημιουργούνται» άμεσα, με τη βοήθεια διαφόρων «τεχνασμάτων», 5.000 € - ή ακόμη περισσότερα. Επί πλέον, αρκετές φορές τα 1.000 αυτά Ευρώ εμφανίζονται στους επόμενους ισολογισμούς των τραπεζών, σαν καθαρό κέρδος – ενάντια σε κάθε οικονομική λογική.
Αν και έχουμε περιγράψει ένα μέρος αυτής της λειτουργίας στο παρελθόν (άρθρο μας: Ετεροβαρές ρίσκο: Τα τρία βασικά στάδια του σπειροειδούς κύκλου των χρηματοπιστωτικών κρίσεων και η γενεσιουργός αιτία τους - Έφτασε αλήθεια το τέλος της κρίσης; 26/4/2009), είναι ίσως σκόπιμο να αναφέρουμε τη σημερινή εξέλιξη της, η οποία έχει ως εξής:
Η τράπεζα χρησιμοποιεί τα 1.000 € σαν εγγύηση, με στόχο να δανείσει 5.000 €. Όταν παρέχει στη συνέχεια ένα δάνειο των 5.000 €, «κλείνει» μία ασφάλεια τυχόν απώλειας του (Credit Default Swap, CDS) - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν εμπιστεύεται τον πελάτη της. Ο σκοπός για το οποίο ασφαλίζει το δάνειο της, παρά το ότι κοστίζει (ασφάλιστρα), είναι η «ωραιοποίηση» του Ισολογισμού της αφού, τη στιγμή που κλείνει το συμβόλαιο, «απομακρύνει» το ποσόν από τα λογιστικά της βιβλία Ακριβώς για το λόγο αυτό, οι τράπεζες σήμερα είναι σε συνεχή αναζήτηση collaterals – όπως λέγονται οι εγγυήσεις στη γλώσσα τους.
Η ενέργεια της τράπεζας είναι όχι μόνο νόμιμη, αλλά και απολύτως «συμβατή» με τη λογική επειδή, στην περίπτωση που ο οφειλέτης της δεν επιστρέψει το δάνειο του, θα το πληρώσει στη θέση του η ασφάλεια (εάν οι ασφαλιστικές εταιρείες παγκοσμίως, είναι σε θέση να πληρώσουν τα ποσά που ασφαλίζουν, αποτελεί ένα αναπάντητο ερώτημα). Επομένως, είναι σαν να το έχει ήδη εισπράξει - οπότε δεν απαιτείται να «επιβαρύνει» πλέον το ποσόν του δανείου τα λογιστικά της βιβλία. «Τυπικά» λοιπόν, έχει τη δυνατότητα να δανείσει ξανά τα 1.000 € της αρχικής κατάθεσης – επαναλαμβάνοντας την ίδια διαδικασία από την αρχή, ανάλογα με τις διαθέσεις της (με την «τρέλα» της, κατά πολλούς). Σε τελική ανάλυση, η τράπεζα έχει τη δυνατότητα να «τυπώνει» χρήματα «κατά το δοκούν» - αφού από μία κατάθεση 1.000 €, μπορεί να συνάψει πολλαπλά δάνεια, ασφαλίζοντας τα κάθε φορά.
Γνωρίζοντας λοιπόν αυτήν τη διαδικασία, αλλά και πολλές άλλες «μεθόδους» που έχουν σήμερα στη διάθεση τους οι τράπεζες (τιτλοποιήσεις δανείων κλπ - άρθρο μας: Παγκόσμια οικονομική κρίση: Χρηματοοικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής και αδικαιολόγητες αμοιβές υψηλόβαθμων στελεχών 23/11/2008), είναι πολύ δύσκολο να αξιολογήσει κανείς μία τέτοια επιχείρηση, αναλύοντας τα διάφορα στοιχεία του Ισολογισμού της. Είναι επίσης αδύνατον να συγκεκριμενοποιήσει το ύψος των χρημάτων που διακινούνται (εικονική πραγματικότητα), όπως και τις συνέπειες αυτής της διαδικασίας αφού, όπως ακριβώς συμβαίνει στις τύπου Madoff «πυραμίδες», τα αποτελέσματα εμφανίζονται, όλα μαζί, τη στιγμή που κάποιος «κρίκος» παύει να ενώνει την αλυσίδα.
Συμπερασματικά λοιπόν, στις «απειλές» του παρελθόντος, σημαντικότερη των οποίων ήταν η μαζική απόσυρση χρημάτων από τους καταθέτες, έχουν προστεθεί τόσες πολλές άλλες, που καθιστούν εξαιρετικά επικίνδυνη, μάλλον ανεξέλεγκτη και εντελώς ασταθή την όλη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος (άρθρο μας: ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ: Η επίθεση των κερδοσκόπων στο «σύστημα», η τεράστια απειλή που «ελλοχεύει» για τον πλανήτη, καθώς επίσης η πιθανότητα να εξέλθει η χώρα μας από τη μεγαλύτερη κρίση της Ιστορίας της, χωρίς να υποχρεωθεί σε συμβιβασμό 28/4/2010).
Εάν βέβαια κανείς συμπεριλάβει τα διάφορα νέα «εργαλεία» που έχει στη διάθεση του το σύστημα, όπως για παράδειγμα τα δομημένα προϊόντα «νέας εποχής» (άρθρο μας: RE-REMICS: Η εγκληματική συνταγή που σταμάτησε δραστικά την κεφαλαιακή «αιμορραγία» των τραπεζών, αύξησε ως δια μαγείας την κερδοφορία τους και τοποθέτησε ακόμη μία βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του συστήματος. 24/11/2009), είναι μάλλον αδύνατον να προβλέψει τις εξελίξεις.
Φυσικά, όταν η παραπάνω «πιστωτική επέκταση» σταματήσει, πόσο μάλλον όταν ακολουθήσει η «πιστωτική συρρίκνωση», γεγονός που συνήθως συνοδεύει τις έντονες υφέσεις ή τις αργοπορημένες προσπάθειες χρηματοπιστωτικού ελέγχου (σήμερα συμβαίνουν πιθανότατα και τα δύο, μετά τις προτροπές της Γερμανίας για μείωση των χρεών, καθώς επίσης την απαγόρευση των ανοιχτών πωλήσεων), η διαδικασία αντιστρέφεται - με ανυπολόγιστες συνέπειες για το «σύστημα».
Ολοκληρώνοντας, ας μην ξεχνάμε ότι, το πιθανότερο ενδεχόμενο στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι να βοηθήθηκαν ακόμη μία φορά οι τράπεζες από τα υπερχρεωμένα δυτικά κράτη, παρά η χώρα μας - αφού μία ενδεχόμενη στάση ή αναδιάρθρωση πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδας, θα είχε καταστροφικές συνέπειες για το σύνολο σχεδόν του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι Η.Π.Α. δεν έχουν σε καμία περίπτωση επιλύσει τα προβλήματα τους  έχοντας τα μεταθέσει απλώς στο μέλλον, ενώ η Ευρώπη αμύνεται «σθεναρά», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει μία ενδεχόμενη Ελληνική «επιπλοκή».
ΤΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ
Τα ταμεία αυτά είναι οι κυριότεροι «συντελεστές» των χρηματαγορών, αφού διαθέτουν κεφάλαια υψηλότερα των 100-200 δις $ το κάθε ένα, τα οποία επενδύουν σε σταθερή βάση. Η συνολική τους δυναμικότητα, τα κεφάλαια καλύτερα που επενδύουν διεθνώς, υπολογίζονται στα 20 τρις $ (πηγή: Morgan Stanley) - ένα ποσόν δηλαδή που ξεπερνάει το σύνολο αυτού που διαθέτουν όλοι οι υπόλοιποι επενδυτές μαζί, όπως οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι συναλλαγματικές ρεζέρβες των κρατών και τα Hedge Funds. Ίσως το ύψος αυτού και μόνο του ποσού που διαθέτουν τα ταμεία, το οποίο πλησιάζει το 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ (περίπου 54 τρις $), να δίνει απάντηση σε αυτούς που αναρωτούνται, ποιοι είναι οι δανειστές όλων αυτών των υπερχρεωμένων κρατών.
Περαιτέρω, τα ταμεία είναι κυρίως κρατικές ή ημικρατικές οργανώσεις, οι οποίες διαχειρίζονται τα χρήματα των συντάξεων των εργαζομένων (ουσιαστικά δηλαδή οι εργαζόμενοι, οι οποίοι κατηγορούν συνεχώς το Κεφάλαιο, απειλούνται από τα ίδια τους τα χρήματα, τα οποία το «συνθέτουν»). Η περιουσία των ταμείων μπορεί να είναι στην ιδιοκτησία του εργοδότη, ή να έχει δική της νομική υπόσταση. Στην περίπτωση που το συνταξιοδοτικό ταμείο έχει δική του νομική υπόσταση, μπορεί να «χρησιμοποιείται» από πολλούς εργοδότες μαζί.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα ταμεία ευρίσκονται δυστυχώς σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλες επενδυτικές εταιρείες. Έτσι, παρατηρείται συχνά το γεγονός να αποσύρει ένας εργοδότης την περιουσία των εργαζομένων του από ένα συνταξιοδοτικό ταμείο, τοποθετώντας την σε κάποιο άλλο – από το οποίο αναμένει υψηλότερες αποδόσεις. Κάποιες φορές βέβαια χάνονται χρήματα - όπως διαπιστώσαμε πρόσφατα στην Ελλάδα, με τις γνωστές μας «επενδύσεις» των συνταξιοδοτικών ταμείων, σε δομημένα προϊόντα.
Τα συνταξιοδοτικά ταμεία αποτελούν τους μεγαλύτερους επενδυτές παγκοσμίως, λόγω του μεγέθους τους, αλλά και της μακροπρόθεσμης συσσώρευσης κεφαλαίου εκ μέρους τους. Ο υφιστάμενος μεταξύ τους ανταγωνισμός τα υποχρεώνει στην αναζήτηση βραχυπρόθεσμης κερδοφορίας - ενώ μέσω αυτών οδηγούνται όλο και περισσότερες αποταμιεύσεις των εργαζομένων, στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Ουσιαστικά λοιπόν συνιστούν τους κυριότερους «αιμοδότες» του «κτήνους», όπως συνηθίζεται να αποκαλείται πλέον το διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο, ενώ η Ιαπωνία, ο Καναδάς και η Καλιφόρνια, διαθέτουν τα μεγαλύτερα συνταξιοδοτικά ταμεία παγκοσμίως.
Ολοκληρώνοντας το θέμα των «ταμείων», θεωρούμε ότι η μεγαλύτερη «πληγή» του χρηματοπιστωτικού συστήματος, είναι η αναζήτηση διαρκώς μεγαλύτερης, καθώς επίσης βραχυπρόθεσμης κερδοφορίας. Μέσα από αυτήν την «αντίληψη», τα χρήματα δεν επενδύονται, όπως οφείλουν, στην πραγματική οικονομία - οπότε όχι μόνο δεν δημιουργείται «θεμελιώδης» ανάπτυξη, ταυτόχρονα με νέες θέσεις εργασίας, αλλά αποσταθεροποιείται εντελώς το σύστημα.
ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΗΣ ΚΙΝΔΥΝΩΝ
Τα hedge funds αποτελούν ένα ιδιαίτερο είδος επενδυτικών κεφαλαίων, τα οποία διακρίνονται από έντονα κερδοσκοπικές τοποθετήσεις – προσφέροντας μεγάλες ευκαιρίες, σε συνδυασμό με εξ ίσου μεγάλους κινδύνους.
Το τυπικό χαρακτηριστικό ενός hedge fund είναι η χρήση παραγώγων προϊόντων, καθώς επίσης ανοιχτών πωλήσεων. Ακριβώς εδώ οφείλεται η «παραπλανητική» ονομασία τους, αφού η ύπαρξη των συγκεκριμένων χρηματοπιστωτικών προϊόντων, επιτρέπει την ασφάλιση (hedging) των επενδύσεων σε μετοχές ή σε άλλα αξιόγραφα. Για παράδειγμα, εάν αγοράσει κάποιος μετοχές, ευελπιστώντας στην άνοδο της τιμής τους, έχει τη δυνατότητα να ασφαλισθεί απέναντι σε ενδεχόμενη πτώση τους - εάν ταυτόχρονα συνάψει ένα «πτωτικό» συμβόλαιο παραγώγων ή πουλήσει κάποιες άλλες, αφού προηγουμένως τις δανειστεί από τον ιδιοκτήτη τους.
Το πρώτο επενδυτικό κεφάλαιο αυτού του είδους ιδρύθηκε το 1949 από τον κ. W. Jones, ο οποίος πούλησε «ανοιχτά» μετοχές που δανείσθηκε από τους ιδιοκτήτες τους (επιβαρυνόμενος με τόκους), για να τις αγοράσει αργότερα σε χαμηλότερη τιμή (προφανώς, περίμενε πτώση της τιμής τους) και να τις επιστρέψει – κερδίζοντας τη διαφορά. Ο Jones, με τα χρήματα που εισέπραξε από τις μετοχές που πούλησε, αγόρασε άλλες, για τις οποίες ανέμενε άνοδο της τιμής τους. Έτσι «εφευρέθηκε» η πρώτη στρατηγική των επενδυτικών κεφαλαίων (Long-Short), για την οποία δεν απαιτούνταν ουσιαστικά κεφάλαια, αλλά «εμπορική πίστη». Εάν δηλαδή ο ιδιοκτήτης των μετοχών τις δάνειζε στον αγοραστή, εμπιστευόμενος ότι θα του τις επέστρεφε αργότερα, οι κεφαλαιακές ανάγκες του αγοραστή θα ήταν μηδενικές. Για την «εκπλήρωση» αυτής της στρατηγικής απαιτείται η εύρεση μετοχών, η τιμή των οποίων θα μειωθεί εντός ενός ορισμένου χρονικού διαστήματος, καθώς επίσης άλλων αξιών (εμπορευμάτων, μετοχών κλπ), η τιμή των οποίων θα αυξηθεί εντός του ιδίου χρονικού διαστήματος. Η διπλή αυτή δυνατότητα επίτευξης κέρδους, η οποία δεν απαιτεί ουσιαστικά κεφάλαια, εφόσον επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, είχε σαν αποτέλεσμα το να αναπτυχθεί ο συγκεκριμένος τομέας, ο οποίος τα τελευταία χρόνια άνθισε σε μεγάλο βαθμό.
Έτσι, στα τέλη του 2006, ο συνολικός αριθμός των hedge funds ανήλθε στα 9.000 - με ίδια κεφάλαια ύψους περί το 1,5 τρις $. Γνωρίζοντας βέβαια πως αυτά τα κεφάλαια είναι ουσιαστικά εγγυήσεις για τις αγοραπωλησίες εκ μέρους τους, καθώς επίσης ότι οι επενδύσεις των hedge funds είναι πολλαπλάσιες των χρημάτων που διαθέτουν, καταλήγουμε πραγματικά σε ένα τεράστιο ποσόν, το οποίο κινείται σχεδόν καθημερινά, με απίστευτες ταχύτητες, αλλάζοντας συνεχώς την εικόνα ολόκληρου του πλανήτη (στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος, διακινούνται σε καθημερινή βάση 3,5 τρις $ - κυρίως στις ισοτιμίες δολαρίου και ευρώ). Τα Hedge funds έχουν συνήθως έδρα σε φορολογικούς παραδείσους (το 63% στις νήσους Cayman), πληρώνοντας (εάν) μηδαμινούς φόρους, ενώ οι διαχειριστές τους στεγάζονται κυρίως στη Νέα Υόρκη (το 36%) και στο Λονδίνο (το 21%). Η αμοιβή των διαχειριστών ακολουθεί τον κανόνα 2/20, ο οποίος σημαίνει ότι εισπράττουν 2% σταθερά επί των συνολικών κεφαλαίων που «εποπτεύουν», συν 20% μερίδιο επί των ετησίων κερδών.
Σήμερα τα κεφάλαια αυτά έχουν αναπτύξει τις στρατηγικές τους σε μεγάλο βαθμό, κυρίως με τη βοήθεια μαθηματικών προγραμμάτων και Η/Υ - θεωρείται ότι, το 95% των «συναλλαγών» διευθετείται αυτόματα, από τους Η/Υ. Επίσης, επενδύουν σε αξίες κάθε είδους, όπως στις αγορές συναλλάγματος, σε εμπορεύματα, σε επιτόκια, σε μετοχές, σε ομόλογα κλπ, τα οποία διαπραγματεύονται με απίστευτες μεθόδους (άρθρο μας: ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΚΑΖΙΝΟ: Μία νέα ωρολογιακή βόμβα τεράστιας καταστροφικής ισχύος, στην καρδιά του χρηματοπιστωτικού συστήματος - Updated Bloomberg 22/9/2009).
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΡΙΣΕΩΝ
Μέχρι μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο, η οποία ουσιαστικά «οροθετείται» από την «επίθεση» του επενδυτικού κεφαλαίου του Soros στη βρετανική στερλίνα (1992), τα hedge funds προσπαθούσαν να προβλέψουν την αγορά, επενδύοντας στις «τάσεις» της. Αφού λοιπόν προέβλεπαν κάποιες αδυναμίες της «αγοράς» (κρατών, επιχειρήσεων κλπ), ακολουθούσαν μία μέθοδο, η οποία ήταν απλή μεν στη σύλληψη, αλλά εξαιρετικά πολύπλοκη στην εκτέλεση της.
Για παράδειγμα, όταν η Μ. Βρετανία είχε ενταχθεί, το 1990, στον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, σε έναν ενδιάμεσο σταθμό δηλαδή της πορείας προς το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, ο οποίος απαιτούσε σταθερές ισοτιμίες, διαπιστώθηκε βαθειά ύφεση στην οικονομία της (οφειλόμενη πιθανότατα στα υψηλά επιτόκια της Γερμανίας). Τότε ο G.Soros, προβλέποντας την έξοδο της από το μηχανισμό, σαν αποτέλεσμα αφενός μεν της ένταξης της με υψηλή ισοτιμία, αφετέρου της λαϊκής δυσαρέσκειας, εξασφάλισε μυστικά πιστωτικά όρια, τα οποία του επέτρεπαν να δανεισθεί 15 δις στερλίνες, μετατρέποντας τες σε δολάρια κατά βούληση.
Αφού λοιπόν έλαβε ανατιμητικές θέσεις στο δολάριο και υποτιμητικές στη στερλίνα, προέβαλλε επιδεικτικά, με συνεντεύξεις και άλλους τρόπους, το ότι είχε «στοιχηματίσει» στην πτώση του βρετανικού νομίσματος - συμπαρασύροντας σε αντίστοιχες ενέργειες πολλούς άλλους επενδυτές. Τελικά, παρά το ότι η βρετανική κεντρική τράπεζα διέθεσε άμεσα 50 δις $ για τη στήριξη της ισοτιμίας του νομίσματος της, αυξάνοντας ταυτόχρονα τα επιτόκια δανεισμού, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το μηχανισμό και να αφήσει ελεύθερη τη διακύμανση της τιμής της στερλίνας - η οποία φυσικά υποτιμήθηκε, ενώ ο Soros κέρδισε περί το 1 δις $ (αργότερα, επαναλήφθηκε το ίδιο στην Ταϊλάνδη (μπατ), προκαλώντας την ασιατική κρίση και διευκολύνοντας την καταστροφική έλευση του ΔΝΤ στην ευρύτερη περιοχή – τόσο η «κρίση», όσο και το ΔΝΤ, «επεκτάθηκαν» στη Ρωσία και στη Ν. Αμερική). Έκτοτε όμως, γεγονός που είναι πλέον ολοφάνερο σήμερα, έχουν πάψει να αρκούνται στις προβλέψεις, οι οποίες είναι συνδεδεμένες με μεγάλο ρίσκο. Κατά την άποψη πολλών ειδικών του χώρου, τα hedge funds, σε συνεργασία μεταξύ τους (καρτέλ), λειτουργούν άκρως επιθετικά, δημιουργώντας κρίσεις. Επειδή δε η κερδοφορία τους προέρχεται κυρίως από τις συνεχείς διακυμάνσεις (volatility) της αγοράς, είτε ανοδικές, είτε καθοδικές, επιδιώκουν με κάθε τρόπο την αστάθεια του συστήματος - σε όλο και περισσότερους τομείς. Έτσι, δεν αρκούνται πλέον μόνο στα χρηματιστήρια μετοχών και εμπορευμάτων, αλλά επεκτείνονται ραγδαία σε πολλές άλλες «περιοχές» - όπως στα ομόλογα των κρατών.
Στην προσπάθεια τους αυτή, φαίνεται ότι συμβάλλουν οι μεγάλες τράπεζες, αλλά και πολλοί άλλοι «οργανισμοί» είτε προκαταρκτικά με τη βοήθεια διαφόρων ΜΜΕ, οικονομολόγων διεθνούς κύρους κλπ, είτε εκ των υστέρων (άρθρο μας: ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ: Το κυριαρχικό δόγμα του αμερικανικού μονοπωλιακού καπιταλισμού, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ΔΝΤ, οι κρυφές «παγίδες» του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου και οι κίνδυνοι για την Ελλάδα 14/3/2010).
Ειδικά σήμερα, όπου η πραγματική οικονομία στις δυτικές χώρες υποχωρεί ασταμάτητα, ενώ διευρύνονται οι οικονομικές συρράξεις μεταξύ των κρατών (άρθρο μας: ΣΚΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ: Τα όπλα «αιχμής» της αμερικανικής υπερδύναμης, η «επέλαση» στην Ευρώπη, το «ημερολόγιο» της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, τα «παιχνίδια εξουσίας», το «εξιλαστήριο θύμα», ο ύπατος αρμοστής και τα συμπεράσματα 21/4/2010), οι οποίες συμβάλλουν τα μέγιστα στην προωθούμενη διαρκή αστάθεια του συστήματος, τα hedge funds, «συνεπικουρούμενα» πάντοτε από τις υπερτράπεζες και τα ταμεία, φαίνεται να διαδραματίζουν επιπροσθέτως έναν «εθνικό» ρόλο.
Μεταφορικά, θα τα παρομοίαζε κανείς με τα καταδιωκτικά αεροπλάνα του 2ου παγκοσμίου πολέμου, τα οποία συνοδεύουν τα βομβαρδιστικά (τράπεζες) στις επιθέσεις τους εναντίον του εχθρού, οι οποίες ξεκινούν από τα τεράστια αεροπλανοφόρα (συνταξιοδοτικά ταμεία) που είναι σταθμευμένα σε απόσταση ασφαλείας. Ακολουθούνται δε από τις δυνάμεις κατοχής (Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ), οι οποίες εγκαθίστανται στα εδάφη των ηττημένων, εξαθλιώνοντας τους Πολίτες τους – «απορροφώντας» τόσο τη δημόσια, όσο και την ιδιωτική τους περιουσία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η απληστία, η οποία έχει κυριεύσει τουλάχιστον αυτούς που διαχειρίζονται «απολυταρχικά» το «δυτικό» κόσμο, κατακτώντας την πρώτη θέση στην πυραμίδα των ανθρωπίνων αξιών, «εξωτερικεύεται
(α) είτε με την προσπάθεια ηγεμονίας ενός κράτους σε κάποια άλλα (άρθρο μας: PAX GERMANICA: Η φτώχεια μίας Δημοκρατίας είναι πολύ καλύτερη από την υλική ευημερία η οποία, καθώς ισχυρίζονται, συνυπάρχει με τον Ολοκληρωτισμό, όπως ακριβώς η ελευθερία είναι καλύτερη από τη δουλεία (Δημόκριτος) 6/3/2010),
(β) είτε με την υποδούλωση των Πολιτών, «δια της μεθόδου» του υπερδανεισμού, ο οποίος ισχυροποιεί τα μέγιστα το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα – έτσι όπως αυτό λειτουργεί σήμερα με τη βοήθεια των υπερμεγεθών τραπεζών, των συνταξιοδοτικών ταμείων, των ανεξέλεγκτων hedge funds κλπ.
Η Ευρωζώνη βρίσκεται σήμερα στο μάτι του κυκλώνα (άρθρο μας: Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ: Η μαζική επίθεση των κερδοσκόπων στην Ελλάδα, οι δέκα μεγαλύτεροι πιστωτές της, καθώς επίσης αναφορές στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, στην Ιταλία, στη Γερμανία και στη Γαλλία 4/3/2010), υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει όχι μόνο τη Γερμανία ή τις Η.Π.Α., αλλά ταυτόχρονα τις επιθέσεις του πανίσχυρου, κερδοσκοπικού κεφαλαίου – κατ’ αρχήν στα πλέον αδύναμα κράτη-μέλη της, τα οποία θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα (πιθανόν με απώτερο, κεντρικό στόχο την ίδια τη Γερμανία). Ενδεχομένως δε, ολόκληρη η ΕΕ ευρίσκεται στα πρόθυρα μίας τρομακτικής ύφεσης, η οποία απειλεί να καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος των Οικονομιών της – εξαγωγικών και εισαγωγικών.
Τεκμηριώνοντας το θέμα της ύφεσης, το οποίο φαίνεται παράδοξο, αφού έχουν προηγηθεί απίστευτα μεγάλες «ενέσεις ρευστότητας» στο σύστημα εκ μέρους της ΕΚΤ, θα αναφέρουμε απλά ότι, οι τιμές αυξάνονται, όταν τα νοικοκυριά καταναλώνουν περισσότερο, οι επιχειρήσεις επενδύουν, η απασχόληση αναπτύσσεται και οι μισθοί την ακολουθούν, με ανοδική πορεία. Τότε και μόνο τότε, η υπερβάλλουσα ρευστότητα καταλήγει σε έναν ανοδικό σπειροειδή πληθωριστικό κύκλο.
Σήμερα όμως, το παραγωγικό επίπεδο στην ΕΕ ευρίσκεται πολύ χαμηλότερα από αυτό πριν από την κρίση, η «κενή» παραγωγική δυναμικότητα είναι μεγάλη και η ανεργία παραμένει υψηλή - ενώ συνεχίζει την ανοδική της πορεία. Σε μία τέτοια κατάσταση, οι επιχειρήσεις δεν αυξάνουν τις τιμές τους, ενώ τα συνδικάτα δεν ζητούν άνοδο των μισθών. Επομένως, ακόμη και αν δεν έχει απορροφηθεί η υπερβάλλουσα ρευστότητα από την ΕΚΤ, ενώ τα επιτόκια παραμένουν χαμηλά, το υφιστάμενο έδαφος μπορεί να «εκθρέψει» μόνο την ύφεση – πόσο μάλλον όταν ανακοινώνονται μέτρα μείωσης του δανεισμού των κρατών, καθώς επίσης αύξησης της άμεσης φορολογίας.
Επίσης, ο οικονομικός πόλεμος δεν καταστρέφει βιομηχανικές εγκαταστάσεις και δεν μειώνει τον ενεργό πληθυσμό – γεγονότα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πληθωρισμό, όταν υπάρχει τόσο μεγάλη ρευστότητα στο σύστημα. Εκτός αυτού, η ρευστότητα δεν οδηγείται στις επενδύσεις ή στην κατανάλωση, αλλά παραμένει στις «αγορές», με κίνδυνο πρόκλησης διαδοχικών υπερβολών (φούσκες), εν μέσω μίας καταστροφικής ύφεσης. «Κυοφορείται» όμως πάντοτε «υπερπληθωρισμός», εάν κάποια στιγμή αντιστραφεί απότομα η τάση και οδηγηθεί ξαφνικά η υπερβάλλουσα ρευστότητα «μαζικά» στην πραγματική αγορά – πριν ακόμη προλάβουν να αντιδράσουν οι κεντρικές τράπεζες.
Συνεχίζοντας, κατά την άποψη μας οι μοναδικές δυνατότητες «αντίστασης» απέναντι στο «μοιραίο», είναι η σταδιακή, η «ελεγχόμενη» καλύτερα επιστροφή στις προηγούμενες αξίες (ήθος, ποιότητα ζωής, πολιτισμός κλπ), σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη (άρθρο μας: ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ: Μία διακρατική, προοδευτική «φορολογική» κλίμακα, θα ήταν ίσως η ιδανική «κοινωνική» λύση για την εξομάλυνση των ανισορροπιών και την επίτευξη της ισότητας εντός της Ε.Ε. 16/10/2009), η οποία θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μία πολιτική ένωση – στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δηλαδή, ακόμη και χωρίς τη Γερμανία, η οποία συνεχώς εμποδίζει τις προσπάθειες ένωσης όλων των υπολοίπων Ευρωπαίων.
Εάν δεν βαδίσουμε άμεσα στο συγκεκριμένο δρόμο, τότε η κατάληξη της Ευρώπης θα είναι εξαιρετικά «βίαιη» - είτε προηγηθεί η Ελλάδα, είτε όχι. Απλά και μόνο οι μεμονωμένες προσπάθειες ελέγχου των αγορών, όπως οι πρόσφατες της Γερμανίας, καθώς επίσης τα «αδιαφανή», πρόχειρα μέτρα στήριξης (άρθρο μας: ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: Η χαμένη μάχη, το πρόβλημα της υπερχρέωσης, η επίθεση μέσω ομολόγων, η αδυναμία χρεοκοπίας των Η.Π.Α., η Ευρωπαϊκή ιδιαιτερότητα και η ευρηματική «επέλαση» του ΔΝΤ 15/5/2010), δεν πρόκειται να φέρουν ποτέ το επιθυμητό αποτέλεσμα – ενώ θα αποδυναμώσουν εντελώς την ΕΕ, μηδενίζοντας τις υγιείς αντιστάσεις τόσο των κρατών, όσο της ίδιας της «Ένωσης» και των Πολιτών της, «καταβαραθρώνοντας» το κοινό νόμισμα.